De Lustige Reiziger

Herfstsneeuw

Ik denk dat de leraren in Pakistan een enorme hoeveelheid ATV- en verlofdagen hebben. Om die reden denk ik dat ze maar 1 uur per schooljaar les geven. Engelse les. Dat denk ik.


Ik zie zo'n leraar de klas al binnenstormen op de eerste lesdag van het nieuwe schooljaar. Halfoverspannen deelt hij de leerlingen mee dat hij dit schooljaar slechts 1 uur Engelse les kan geven. Hij vind het ook jammer. Bazelt nog wat over een teveel aan ATV- en verlofdagen, dat ie wel gek is al ie ze laat uitbetalen, houd er niets aan over, en daarbij, hij ziet de bui alweer hangen: zit zijn vrouw 'm aan de kop te zeuren (want dat doen vrouwen*) dat er thuis nog zat klusjes te doen zijn. Hij wil hij nu snel met de les beginnen. Dus koppen dicht. Luisteren.

* dames, dat zijn zijn woorden, moet je mij niet op aanspreken, moet je bij hem zijn

Hij leert ze in sneltreinvaart de volgende zinnen: How arrrrrre you?, What yourrrrr countrrrrrry?, what is yourrrrrr name?, are you an mosliem?, where arrrrre you going?, arrrre you alone?, how much yourrrrr bike?


Hij vertelt de leerlingen, als de zinnetjes eenmaal goed ingebrand zijn, dat ze de R goed moeten benadrukken en dat het antwoord er eigenlijk niet toe doet. En aan het eind van de les bij het inpakken van zijn tas mompelt hij nog dat ze het ook best mogen schreeuwen. En op de valreep, terwijl ie de klas uitloopt, zegt hij ook nog dat ze het best een keer of tien mogen herhalen. Goed voor je uitspraak. Je kunt tenslotte niet voldoende oefenen. Tot zover de Engelse les voor dit schooljaar.


Ik denk dat het zo gaat. IJverige leerlingen. Die Pakistanen. Ze volgen de instructies zeer regelmatig en tamelijk nauwgezet op.



Ik zal het maar vast verklappen: ze zei ja! Dan is de spanning er af. De kou uit de lucht. Kun je weer gewoon doorademen.


Er was eens een prins. Geen gewone prins. Nee. Prince Saiful Mulk. Noem dat maar 's een gewone prins. Hoe dan ook: hij was verliefd. Op een meisje. Hij nam haar mee de bergen in. En op 3200 meter hoogte bij het daar gelegen meer vroeg hij haar ten huwelijk. Nou ja, Je weet het antwoord al.




Bij datzelfde meer sta ik nu. Geen prins te zien. Maar wat veel spijtiger is: ook geen prinses. Ik zal het met de besneeuwde bergtoppen moeten doen. De bergtoppen waar de herfstsneeuw inmiddels haar vleugels over heeft uitgeslagen. Ik ben er met de geiten en schapen. Wat coca cola stalletjes. Een enkel bootje. Wat paarden. Een handvol toeristen (Pakistanen). En een betoverend uitzicht. Ik moet zeggen: die prins had het goed bekeken. Het meisje kon geen kant meer uit. En ze was natuurlijk helemaal onder de indruk van de omgeving. Daarbij moet ze vreselijke dorst gehad hebben van de lange klim. En toen stonden er natuurlijk geen coca-cola tentjes. En de prins was zo slim om geen drinken mee te nemen. Slimmerik! Ze moest wel. Ja zeggen. Mocht je verliefd zijn, en je meisje ten huwelijk willen vragen en je bent niet helemaal zeker van je zaak (van haar antwoord). Neem haar mee naar Lake Muluk! Neem geen water mee, zorg dat de coca-cola stalletjes even 'dicht' zijn (kwestie van goed voorbereiden c.q. 'omkopen', ik zou het projectmatig aanpakken: vooronderzoek, planfase, ontwerpfase, uitvoeringfase en mocht het onverhoopt helemaal mislopen vergeet dan niet de evaluatiefase, wordt nl vaak vergeten, niet doen, is handig bij een volgende poging, zijn tips, doe er je voordeel mee, zelf weten). Maar goed als alles volgens plan verloopt: succes verzekerd!


Ik heb me er vanochtend met een jeep naar toe laten brengen (sorry, de fiets moest een dagje rust!). En ik had een koppige bui. Een ritje naar boven (uurtje horten en stoten) kost ongeveer 1000-1200 roepies. En ik had geen zin om zoveel geld te betalen. Inmiddels was ik alle jeepriders langs geweest, maar lager dan 1000 roepies zou het niet worden. Dan ging ik niet betalen!! Bekijk het maar. Uiteindelijk heb ik me voor 500 roepies naar boven laten rijden. Heb het meer bekeken. En heb de meest fantastische, 2.5 uur durende, wandeling naar beneden gemaakt.




Helemaal voldaan kwam ik halverwege de middag aan in het dorpje.


Ik merk dat ik hoger kom. Ik word kortademig. Werd er vannacht zelfs wakker van. Heb ook een muts en handschoenen gekocht. En aangedaan. Overdag is het bijna 40 graden maar 's avonds koelt het sterk af.



'people worry about tomorrow, but all we have is today'
So, make the best of it!


Reacties

Reacties

Ellen

Ah, zie dat je er zelf al aan gedacht hebt.
ok, man, doorgaan zo (met die dingen al gedaan hebben die ik je aanraad als ik uiteindelijk je verhaal lees...) :-P

K@r!n

Prachtige plaatjes!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!