Vanochtendheb ik 33 zware kilometers afgelegd naar Woldya. Zwaar. Omdat het flink heuvel opging. En ook pittig omdat ik niet de goeie fietsbenen van gisteren had.

Hier een filmpje van the road to Woldya: https://youtu.be/U_IOG39032I (duur: 3 minuten en 27 seconden).

Tegen enen rol ik Woldya binnen.

Een niet al te fraai stinkstadje waar niets uitnodigt om langer te blijven dan strikt noodzakelijk is. En dat komt goed uit want dat wil ik ook niet. Ik wil naar Lalibella. En omdat dit stadje zo afgelegen ligt. En de weg er naar toe eigenlijk - met goed fatsoen - niet te fietsen is. Probeer ik vanuit Woldya een stukje te bussen.

Dat valt nog helemaal niet mee.

De enkele bus die naar Woldya rijd is reeds vertrokken. Morgen nieuwe kansen. Wordt me medegedeeld op het centrale busstation. Maar zoals het in dit soort landen meestal is er altijd wel een mouw te vinden. Die weer ergens op past. En ook hier. Na veel gedoe, wachten en betalen fix ik een taxibus. Gooi mijn fiets op het dak (pardon, leg mijn fiets op het dak bovenop de bagage en verzeker me er van dat ie goed vastligt en onbeschadigd de reis zal overleven).

En vast liggen moet ie. Want we gaan vier uur karren door de bergen.

Ik wil erg graag naar Lalibella omdat hier DE bezienswaardigheid van Ethiopie te zien zijn. Hier zijn een klein dozijn kerken uit rotsen gehouwen (ik ga u hier morgen meer over vertellen). Ze maken inmiddels deel uit van lijstje opgesteld door het Unesco Wereld Erfgoed. En u begrijpt. Dat wil ons Gerritje wel ‘s met eigen ogen aanschouwen.

Maar eerst de busrit dus. En die zal naar verwachting in totaal vier uur duren.

De eerste uren is er nog daglicht. En de afgeladen taxibus slingert zich een weg naar boven. Veelal gehinderd door gaten in het wegdek. Of door geiten, ezels of mensen die midden op de weg lopen. We rijden zo af en toe door een stoffig dorpje. Waar gestopt wordt. En handel gedreven wordt. En jongetjes die aan de bus gaan hangen om maar wat geld te verdienen. Of iets anders. Ik check bij die stops steeds of mijn fiets nog ligt waar die liggen moet. De laatste 2 uur gaan we slowly maar zeker en vast de hobbeldebobbel donkere nacht in.

Het wordt een memorabele rit.

Enerzijds omdat het landschap van een geweldige schoonheid is. Anderzijds omdat we regelmatig met onze bus bijna of soms helemaal vastlopen. Het was een goede keus om hier niet te gaan fietsen. Met name in de laatste 2,5 uur zou ik in grote problemen gekomen zijn.

Talrijke hachelijke situaties ontrekken aan mijn oog. We balanceren zo af en toe op randjes van steile afgronden. Maar zoals zo vaak, het gaat gelukkig allemaal goed.

In de avond komen we ongeschonden in een schaars verlicht Lalibella aan. Ik vraag of ze me af willen zetten bij een goedkoop onderkomen. Daar vind ik, na wat afdingen, onderdakvoor de komende drie nachten.

Etappe: Habru Woreda (Woldya) - Laliballa

Km: 33 fiets en 180 km bus