Crisis
10 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
āNo WIFI today, the monkeys pulled the cableāā¦..
Aldus de eigenaar van ons onderkomen voor de komende nacht.
Fijne eerste zin om te schrijven, zeer gewaardeerde en lieve lezer.
Dat van die apen dan. Dat van die WIFI zijn we inmiddels wel gewend. Als het de apen niet zijn die lostrekwerk hebben verricht, dan is het wel de heersende economische crisis. Of een andere reden.
De vooraf beloofde WIFI werkt vaak niet. Maar met zonder WIFI is prima te leven, ook in Sri Lanka. We hebben een telefoonabonnement genomen. En daar surfen we mee op het World Wide SpinnenWeb.
Surfen zouden we overigens sowieso kunnen doen. We fietsten de hele dag langs de Indische Oceaan. Ons onderkomen ligt aan zee. We ruiken de zee. En de vis die er gevangen wordt. De golven zijn
zeker en vast surfwaardig. Alleenā¦ā¦ik kan geen evenwicht houden op zoān plank. Ik ben ook zo stijf als een plank, dat werkt ook niet mee. Heb plankenkoorts. En een plank voor mān kop (zegt Joan).
Het is vaak schrikken voor hoteleigenaren. Gasten! Die hebben ze in 2,5 jaar tijd nauwelijks gezien. Dat zien wij ook. Hotels en restaurants zijn er genoeg hier langs de kust. Maar veel zijn
gesloten. Onbemand. Verlaten. Reden: het toerisme ligt op zān gat hier.
De āellendeā begon in 2016. Tot die tijd wisten toeristen het paradijselijke eiland prima te vinden.
In 2016 en 2017 werd het land geconfronteerd met extreme droogte. Oogsten mislukten. Dan was er een politieke crisis in 2018. In 2019 ging het helemaal mis.
Op zondagochtend, 21 april 2019 om 8.45 uur werden zes aanslagen gepleegd. Luxe hotels, kerken en wooncomplexen waren het doelwit. Er vielen 269 doden en 500 gewonden. Dat maakte in 1 klap een
einde aan het vertrouwen van de toerist.
Toen het land net bezig was om enigszins op te krabbelen, diende de coronapandemie zich aan. En ging het land gebukt onder de gevolgen.
En nu hebben ze (zeer recent) te kampen met een nieuwe politieke en economische crisis.
Slecht bestede leningen, corruptie, een serie onhandige beleidsbeslissingen (op 1 ervan kom ik later deze reis terug) en wat pech maakten dat het land op de rand van de afgrond afstevent. Alleen
het IMF zou nog te hulp kunnen schieten. Maar ja, Sri Lanka staat al bol van de leningen die ze niet kunnen terugbetalen. Het IMF staat niet te springen en eist hervormingen waaronder het verhogen
van belastingen.
Er zijn tekorten. Zo kan je maar beperkt benzine (4 liter voor een brommer, 5 voor een tuk tuk en 20 voor een auto) voor een periode van 10 dagen krijgen. Veel benzinestations zijn gesloten. Bij
die open zijn vormen zich doorgaans lange rijen wachtenden. Iedereen krijgt een QR code, een daarmee kan je de schaars geworden benzine dus bekomen.
Ik wilde wat bandenplakspul kopen (na 5 lekke banden, noodzakelijk geworden), maar daar is moeilijk aan te komen. En als het er is, dan verkoopt men het niet graag. Bang dat ze zelf geen banden
meer kunnen plakken.
Sri Lanka is extreem afhankelijk van de toeristenbranche. Ok. Ze hebben kokosnoten, ze produceren en exporteren rijst, thee en rubber. Maar op een fijne 5e plaats staat het toerisme.
Tot op de dag van vandaag ontvangt het land nauwelijks toeristen. We blijken vaak de eerste Westerste gasten te zijn. Sinds lange tijd.
Dat merken we hier ook. In ons onderkomen voor de komende nacht. Als we ons melden worden in allerijl de bezems uit de kast getrokken. De duizend dingen doekjes tevoorschijn getoverd. De
allesreiniger, VIM en schuursponsjes vinden hun weg naar onze kamer. En wordt ons (vaak) gevraagd even te wachten, want de kamer verdient een schoonmaakbeurt.
Vaak nemen we een drankje. Wachten geduldig. Hangen wat. Bungelen wat op zoān plastic tuinstoeltje. Tot onze kamerdeur openslaat. Mensen zijn geweldig blij dat ze weer gasten (en inkomsten) mogen
ontvangen.
Wij zijn blij dat we een beperkte bijdrage kunnen en mogen leveren.
De route van vandaag liep langs de kust.
De kust waar sā ochtends vroeg de vis aan land wordt gebracht. Wordt verkocht of gedroogd. Hier zie je verse tonijn liggen, die gisteren aan land is gebracht en ligt te drogen in de zon. In totaal
liggen de vissen vier dagen te drogen. Dan worden ze (langs de weg) te koop aangeboden.
Ok.
Eerst de benen maar ās wat rust gunnen. Morgen hopen we weer verder te trekken. Op naar nieuwe verhalen en avonturen.
Gerrit
Galle - Talalla
58 km
VOC-knakkers
09 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Joan en ik hebben onze fietsankers uitgeworpen in de zuidelijk gelegen stad Galle.
Prima en passende plek om dit te doen. Immers. De Hollanders gooiden er in 1663 ook hunnie ankertje uit en zetten voet aan wal. Eerste agendapunt was het verjagen van de Portugezen.
Leek aanvankelijk een ingewikkelde klus te worden.
Maar goed. Die VOC jongens waren ook niet voor 1 watergat te vangen. Die toonden gewoon de website van de Moonsisters. U weet wel: die gekke, wat zeg ik, knettergekke Lexmond-zusjes. Met hunnie
zweverige Chakra-stenen, & zie-de-boom-schijnt-door de-maan-kalenders en veel meer van die schokkend dure onzin meuk, die je in het aardse leven geen steek verder brengt. Flikker toch op met
die onzin. Stenen helpen niet. Gaan niet helpen. Nu niet. In de toekomst ook niet.
Nouwww lieve lezerā¦ā¦ā¦
Dat is niet helemaal waar. Ik moet mezelf even tot de orde roepen. Stenen kunnen wel degelijk behulpzaam zijn.
Stel je voor. Je bent vreemd gegaan. Je komt na gedane arbeid thuis. En bent in alle commotie je huissleutel vergeten. Als je dan geen grindpad bij de hand hebt, en je hebt wel een steentje van de
Moonsisters. Dan kun je met dat steentje tegen een raam gooien. En je partner attenderen op het feit dat je thuis bent. En of hij/zij zo vriendelijk wil zijn om de deur even te openen. Kan je mooi
je verhaal doenā¦. Of zo.
Ander voorbeeld.
Je hebt een grindpad en je mist net precies 1 steentje om het hele zaakie compleet te maken. Echt waar. Er liggen er een paar duizend, maar je komt er precies 1 tekort. Kijk, in dat geval komt zoān
steentje van de Moonsisters toch maar mooi en goed van pas. Beetje duur. Dat wel. Maar toch.
Afijn.
De aanblik van de Moonsisters maakten iets van indruk op de Portugezen en deed hunnie een eerste voorzichtige terugtrekkende beweging maken.
Maar goed, daarmee was de strijd nog niet gewonnen. Zwaarder geschut was gewenst.
Daarom dreigden die VOC-knakkers het gehele repertoire van Nick & Simon op hunnie Dolby Surround-installatie (had je toen nogā¦) af te spelen en daarbij de cd-speler op de oneindige repeat-stand te zetten.
Dat maakte dat de Portugezen hunnie opblaasbootjes als gekken opbliezen, tot het hunnie adem benam. Maar nog waren ze niet weg.
Daarom dreigden die VOC-knakkers het gehele repertoire van Nick & Simon op hunnie Dolby Surround-installatie (had je toen nogā¦) af te spelen en daarbij de cd-speler op de oneindige repeat-stand te zetten.
Dat maakte dat de Portugezen hunnie opblaasbootjes als gekken opbliezen, tot het hunnie adem benam. Maar nog waren ze niet weg.
Dat kwam pas toen Caroliene Tensen (tja, wat wil je: 1 tegen 100!!) ten tonele verscheen, U weet wel: onze overjarige, overrijpe TurboTrut (en verder ga ik er niets vervelends meer
over zeggen, die richt zichzelf wel ten gronde). Ja toen, bij die aanblik, toen wisten onze Portugese vrienden niet hoe hard ze weg van de wal moesten peddelen. En hadden de Hollanders de havenstad
voor zichzelf.
Dus goed beschouwd is het aan de Moonsisters, NickerSimon en Mevrouw T te danken dat Hollanders er een jaartje of 200 ā konden blijven plakkenā (wat met de hier heersende luchtvochtigheid geen
probleem moet zijn geweest, kan geen 1-2-3 seconden-lijm tegenop, maar dit geheel terzijde).
De Hollanders lieten zich niet onbetuigd. Ze bouwden een haven, een fort (met dikke stadsmuren), een vuurtoren, een kerk, een ziekenhuis (veel zeelieden trokken het tropische klimaat niet en
moesten verzorgd/verpleegd worden) en bouwden het ene na het andere fraaie gebouw. De straten gaven ze Hollandse namen als āZeebergstraat, Leynbaanstraat en de Grooteā.
Er zijn veel overblijfselen uit die tijd bewaard gebleven. Mede daarom is In 1988 de stad aan UNESCO Werelderfgoedlijst toegevoegd.
Galle is ook een van de steden die door de Tsunami in 2004 zwaar getroffen is. Vierduizend mensen verloren daarbij het leven. We werden de afgelopen dagen op onze tocht langs de kust regelmatig
herinnerd aan die tragische gebeurtenis.
Ik weet het nog.
Ik was in die dagen kasteelbeheerder. Organiseerde in dat jaar een groot evenement op 2e kerstdag. En ging helemaal op in het organiseren van dat evenement. Daarom kwam het slechte nieuws
aanvankelijk niet bij me binnen. Bovendien (en eerlijk): ik wist niet wat een Tsunami was. Pas in de dagen/weken erna kwam het nieuws en de omvang van de ramp ECHT bij mij binnen. Zag later wat
films en las er wat berichten en boeken over.
En nu ben ik hier. En fiets (samen met Joan) langs de kust waar het verschrikkelijke zich heeft afgespeeld.
We passeerden vandaag een dorp dat voor 98% is weggevaagd. Er kwam in dat dorp destijds net een trein langs. Alle inzittenden (249 mensen) verloren daarbij het leven. Standbeelden, plaquettes,
verhalen van ooggetuigen doen ons realiseren welke tragedie zich hier destijds heeft voltrokkenā¦..
Het doet ons de adem benemen.
Gerrit
Dinsdag 6 september 2022
Kesbewa - Kalutara
56 km
Woensdag 7 september
Kalutara -Ambadagola
47 km
Donderdag 8 september
Ambadagola - Galle
36 km
GijsTeun
04 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
āNummer 5 is voor 1 persoonā.
Ja, dat begrijpen we, maar daarom willen we ook twee porties. Dat zou genoeg moeten zijn voor twee personen. āDus u wil vijf porties, nummer twee?ā. Nee, we willen graag twee porties nummer vijf.
āMaar, nummer vijf is voor 1 persoonā. Dat begrijpen we: maar daarom willen we ook graag twee porties, nummer 5. āMaar nummer 5 is voor 1 persoonā¦ā¦ā¦..ā.
Deze fietsdag was er 1 van het vreemdste soort.
Ten eerste verliep ie ronduit regenachtig.
Sri Lanka is fantastisch groen en je waant je van tijd tot tijd in een bananenbomen-palm-kokosnoten-jungle. Je verwacht dat elk moment Tarzan en Jane voorbij komen zweven aan zoān dik gevlochten
koetouw (hoe kwamen ze daar trouwens aan dat touw? En wie heeft ze dat vlechten geleerd? Hebben Tarzan en Jane zich destijds ingeschreven voor een online cursusje koe-touw-vlechten? Bij de LOI
misschien???).
Dat groene, dat tropische, dat kleurrijke, dat jungle-achtige betekent ook dat er naast warmte van tijd tot tijd wat hemelvocht bij moet om die groene Wereld een beetje op kleur te houden.
Enneā¦..dat hemelvocht ā¦ā¦..dat valt vandaag in ruime hoeveelheden naar beneden. Op onze kokosnoot-hoofden.
We ontmoetten gisteren een vrouw die we aanvankelijk met een glimlach begroeten. Wanneer je zelf lacht, wordt die glimlach met een Sri Lankaanse gulle glimlach beantwoord. Zo ook door deze
vrouw.
Het glimlachen vergaat ons wanneer ze ons verteld (en laat zien) dat haar echtgenoot is overleden. Vier dagen geleden. In Sri Lanka is het gebruikelijk dat je een foto van je overleden geliefde op
een soort spandoek print en daarbij de geboortedagen en dag van overlijden bekend maakt. Dit spandoek bevestig je dan aan je tuinhek, opdat iedereen kan zien welke verdriet je heeft getroffen en
dat je in rouw bent.
We weten ons aanvankelijk maar moeilijk een houding te geven. Proberen wat troostrijke woorden aan deze vrouw mee te geven. Maar wat zeg je?!. Vier dagen geleden nog maarā¦ā¦. We wensen haar alle
sterkte en vervolgen onze weg.
De route van vandaag loopt wat door de bebouwing die kleeft aan de hoofdstad van Sri Lanka: Colombo. Een stad die ruim 600.000 inwoners herbergt. De bebouwing strekt zich een behoorlijk eind van
Colombo uit. En daar fietsen we vandaag door. Misschien niet het meeste fraaie, maar dat is een bewuste keuze. We willen eventuele politieke gemotiveerde onlusten in de hoofdstad Columbo vermijden
en maken daarom een ietwat omtrekkende beweging.
O ja, even ruimte voor een medisch rubriek-hoekje.
Tja, ik zou nog even - thuis - een klusje doen zo vlak voor de vakantie. Nog even het grind aanharken. Tuurlijk. Geen probleem. Even wat steentjes van plaats doen veranderen. Hark uit de schuur
gehaald. En harken maar. Geen probleem. Nou ja, toch wel iets van een probleem. Ik ging dus door mān rug. Daās nooit fijn. Maar helemaal niet zo vlak voor een fietsreis.
Deze reis is mede mogelijk gemaakt door Gijs. Gijs is fysiotherapeut. En heeft mijn rug - in de dagen voor deze reis - intensief behandeld. En dat heeft ie zo goed gedaan dat ik hier nu in Sri
Lanka kan rondfietsen. Dank je wel Gijs!
En laten we Teun niet vergeten, Joansā redder in nood bij knieproblemen en zweepslagen, een paar weken voor vertrek. Fysiotherapeut Teun krijgt bij deze ook een heel welgemeend dankjewel!
Tot zover de rubriek āfysieke ongemakkenā en hoe die op te lossen zo vlak voor onze fietsreis.
De regen valt zo hard. En zo veel. Dat we er vandaag na 36 kilometer de brui aan geven. Er is geen droge vezel meer aan onze lijven te ontdekken.
We boeken een onderkomen en zetten koers naar deze plek. Daar - helemaal doorweekt - in de buurt aangekomen, blijkt het onderkomen onvindbaar. Na veel gedoe, gevraag, gewacht en hulp van uiterst
behulpzame locals, lukt het ons om in contact te komen met de eigenaar.
Hij leidt ons naar zijn onderkomen. Maar ehā¦..dat blijkt al een hele tijd niet verhuurd te zijn. Alles is vies, niets is in orde en weinig is voorbereid op onze komst. Er ligt een heel groot kapmes
(?!) op een nog onopgemaakt bed. Bierflessen overal. Een douche waar de spinnenwebben hangenā¦ā¦ā¦ Hier hebben we niet zoān zin in. Na kort overleg besluiten we af te zien van deze reservering.
We zoeken en vinden op 4 kilometer afstand een hotel. Dat ziet er beter uit. Veel beter. Eigenlijk is het teveel luxe. Maar ok.
Bij dit hotel staan een mannetje of zes ons buiten op te wachten. Ze helpen met het sjouwen van onze tassen, willen onze fietsen parkeren, of de rode loper uitgerold moet worden, of we zin hebben
in blokjes jonge kaas, met een schijfje augurk, een zilveruitje on top en dat het hele zaakie doorspiest wordt met zoān houten prikkertje met zoān lullig papieren Sri Lankaans vlaggetje erop. En o
ja: of we iets van Champagne willen. Niets is teveel.
Maar eigenlijk willen we maar 1 ding. Iets droogs. We ontdoen ons van onze doorweekte fietskleding, springen onder een douche. Enā¦ā¦.moeten voor 17 uur vandaag een ontbijtje regelen voor de volgende
dag.
En dat werd dus een hele show van onbegrip, verwarring en onduidelijkheden.
Er wordt door het personeel nog twee keer navraag gedaan of onze bestelling nu echt wel kloptā¦ā¦..
Welnu, dat gaan we morgenochtend zien.
Morgen zetten we koers naar de kust.
De kust waaraan de Tsunami in 2004 (2e kerstdag) zijn alles vernietigende werk heeft verricht. Waar (langs de gehele kustlijn) in Sri Lanka, 30.000 mensen de dood hebben gevonden. Maar het is ook
de kust waar het mooi moet zijn om fijn te fietsen.
Hopelijk zijn de boeddhistische weergoden onze morgen wat beter gezind.
Gerrit
Dagafstand: 36 km.
Gladjanus
02 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
āMaar er gaan ook dingen goed, lieve lezerā.
U heeft het vast nog niet gehoord.
Ik wel.
Nick & Simon stoppen ermee. Die hangen hunnie muzikale samenwerking in de wilgen. Stoppen als duo. Werd tijd. De hoogste tijd. Komt geen dag te vroeg.
Dat ze stoppen lijkt mij persoonlijk een ferme stap voorwaarts in het bevorderen van Wereldvrede.
Kijk dat die aalgladde Volendamse Gladjanussen met hunnie muziek de nodige europegeltjes naar binnen hebben weten te hengelen: geef ze ās ongelijk. Tuurlijk. Als ik zoān zoetgevooisde stem had, had
ik dat ook gedaan. Beetje voor een paar duizend randdebielen - met een aansteker in hunnie klauwen - op een marktplein staan te play backen. Lekker financieel binnenlopen. KZou ā t ook gedaan
hebben. De ziggo dome een paar keer uitverkopen en daarmee je pensioen veilig stellen. Je zou wel gek zijn omdat niet te doen. Je muziek vereeuwigen, op een cdātje laten persen of in een mp drietje
lopen douwen en daar dan grof geld voor vragen. Groot gelijk. Wat T-shirtjes laten drukken met de kweilballen koppen erop, en daarmee je puberdochter dār geld uit de zakken kloppen. Ik snap dat
wel.
Maar dat U - tot voor kort zeer gewaardeerde lezer- dat U die rotzooi koopt. Dat U op dat marktplein staat mee te brallen. Dat U uw kinderen toestaat met zoān T-shirt rond te lopen. Dat Uā¦ā¦ā¦.Daar
kan ik me maar moeilijk in verplaatsen. Dat valt mij eerlijk gezegd ook flink van U tegen. Want daarmee houd je die Wanstaltige Volendamse Markreel-met-graten-sound toch maar mooi in stand.
Uw schuld. Allemaal.
Dat ze stoppen is fijn. Heel fijn. Echter, het is nu wel tijd voor de volgende stap: Ik stel voor dat we een fijnmazig visnet over Nederland gooien. En alle muzikale uitspattingen (cdās, videoās,
langspeelplaten. Mp drietjes )van deze ideale schoonzonen met dat visnet bij elkaar trekken. We laten āt gewoon in een fuik lopen. En dat we al die spullen verzamelen en op een marktplein naar
keuze op 1 grote berg gooien. En dat we dan het hele zaakie ritueel slachten. Of in de brand steken. Of er net zo lang met zān allen op gaan stampen dat er niets van over blijft. Het maakt mij niet
uit. Als alles maar in palingrook opgaat.
Boze stemmen beweren, er wordt gefluisterd, het gerucht gaat ā¦ā¦.dat ze solo verdergaan.
Gadverdamme.
Ik stel voor dat we daar een stokje voor steken. Dat we drempels op gaan werpen. Dat we protest aantekenen. Dat we dit tegengaan. Voorkomen is beter dan genezen.
Een heel klein beetje geweld is wat mij betreft toegestaan. Ik ken nog wel een paar boeren met tractoren, wat balen stro, en aanstekers. En heb op zolder nog wel een paar vlaggen liggen die nog
niet op de kop hangen.
Ik start āDe Nick en Simon Against Forceā.
(Hoorde en zag - bij Jinek - dat 1 van de gladjanussen zei dat ie - na al die jaren samen - wel ās wilde ontdekken wie ie was zonder Nick en Simon. Wat een stomme ontdekkingstocht. Wat een
belachelijke vraag, wat een tijdverspilling. Ik heb het antwoord wel. ā Zonder Nick en Simon ben je Nick. Of Simonā . Ik houd ze niet uit elkaarā¦ā¦.
Lieve lezer.
Neem bijvoorbeeld de driehoek: Delhi, Indische Oceaan enneā¦.. pak ām beet āRaamsdonkveerā. Ergens in DIE driehoek verblijven Joan en ik op dit moment.
Ach U weet wel. Dat groen tropische Bounty-achtige eiland net ten zuiden van India gelegen. Met zoān 22 miljoen inwoners. Dat eiland dat zo hard getroffen is door de Tsunami in 2004. Het land had
plots 30.000 inwoners minderā¦ā¦
Het land dat recent zo hard getroffen is door corona. Toeristen bleven (en blijven) weg. En de grote afhankelijkheid van deze toeristen kwam het land duur te staan.
Wat ook duur is, dat zijn de leningen die het land in de afgelopen jaren heeft afgesloten. Leningen voor slechte investeringen. Die hun geld niet opbrachten. En die dus ook niet terugbetaald konden
worden.
En dat raakt de bevolking. Vandaar de recente onrust (van nog maar enkele weken geleden). Politieke spanningen, inflatie, grote tekorten aan primaire levensbehoeften die maakten dat de bevolking in
opstand kwam. De president werd het land uitgedreven, mensen bezetten het paleis en lagen in zān bed en zwommen in zān zwembad. Een voor dit land ongekende en heuse massale opstand gedreven door
wanhoop.
Joan en ik zijn in Sri Lanka.
Onze fietsen wilden mee. Ze stonden erop. Ze waren niet op andere gedachten te brengen. En mede daarom zijn we gedwongen om een maandje te gaan fietsen.
Niet erg. Helemaal niet zelfs.
We vinden het erg interessant om in dit tijdsgewricht (juist nu) in dit land rond te reizen op onze karretjes. Om te kijken en te horen hoe het dagelijkse leven van een Srilankaan eruit ziet. Wat de mensen drijft, beweegt en hoe ze zich staande weten te houden.
We vinden het erg interessant om in dit tijdsgewricht (juist nu) in dit land rond te reizen op onze karretjes. Om te kijken en te horen hoe het dagelijkse leven van een Srilankaan eruit ziet. Wat de mensen drijft, beweegt en hoe ze zich staande weten te houden.
We houden U vanzelfsprekend met veel liefde en plezier op de hoogte van onze belevenissen.
Tenslotte: gris ergens een aansteker vandaan, loop naar je eigenste marktplein, ga precies in het midden staan, negeer (eventuele) vragende blikken en zing maar mee:
Pak nu maar mān haaaaaaand, stel niet teveel vraaaaaaagenā¦ā¦ Je kunt niet als enige de Wereld dragen. Pak nou maar mān hand. Laat mij de weg wijzen.
(Nick en Simon | album: vandaag | 2007)
Gerrit & Joan
Orde op zaken
09 mei 2022
šÆš“
vanuit Jordaniƫ
Dat je van die beloftes op je marketing-ontbijt-bordje gepresenteerd krijgt die te mooi zijn om waar te zijn.
Ik zal U 1 voorbeeld geven.
Neem Ryanair. Die beloven dat ze DE vliegmasjien maatschappij zijn met de Lowes fares. Mijn Engels is niet zo best, maar volgens mij zeggen ze en beloven ze hiermee dat al hunnie
vliegmasjiens het laagste vliegen van alle vliegmasjiens. Dat ze zo laag mogelijk over de grond scherend je naar je bestemming brengen.
Aha. Met mijn niet geringe vliegangst vind ik dat een heel fijne belofte. Ben ik hartstikke hunnie laagvlieg-doelgroep.
Mocht zoān gevleugeld gevaarte er plots geen zin meer in hebben en onverhoopt uit de lucht vallen, dan valt ie tenminste niet heel hoog uit de lucht en heb ik nog een overlevingskansje. Zou voor
mij een doorslaggevende reden zijn om nog ās een vliegreisje bij hunnie te boeken.
Maar het valt me elke keer weer op - als ik bij hun een ticket boek - dat zij zich niet aan hunnie marketingbelofte houden. Ook hunnie vliegmasjien stijgen naar grote hoogten. En loopt het me weer
dun door de broekā¦ā¦..
Lieve lezer.
Mijn fietsreis is ten einde.
Een reis die 3,5 week geleden begon en die me voerde me over de Kings Highway, door prachtige valleien.
En daarna naar het prachtig gelegen Dana. Vervolgens trok ik verder naar een van de zeven wereldwonderen: de stad Petra.
Via de Desert Highway - de woestijn - liep de route naar Aqaba. De meest zuidelijk gelegen stad van Jordaniƫ.
En vandaar - via de grotendeels verlaten - Jordan Valley Highway ging ik al drijvend naar de Dode Zee.
En via Madaba weer terug naar Amman, de heftig drukke hoofdstad van Jordanie.
Het was een machtig mooi en ook inspannend reisje. Door de vele hoogteverschillen (lees: bergen) niet altijd even gemakkelijk fietsbaar. De Ramadan maakte het niet altijd even gemakkelijk om eten
en drinken te vinden.
Temperaturen liepen gaandeweg de dag flink op. Voor mij was dat geen enkel probleem. Reizen door Jordaniƫ is een waar feest!
Ik weet niet precies welk marketingbureau op de Jordaniƫrs is losgelaten. Welke vrouw of man de marketingcursussen hier verzorgd heeft. Maar die heeft heel goed werk verricht.
De Jordaniƫrs beloven niet alleen gastvrijheid. Ze tonen het ook. Overal waar je komt wordt WELCOME IN JORDAN geheten. En waar je ook bent of overnacht hoor je klinken: THIS PLACE IS
YOUR SECOND HOME.
Zou een wat slijmerige en loze belofte kunnen zijn, ware het niet dat ze het daadwerkelijk waar maken. Gastvrijheid staat hier op nummero uno.
Als je nog nooit geweest bent en de fotoās en verhalen spreken je aan: huur een auto voor 1,5 week. Neem je (eventuele) tiener-kinderen mee (ze zijn hier gek op kinderen en er zijn hier veel
activiteiten waar kids blij van worden) en cross wat door het land. Het is echt fantastisch!!
Tot zover mijn commerciƫle bijdrage (waar ik overigens - van het Jordaanse ministerie van Toerisme - vrij vorstelijk voor betaald krijg).
Over vorstelijk betalen gesproken.
Ik hoop woensdagnacht weer voet aan Schiphol-wal te zetten. En zal bij het krieken van de dag daar de boel meteen even op orde brengen.
Tja. Er gingen de afgelopen weken - ik kan ook niet even het land verlaten - een paar dingetjes niet helemaal goed op onze Hollandse luchthaven. Het liep niet helemaal lekker. Iets met
annuleringen. Iets met wachtrijen. iets met afhandelingen van bagage. Het zal u niet ontgaan zijn.
Ik heb al een meeting staan met de Chief Executive Officer van Schiphol: Dick Benschop. Ik noem ām Dikkie Dik. Hij mag meneer tegen me zeggen.
Ik wil Dikkie Dik even spreken over zijn volgende uitspraak:
āDat Schiphol geconfronteerd werd met onverwacht veel passagiers en dat mede daardoor de problemen ontstaan zouden zijnā.
Ik val met name over het woord passagiers!
Kijk. Als het nu om een onverwachte hoeveelheid pinguĆÆns ging. Die kwamen aanwaggelen. En een beetje aan de bagageband beginnen te knagen. Of een roedel Zebraās. Die een beetje zwart-witte strepen
lopen te trekken op de landingsbanen waardoor de piloten in de war raken. Of dat er geheel onverwacht een school goudvissen voorbij komt zwemmen in de vertrekhal. Tja, dan zou ik er nog een beetje
begrip voor op kunnen brengen.
Maar PASSAGIERS. Nota bene! āDat is potverdriejandubbeltjes het enige waar Dikkie Dik zorg voor dient te dragenā.
Het is toch een beetje als een verkeersregelaar die zegt dat ie er geen rekening mee had gehouden dat er ook nog verkeer zou zijn. Of een handelaar in bananen die zich er over verbaasd dat die
dingen geel en krom zijn. Of ā¦ā¦ā¦..
Iets met in goede banen leiden. Iets met dat iedereen tijdig zān vlucht kan halen en niet 2,5 jaar van tevoren op het vliegveld aanwezig moet zijn. Iets met dat koffertjes op de juiste plaats van
bestemming komen. Dat is wat Dikie Dick moet doen. Het enige!!
Dat is zān Core Buisenis. Daar wordt ie vorstelijk - naar mijn mening veeeeeeeel te veeeeeel- voor betaald. U mag weten: onze Dikkie Dik incasseert 503.000 euro. PER JAAR!! Dat is exclusief
bonussen voor goed of slecht presenteren. Dat maakt volgens mij geen ruk uit.
Dat zal ik ām allemaal even fijntjes onder de aandacht brengen. De meeting zal niet lang duren (en mocht ie zān leven daarna niet snel beteren dan stuur ik Caroline Tensen & Lieke van Lexmond
op ām afā¦.DAT ZAL āM LEREN!!).
Ik ben dankbaar dat ik dit reisje kon maken lieve lezer. Ja, dankbaar.
Tja, er zijn momenteel net iets teveel mensen in mijn directe omgeving - waaronder een handvol collegaās - door ziekte getroffen. Geen vervelende neusverkoudheid. Geen schraperige rauwe keel. Geen
irritant griepje. Geen ingegroeide teennagel. Maar ernstig.
Als ik weer ās zwoeg- en klimwerk aan het verrichten was dwaalden mijn gedachten onwillekeurig - van tijd tot tijd - naar elk van hen af. Dacht aan hun en hoop(te) dat het hen goed gaat.
Degene die ik deze reis zeer heb gemist is mijn (en Joanās) vriend Harrie.
Harrie reisde zelf graag en veel. Las altijd trouw mee op dit weblog. āDan reisde ie ook meeā. Harrie was altijd goed voor een snedige of humoristische opmerking op dit weblog. Harrie las tussen de
regels door. Bekeek fotoās net ff anders. Had net een andere kijk op dingen. Altijd goed voor een gekke invalshoek. Dat las je in zijn - altijd net weer anders dan anders originele - reacties
terug.
Las.
Harrie overleed enkele weken voor deze reis aanving. Plots.
En dat zet veel van de dagelijkse beslommeringen en gedoe in perspectief lieve lezer. Dat relativeert enorm. En mede daarom wil ik U vooral heel veel gezondheid toewensen.
Ook wil ik u heel erg bedanken voor het meelezen. Het reageren. Dat was erg fijn. Op die manier reisde ik niet geheel en al alleen.
Tot slot een reiswaarschuwing. In september van dit jaar staat - bij leven en welzijn - een nieuw fietsreisje op het program. Joan en ik zijn voornemens om naar Sā¦ā¦ā¦aā¦ā¦ā¦.te.gaan.
Verdorie het typlint is opā¦ā¦.
(Enne ā¦ā¦Roel: zeg niet dat ik je niet tijdig geĆÆnformeerd hebā¦.en voor mijn vriend Walter hoop ik dat ie wat minder alcoholische versnaperingen tot zich zal nemenā¦..ā¦..getuige zijn tekstuele
uitspattingen op dit weblogā¦ā¦ā¦.).
Tot snel.
Gerrit
Dagafstand: 40 km
Onvermoeibaar
08 mei 2022
šÆš“
vanuit Jordaniƫ
U trouwe en onvermoeibare verslaggever is gisteren aangekomen in Amman. Niet in gewicht. Maar gewoon met zān fietsje.
.
Nou ja, gewoon?!
De hoofdstad van JordaniĆ« binnenfietsen viel helegaar nog niet mee. Dertig kilometer voor het centrum begon de drukte al. En vormden zich al files waar ik me met mān fiets tussendoor moest wurmen.
Maar geen probleem. Ik doe dat met liefde voor U. En alleen voor U. U weet dat.
Amman is gebouwd op zeven heuvels. Laat dit even rustig tot u doordringen. Heuvels!!! Zeven!!!!! De hoogteverschillen in deze stad zijn enorm.
Echter, het is mij gelukt om enkele fotoās te maken teneinde U te kunnen plezieren met een fijn fotoverslag.
Kunt u rustig vanuit uw luie stoel/hangmat/zitzak/loungebank genieten van al het moois hier. Ondertussen zal ik tijgerbalsem aan mijn kuitspieren toevertrouwen. Een tube of vijf!
Hierkomendefotosās:
Mozes Kriebel
06 mei 2022
šÆš“
vanuit Jordaniƫ
Ik hoop voor Mozes dat ie in een best wel fijne conditie verkeerde. Hij was tenslotte al 120 jaar oud. Want het is geen kattenpis. Die berg bedwingen.
Maar goed. Onze Mozes was wel wat gewend. Had tenslotte zijn volk veertig jaar lang door de woestijn geleid. En dat ging natuurlijk ook niet zonder slag of stoot. Hij werd ook wel ās geconfronteerd
met gezeik. Tuurlijk!
Er waren vast wel ās onderwerpen waar Mozes zich ook geen raad mee wist.
Als het volk het lopen weer ās moe was, en aan hem vroeg of ze niet met een luxe touringcar verder konden trekken. Of. Wanneer de WIFI weer ās was uitgevallen, er ze geen verbindingen hadden met
het internet. Of als er geklaagd werd over het eten: āaltijd weer die kip met rijst en die verdomde HUMUSā. Hij zal er ook wel ās een punthoofd van hebben gekregen. Muiters vond ie ze soms.
Mozes-kriebel. Zeker en vast!
Dus een berg beklimmen die op 817 meter boven zeeniveau ligt, was waarschijnlijk een peulenschil voor onze Mozes. Daar draaide hij zijn hand niet voor om.
Ik ben vanochtend vroeg op mijn karretje gesprongen.
Mijn reisdoel - op deze rustdag - was de Neboberg. Een berg die aan de rand van de Jordaanvallei ligt en een kilometer of 11 ten zuidwesten van Madaba.
Na aankomst - bij het NEBO MOUNT visitor centre - mocht ik mijn fiets op een veilige plek parkeren. Een kaartje kopen. En de berg bezoeken die Mozes beklom en volgens de Hebreeuwse Bijbel
(Deuteronomium 34:1) op 120 jarige leeftijd, uitkeek over het beloofde land.
Het uitzicht is van een adembenemende schoonheid. Zo wil ik ook wel 120 jaar oud wordenā¦ā¦ Je kunt - als het helder is - Jeruzalem zien liggen.
Er zijn op de berg nog overblijfselen te bekijken van een kerk die er vanaf de 4e eeuw heeft gestaan. Ronduit interessant zijn de bewaard gebleven mozaĆÆekvloeren. Ze zijn pas ontdekt in het begin
van de 20ste eeuw. De Franciscanen hebben opdracht gegeven het hele zaakie te restaureren en open te stellen voor publiek.
De plek is voor christenen en moslims van grote religieuze betekenis.
De heer zei tegen Mozes, toen hij vanaf de Nebo-berg het beloofde land overzag:
ādit is het land waarvan ik aan Abraham, Isaak en Jakob onder ede heb beloofd dat ik het aan hun nakomelingen zou geven. Ik laat het je nu zien, maar erheen oversteken zul je nooitā.
Mozes stierf op 120 jarige leeftijd. Hij zou het beloofde land nooit binnen gaan.
Gerrit
Dagafstand: 22 km (rustdag)
