Teleurstellingstranen
01 sep. 2019
🇹🇳
vanuit Tunesië
Ik moet verdorie goed uitkijken. En zorgvuldig op mijn fietstellen passen. Ze steken hier, zonder goed uit te kijken, de weg over. En lopen me bijna met fiets en al omver.
Gisterenavond laat kwam ik aan in een regenachtig Enfidha. Enfidha ligt ruim 100 kilometer ten zuiden van Tunis. Aan de kust.
Ik had verwacht dat op deze zonnige vakantievlucht zou uitpuilen met puisterige jongelui die nog een weekje zon zouden willen meepakken. Maar het merendeel van het driekwart gevulde vliegtuig
bestond uit - in verre gaande staat van ontbinding verkerende - ouderen.
(sorry, sorry....ik had geen ouderen moeten zeggen.... sorry). Ouderen hebben ook recht op zon! Nogmaals sorry!
(sorry, sorry....ik had geen ouderen moeten zeggen.... sorry). Ouderen hebben ook recht op zon! Nogmaals sorry!
Die oudjes keken toch wel een beetje op hun neus toen het vliegtuig voet aan wal zette. Het water spatte uiteen op het asfalt. Een heuse bak met water viel op Tunesië.
Ongeloof maakt zich van de passagiers meester. Iets met rauw. En iets met dak. En iets met vallen.
Een rij voor me kijkt vrouwlief haar man aan met een blik van: “dit was niet de bedoeling, hier hebben we godverdomme dat hele eind niet voor gevlogen. Hier geven we onze zuur verdiende -
niet geïndexeerde pensioenpegeltjes - niet aan uit”. De eerste teleurstellingstranen worden met de meegebrachte badlakens gedroogd.
Inpakken op Schiphol
Maar eerlijk gezegd, mij kwam die regen ook niet zo goed uit.
Mijn fiets wordt vervoerd in een kartonnen doos. Als die uit het vliegtuig komt, staat ie meestal wel een tijdje buiten te koekeloeren. Normaal is dat niet zo erg. Maar in de regen?! Ik bedoel: karton en water. Dat is niet een heel fijne combinatie. En het zou allemaal niet zo erg zijn wanneer ik die doos niet hoefde te gebruiken voor de terugreis. Maar dat moet wel.
Ik ben er niet gerust op. Helemaal niet.
De fiets in mijn bezit krijgen - na zo’n vliegreis - is altijd een heel avontuur. Als de laatste reizigers hunnie bagage al lang van de rolband hebben gepakt, de douanecontrole al lang en breed
gepasseerd zijn, en vermoedelijk in hunnie hotel de eerste wijntjes naar binnen staan te schuiven, staat Gerritje nog te wachten. Te hangen. in een geheel verlaten aankomsthal. Hopend dat de fiets
ergens uit de krochten van het vliegveld in zicht komt.
Opeens hoor ik iets van geschuif.
Aha, dat zal mijn fietsdoos zijn. Nou ja, daar is tie dan wel. Maar tot zover het goede nieuws. Veel karton zie ik niet meer. Laat staan een doos. Het ding is doorweekt. Stuk. Uit elkaar gevallen.
Mijn fiets is compleet door de bodem gezakt. De wielen steken er boven uit. Het ziet er niet best uit.
Het hele zaakie moet ook nog in de regen op een autodak 20 kilometer verderop worden gebracht naar mijn eerste overnachtigsplek. “Verdorie, waarom regent het nu precies, nu ik hier aankom met mijn
kartonnen doos”. Ik had die oudjes (hiervoor) misschien niet zo hard moeten aanpakken. God straft meteen! En medogenloos.
De man die me komt ophalen fronst op alleraardigste wijze zijn wenkbrauwen. “Hoe krijg ik dat hele zaakie mee”, straalt hij uit. Zijn auto is veel te klein. En inderdaad we krijgen de fiets nevor
nooit niet in de auto gedouwd. We hijsen de doorweekte doos op zijn autodak. En met mijn zelf mee gebrachte touw zetten we de boel zo goed en kwaad als mogelijk vast. En zo rijden we in de diep
donkere Tunesische avond naar mijn overnachtingsplek.
Gelukkig is het inmiddels gestopt met regenen.
De eerste fietsmeters zijn altijd speciaal. Na een kort nachtje heb ik mijn fiets in elkaar gesleuteld. En ben ik vertrokken. Ik realiseer me deze eerste meters hoe rijk ik ben. Dat boerenlulletje
Gerrit Pleijter geboren te Noord Veluwe hier mag fietsen. Op een ieniemienie postzegeltje. Zomaar ergens op onze ronde aardkloot. Het emotioneert me.
Wat gaat deze reis me weer brengen? Wat ga ik beleven? Welke mensen zal ik treffen? Hoe zullen de landschappen zijn die ik zal doorkruisen? Welke ervaringen zal ik opdoen? Waar zal het lastig zijn?
Waar zal ik wat moeten overwinnen? Waar wordt het adembenemend mooi?
Van tijd tot tijd stop ik. En schuil vanwege hevige regenbuien die gelukkig nooit lang duren. Ik heb het naar mijn zin. En trap de eerst kilometertjes vrij en soepeltjes weg.
Na een kleine 60 kilometer ben ik in Hammamet. Een kustplaats. Gelegen aan de golf van Hammamet. Kilometertje of 60 onder de hoofdstad Tunis.
Hammamet is voor Tunesië, toeristisch gezien een belangrijke plaats. Veel mensen gaan hier naar toe om van zon en zee te genieten. In 2015 heeft er in deze plaats een terroristische aanslag
plaatsgevonden. 37 toeristen vonden er de dood. Het gevolg was dat het toerisme in Tunesië geheel en al op z’n gat kwam te vallen. Hotels moesten sluiten. En er was lange tijd domweg geen
vlucht te boeken vanuit Amsterdam naar Tunesië.
Het toerisme is nog maar weer pas op gang gekomen. Helaas vond er dit voorjaar in Tunis weer een aanslag plaats. Dus helemaal rustig is het nog steeds niet.
Tegen vieren val in Hammamet binnen. Badgasten - met badlakens om hun middel - rennen het strand af. De straat over. Gelukkig deze keer niet vanwege een terroristische aanslag. Maar vanwege regen.
Ze zijn hollend op zoek naar een droog onderkomen. Het ziet er allemaal wat mistroostig uit.
Ik moet behoedzaam navigeren en ze proberen te ontwijken. “Ik wil geen terroristische fietsaanslag op mijn geweten hebben”.
Tunesië heeft genoeg doden te betreuren gehad.
Afgelegde afstand: 60 km.
Reacties
Reacties
03 sep. 2019, 20:49
Goed weer iets van je te horen!
Ik zou zuur zijn van al die regen, maar ik weet dat jij dit misschien wel liever hebt dan de hete zon.
Lekker genieten daar!
03 sep. 2019, 21:18
Al met al snap ik die bijna leeftijdgenoten van je wel, hoor Gerrit
Dure pegels voor een strak blauwe hemel + zon, die wel rijkelijk in Hollandia aanwezig zijn maar in Tunesië dus niet
Gelukkig alleen je fiets in een kartonnen doos, en niet zoals Living In a box al zong: I 'm living in a box. Dat zou pas echt vervelend geweest zijn
Inderdaad rijk, dat je dit kan en mag doen. Fantastisch
Geniet man ?
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
