Woensdag 7 september 2011

Ok, doe even gezellig mee. Pak een emmer zo groot dat je hoofd er ruim in past Dat 'ruim' is wel van belang. Neem dus geen calve-maýonaise-emmer, tenzij je een belachelijk klein hoofd hebt. Dan volstaat het. Wel eerst de mayonaise er uit halen. Dat is een tip, doe er je voordeel mee.

Neem 2 eetlepels garam masala, 1 theelepel paprikapoeder (liefst pikant), een handje vol kerrie, piment- en zwarte (niet de witte) peperkorrels (kijk zelf maar even hoeveel), 2 theelepels koriander (bij gedroogd: 3 theelepels), 2 polepels piment (mogen ook korrels zijn), een beetje rozemarijn, tijm en komijn (want dat rijmt zo lekker) en (en dit komt echt heeeeeel precies) een mespuntje kurkuma. Ok, als je dat gedaan hebt pleur dan het hele zaakie in een emmer. Roer het gedurende 30 seconden en zorg dat het geheel goed mengt. Gelukt? Mooi. Stop nu je hoofd in de emmer en snuif het op. Fijn! Opdracht volbracht.

Ik ben in Pakistan en ik zal het weten ook. De eerste geuren die ik opsnuif kunnen maar moeilijk kiezen. Zoete geuren vermengd met een scherpe, pittige nageur of andersom. Moeilijk thuis te brengen. Kleurrijke mensen. Een waanzinnige kakafonie aan geluiden. In het verkeer heerst totale anararchie. Chaos! Wat een overweldigende en heerlijke cultuurschok.

Ik ben in Quetta. Een stad tegen de Afghaanse grens aangeplakt (bijna letterlijk en helemaal figuurlijk). Woestijnstad. De stad doet zijn naam eer aan. De hitte die ik hier ervaar is verzengend. Ik kan geen ander woord bedenken dat de lading beter dekt. Ik heb in totaal 24 uur gereisd. Ben op het vliegveld. En wil maar een (1) ding. Een vrouw met een vlaggetje. Zo'n vrouw van: kom maar hier jongen, ik weet de weg, ik zal je helpen, Snel en soepel nemen we de kortste weg naar een fijn hotel alwaar een koel biertje klaar staat. En iets van een zwembad of zo. Zo 'n vrouw dus. Het vlaggetje neem ik voor lief.

Maar het zwembad is in geen velden of wegen te bekennen. Laat staan iets van een rand. Koel bier is niet voorhanden. En de vlagvrouw heeft vandaag een ATV-dag genomen. Had ze nog over denk ik. (tip: wel op tijd opmaken-anders-ben-je-ze-kwijt). Kortom ik mag het lekker zelf uitzoeken. En dat is dan meteen ook niet helemaal waar. Ik ben op de parkeerplaats van het vliegveld. Want terwijl het warme woenstijdzand in mijn ogen blaast ben ik bepaald niet alleen. Om mij heen staan juist een heleboel mensen. Heel druk te doen. Een Westering met een flatscreen-tv (want daar wordt mijn fietsdoos voor aangezien) trekt de aandacht. Alle aandacht.

Net voor mijn aankomst in Quetta ?ijn er in het centrum twee zware bommen ontploft. Veel slachtoffers. 28!! Waaronder officials van de regering. Het centrum is geheel afgesloten. Het leger is alom aanwezig en in de hoogste (en zeer gespannen) paraatheid. Ik heb nog nooit een echt geweer (of hoe heten die dingen) gezien. Maar nu binnen een minuut, tenminste vijftig. Ze prijken op de borst van zeer waakzaam uitziende militairen. Het vliegveld wordt bewaakt. Een zeer gespannen functionaris, die uit het niets opduikt, wil veel van me weten: waar ik naar toe ga, mijn telefoonnummer, wat ik kom doen (en dit is buiten op de parkeerplaats). Nog meer mensen verzamelen zich om mij heen. Ali, een Afghaanse Belg, (tijdens de vlucht ontmoet) probeert te bemiddelen. Hij is bezorgd om mij. Het bemiddelen lukt half. Uiteindelijk (met de nadruk op uiteindelijk) beland mijn fietsdoos op een taxi (ja, daar zijn foto's van) en word ik naar een Hotel gereden. Een hotel dat de funtionaris aanbeveelt (met de nadruk op beveelt).

De weg naar het hotel wordt bepaald door roadblocks. Het leger checkt alles. Elke tweehonderd meter. De fietsdoos zit met een dun sisaltouwtje bevestigd op de dakdrager. Het waait, zeg maar storm. Ik probeer de fietsdoos tijdens het rijden te overreden niet van de taxi te waaien. Dat valt niet mee. De doos wijst nl. aan de voorzijde schuin omhoog. De wind komt er vol onder. Met een hand uit het raam houd ik de doos min of meer in bedwang. Met de andere hand maan ik de taxichauffeur voortdurend om langzamer te rijden. Dat lukt maar half. Gelukkig komen we heel aan. Het hotel (Gardenia Hotel) heeft een kamer. Fijn. Het is mooi geweest voor vandaag.