Hasjdrinken
Ik zou er zelf niet snel aan beginnen. Maar sommige mensen hebben die moed wel.
Na ruim anderhalve week reizen in Pakistan heb ik de randen van die puzzel wel zo ongeveer gelegd. Ik ben nu bezig om van de overige stukjes de kleuren bij elkaar te zoeken. En langzamerhand die ook aan elkaar te leggen. Teneinde de puzzel compleet te maken.
Pakistan en ik beginnen elkaar een beetje te snappen. Daarbij hebben geest en lichaam (mijn geest en lichaam) elkaar ook gevonden. Het reizen gaat plezierig. Het fietsen gesmeerd. Het landschap dat ik doorkruis wordt steeds mooier en spectaculaider. Kortom, ik raak lekker ingedraaid en geniet.
De ochtend begint meestal met het bij elkaar sprokkelen van iets wat op een ontbijt lijkt. Het prepareren van de fiets, tassen inpakken, rekening betalen, route bepalen, en fietsen maar.
Ik ben vandaag gevorderd tot Balikot. In Balikot vond in 2005 een aardbeving plaats die 98% van alle huizen verwoeste. Dat was nog tot daar aan toe. Er vielen 15.300 doden en 40.000 mensen raakten gewond. En dat was dus niet tot daar aan toe. Ik bevind me nu in een van de weinige gebouwen die overeind is blijven staan. Leek me op zichzelf wel een verstandige keuze.
Ergens halverwege vandaag kwam ik de eerste Wereldfietsers tegen. Twee. Een Deens meisje en een Engelse jongen. Ik zat in de afdaling en zij probeerden zich een weg naar boven te banen (zou raar zijn als zij ook naar beneden zouden gaan). Vol in de remmen. Even een praatje gemaakt. Een praatje dat niet zonder gevolgen bleef. Zij reisden vanuit China en hadden dus het deel achter de rug dat ik nog voor de rug heb. Zij adviseerden mij om een deel van de Karakoram Highway te laten liggen waar die ligt. Er is een veel mooiere doorsteek (die was me al meerdere malen geadiviseerd, ook via contacten in Nederland).
Nu ben ik overtuigd. Net op tijd kan ik de switch maken. En dat doe ik dus ook.
Na een kilometer of vijf stuit ik wederom op een checkpoint. Ditmaal moet ik meefietsen naar het hoofdkwartier. Dat is de eerste keer. Dat dat moet. Dat meefietsen. Meestal kunnen de formaliteiten bij het checkpoint worden afgehandeld. Maar nu dus niet. Er wordt een auto geronseld. En een rit van een half uur volgt. Ik volg de auto. De auto volgt mij. Ik word er niet rustiger op. De achterbuurten komen in zicht en de jongelui in de auto zijn best baldadig en rumoerig. Het voelt niet helemaal goed. Net als ik besluit om in de remmen te knijpen slaat de auto rechtsaf. Er zwaaien hekken open. En kijk ik op het binnenplein van het politiehoofdkwartier.
Daar word ik ontvangen door de Big Boss. Het bekijkt mijn paspoort minuten lang. In stilte. Dan nodigt hij me uit voor een kopje Chai, dat ik natuurlijk niet afsla. We hebben een interressant gesprek (over Pakistan) dat ik beeindig door te zeggen: het was mij een eer om met u te mogen spreken. U bent een zeer weleducated, very important en sensible man.
Ik ben erg blij dat u zich bekommerd om mijn savety-we-zouden-nog-weken-
met-elkaar-kunnen theedrinken-en-echt-het-komt-goed-uit-want-
ik-houd-toevallig-in-tegenstelling-tot-de-meeste-van-mijn-landgenoten-erg-
van-thee-met-een-scheutje-melk-en-heel veel-suiker-mischien-iets-minder-
dan-u-er-in-doet-maar-daar-is-mee-te-leven-maar-goed-ik-moet-nu-toch-'s-gaan-
want-anders-als-ik-hier-nog-langer-blijf-theedrinken-dan-is-mijn-visum-
verlopen-en-dan-bent-u-vast-niet-meer-zo-blij-met-mij.
De onderbrekening kost toch al gauw een uur en ik heb mijn tijd hard nodig om tijdig in Balikot te geraken. Mijn streven is om dagelijks rond 16.00 uur te beginnen met het zoeken van onderdak. Ik heb dan tot uiterlijk 18.00 uur. Vanaf 18.15 uur is het in Pakistan pikkedonker. En dat is behoorlijk donker. Iets met een hand. Iets met ogen en iets met geen, voor en zien.
Het vinden van onderdak lukt. Ik eet Chinees. Ontmoet een cameraploeg van de Nationale Televisie. Ze roken Hasj en zijn op zoek naar vrouwen en drank. Echte moslims!! Waar vind je ze nog. Ze vinden het maar wat raar dat the guy from Holland (Hasjland) niet meerookt.
Ze zijn bezig met een docu over het landschap en de geologie van het gebied. Ze horen over mijn werk en mijn reis door Pakistan en willen mij morgenochtend een kort interview afnemen.
Ik ben benieuwd.
Reacties
Reacties
Alle verhalen (tot nu toe) achter elkaar gelezen - moet in boekvorm uitkomen! Later dan bedoel ik - als het verhaal uit is.
Eerst was het spannend, beetje eng wel soms... Nu overheerst de jaloezie weer. Ik kijk al uit naar het volgende verhaal....
Idem. Ook alle verhalen in één ruk gelezen. En dan te bedenken dat je nog maar anderhalve week onderweg bent! Dat wordt een mooi, lijvig boek...
Ik zie dat er nieuwe verhalen zijn, maar ben op het werk; geen tijd dus om te lezen, maar ik verheug me er nu al op deze vanavond te lezen. Ben benieuwd wat je allemaal weer hebt meegemaak!
Gerrit, dat gaat idd. vast een heel mooi goed boek worden. Jammer alleen, dat ik het al gelezen heb...
Heb alle verhalen in een ruk gelezen. Jouw leuke schrijfstijl kende ik al, maar dit zo lezende heb ik het idee dat ik al eens in Pakistan ben geweest, ik zie jouw belevenissen zo voor me!
Jaaaaa, ik zie hier toch mooie acteertalenten, zelfs de Pakistaanse TV onderkent dit al....
Nog even en dan op naar... Bollywood - toch misschien nog een onderonsje met Caroline Tensen, gezellig theedrinken? :-)
groetjes - tot later! Karin
Ha die Gerrit,
Wat een spannende avonturen, leuk om op deze manier mee te kunnen reizen al kunnen me sommige dingen me gestolen worden( milkshakes en grote keien, ha,ha).
Maar goed dat Caroline het progr.Boer zoekt vrouw niet presenteerde.Veel reisplezier en laat de shakes voorlopig even staan! Harriette
Hee gerrit,
waarom heb je eigenlijk geen visum voor China? Daar is toch vrij makkelijk aan te komen tegenwoordig? Of past het niet in je reisschema? Die controles lijken me erg vervelend, met al die militaire haantjes. Maar ja je moet er toch maar gewoon aan toegeven. ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal. Eet smakelijk
groet
Willem
Doe maar voorzichtig met dat interview, voor je het weet ben jij de nieuwe Caroline Tensen van Pakistan! Voor de volgende keer... pass the blow and take it slow man. Dat visum voor China.... dat download je toch zeker zelf even! Lekker een bakkie chinees gegeten, was het sambalbij of currybij? Je lijkt Frans Bauer wel. Blijf schrijven, dan blijf ik lezen.
Ik hang aan je lippen... figuurlijk dan en er zit een behoorlijke afstand tussen..., maar wat een schrijver, wat een avonturen en wat mag je blij zijn dat je daar bent en niet hier; die miljoenennota wil je echt niet weten, dat is de ver van je bed show, evenals het werk. Ik zou zeggen: houd dat vooral zo en blijf lekker fietsen en genieten. Veeeel gezonder voor je lijf en geest!
Wat fijn om weer wat van je te lezen. En nog fijner dat het ontspannen reizen lijkt te worden, waar je nog van kan genieten ook. Ik geniet mee.
Geniet maar van alle aandacht die je nu krijgt, zul je het de laatste maanden (in NZ) zonder moeten doen ;-).
En laat Caroline gewoon in het Bah Palace hotel achter. Want het is al erg genoeg dat ze je zondagavond vergalt, maar dat ze je zelfs 'vergezelt' in P'stan is natuurlijk onuitstaanbaar.
Geniet met je maatje en succes met je interview!
Hallo Gerrit, wat een verhalen! Spannend hoor!
Wanneer het fietsen soms een beetje zwaar gaat, dan komt dat omdat ik zo nu en dan stiekum een stukje achter bij je op de bagagedrager met je mee lift.
Weet je trouwens zeker dat je geen broer hebt die Frank heet? Ben je misschien ook al ingehaald door een grote, gele, rijdende tros bananen???
Gerrit, veel fietsplezier en voorzichtig, voor zover dat mogelijk is.
G'day,
Hettie
Hoi Gerrit,
Blij dat je weer in het land van de schrijvenden bent. Ook blij dat het allemaal iets meer ontspannen klinkt als in het begin van je reis. Volgens mij maak je nu ook echt leuke dingen mee. Is je interview goed gelukt?
Heel veel fietsplezier en blijf alert en voorzichtig. Veel groetjes vanuit Nederland.
Hoi Gerrit,
Wist je dat ondanks dat je aan de andere kant van de wereld zit, je het gesprek van de training bent?
Iedereen leeft met je mee en zit vol spanning op de volgende avonturen te wachten!!!!!
Had je vast niet verwacht he?
Geniet ervan en blijf schrijven:)
Gelukkig Gert, je bent weer in de lucht! Ook ik heb je even gemist. Net je laatste reis verhalen gelezen en dat bracht mijn humeur weer naar een hoger niveau. Reis rustig verder, want hier mis je weinig!! Zorg wel dat je jezelf goed blijft insmeren. Groeten uit Epe.
Hey Gerrit,
je hebt al veel meegemaakt lees ik wel. Wat een land en wat een bevolking!! Enne wat Caroline Tensen betreft, had je haar niet mee kunnen nemen, haar ergens achtergelaten en hard weg kunnen fietsen!?
Groeten vanaf De Dellen en wees voorzichtig.
Mensenkinders Gerrit, kom net uit Majorca maar heb het gevoel in Lutjebroek te zijn geweest wanneer ik dit allemaal lees! Heb geen boek meer nodig! Keep goiing!!!
't is stil aan de overkant...
Het is wel raar hoor, maanden hoor ik niks van je (en jij van mij) en nu ben je op reis en als ik dan een paar dagen niks hoor denk ik "mmm, t wordt tijd dat een jonk weer eens wat schrijft, zou het wel goed met hem gaan?"Dus ik ben blij dat er nu wel 10 berichten achter elkaar komen al is het nu al 15 voor 11 en wil ik naar bed, ben veel te blij weer wat te lezen. en ook is deze ouwe herdershond blij dat je uit het zuiden weg bent, het klinkt hier veel ontspannener.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
