Afin, de film 'Slumdog Miljonair' werd enkele jaren geleden een enorme hit in Nederland. Terecht. Leuke film.

Het gaat over een jongen uit de sloppenwijken van India. Een slumdog. Hij is deelnemer in een Tv-spel. Een soort 1 tegen 100. Met die vreselijke hoer 'Caroline Tensen'. U begrijpt, meer wil ik er liever niet over kwijt. Qua vergelijking dan.

Maar goed, ik zal u het plot verklappen: de slumdog wordt aan het einde van het spel miljonair. Ondanks de voortdurende tegenwerking van de spelleider/presentaror. Aan het einde van de film gebeurde er iets vreemds. Althans voor onze Westers georienteerde filmogen en -oren. De hoofdrolspelers uit de film deden een soort dans en ze zongen er bij. Een soort filmsong. Ter afsluiting van de film. Gegrinnik in de zaal. Onbegrip, Vreemd einde.

Toen begreep ik het ook niet goed. Nu wel.

Mary, Mary is de titelsong van de nieuwste Bollywood-film. Je hoort 'm overal (in India) uit elke TV schallen. Tot vervelends toe. Iets met 'strot'. En íets met 'uit'. En iets met 'hangen'. U mag zelf de volgorde bepalen. Kan eigenlijk niet misgaan. Elke variant wordt goedgekeurd.

De titelsong dient er voor om de film te promoten. En dat doen de acteurs dus zelf. Dat promoten. Door te zingen. Er hoort ook een mierzoet filmpje waarbij zijn hem verleid. En hij haar vervolgens vastpakt. In de meest vreemde houdingen. 'Ik wist niet dat dat allemaal kon joh'!

Maar het wordt nooit echt wat. Als je er daarvoor naar wil gaan kijken. Mag van mij. Maar 'k zou het niet doen. Is een tip. Doe er uw voordeel mee zou ik zeggen. Uw eigenste recensent heeft nl voorwerk verricht. De trailer bekeken. Speciaal voor u! Ik kan u zeggen: 'het wordt echt niets'. Elke keer als je denkt dat het wat wordt, komt er weer wat tussen. Heeft hij weer andere belangrijke dingetjes te doen. Heeft zij hoofdpijn. En ik ben er (nog) niet uit wie nu de meeste blaam treft. Hem of haar. Haar of hem. Daarbij de film is van het gehalte: mierzoet, verhaallijn, niveautje: flinterdun, slecht acteerwerk.

hout is erg kostbaar in Nepal! Het wordt verzameld en verkocht

Heb 'm vanmiddag naar een handige Harrie gebracht. Die ging het ding meteen met een soldeerbout te lijf ging. Ik moest met een uurtje maar terugkomen. Dat deed ik. En hij had nieuws. Slecht nieuws. Ik moest zelf de onderdelen maar even bij elkaar zoeken....... 'Dat zo'n ding nog uit zoveel onderdelen bestaat joh'! Een (1) ding is duidelijk: deze gaat het nooit meer doen!!

Een dompertje, De oplader van mijn fotocamera heeft het begeven. Fuck!

Elk moment is in principe verkeerd voor het 'stuk' gaan van zo'n ding. Maar ik sta net op het punt om de Nationale Parken van Nepal te overvallen.....

En ik beleefde juist zoveel plezier aan mijn fotocamera. 'Beleefde' ja. Want nu kan ik er dus niets meer mee. Althans, ik heb nog een heel klein beetje accu over. Ik moet vannacht maar 's gaan dromen over een mogelijke oplossing.

Mijn fietscomputer staat op inmiddels op tweeduizende weggetrapte kilometers. Daar is ie blijven haken. Mede, omdat ie een paar dagen heeft stilgestaan. Dat is eigenlijk wel de belangrijkste reden van het 'haken'.

Vanochtend heb ik 'm weer aangetrapt. Enne...het fietsen ging lekker en soepel. De etappe verliep vlak. Rustig. En groen. Wat een heerlijke rust. Er werd wat gewerkt op het platteland. Schoolkinderen. Wat gesjouw met hout. Aan het werk. De mensen hier zijn vriendelijk. En ik merk dat een glimlach en de begroeting 'nameste' hier wonderen verricht.

netjes in de rij...........

Tijdens een kort break zat ik te genieten van een soepje. In een restaurant. Er kwam er een groep jonge vrouwen binnen. Nepalezen. Vergezeld door een rijzige man en een wat oudere vrouw. Duidelijk westerlingen. Onze blikken kruisten elkaar. En bleven haken. We maakten kennis. Het bleken een Autralische arts en een verpleegster te zijn. Ze zijn twee weken in Nepal om jonge verpleegsters 'bij te spijkeren'. Zij waren geinteresseerd in mijn reis. Ik in hun 'bijspijker-werk'. Wederzijdse interesse. Een prima basis voor een goed gesprek.

Geesje (of iemand anders) weet jij wat deze vrouwen aan het doen zijn?

Na 60 kilometer fietsen kom ik aan in Dhangahdi. Ik->

'Maby tommorrow.

I find my way.

Home

(stereophonics)