Jullie zullen wel trek hebben. Mm.....tijd om het onderwerp 'eten' 's nader onder de loep te nemen. Niet dat ie ergens te bekennen is hoor. Die loep. Laat staan dat je hem ergens onder kunt nemen. Maar zonder zou ook moeten lukken.

Ik ben nu twaalf dagen in Nepal. En ik begin iets van een idee te krijgen van de eetgewoonten. Van de platteland-Nepalees. Niet volledig. Bij lange na niet. Maar toch.

We moeten wel vroeg op. Ja, sorry! Het ontbijt start voor veel Nepalezen rond 6.30 uur. Lekker op tijd!

Voor het ontbijt heb ik de Nepalezen verschillende dingen zien eten. Een scherp driekhoekig gefrtituurd geval met een zeer spicy sausje. Maar ook een omelet behoord tot de mogelijkheden. Houd er wel rekening mee dat er een groen pepertje of twee, drie door gesnipperd worden. En wat ui en paprika. Heerlijk, op de nuchtere maag. Gekookte rijst met een sausje vinden ze ook heel smakelijk. Dat wordt met de handen gegeten. Alles wordt met de handen gegeten. Er komt geen bestek aan te pas. Veelal is de basis een chapatti, een pannenkoek rond brood, dat iets steviger is dan een pannenkoek.

charlottie

Of Charlottie. Althans, zo spreek je het uit. Een gefrituurde vrij grote ronde schijf, Met een groot gat er in. Zeg maar een kleine hoepel. Smaakt als Sinterklaas. Alhoewel ik natuurlijk geen idee heb hoe Sinterklaas zelf smaakt. Jullie denken toch niet dat ik mijn spaarzame vrije tijd aan Sinterklaas zit te knabbelen. Tuurlijk niet man!! Daarbij, Sinterklaas heeft zelf ook nog wel 's andere dingetjes te doen hoor.

Nee dus. Maar ik krijg de smaak van Charlottie niet goed thuisgebracht. Maar het houd ergens het midden tussen het zoet van strooigoed en de hartigheid van een amandelstaaf. Met de letter 'G'. Natuurlijk!

En dit zijn nog maar enkele voorbeelden. Er zijn veel ontbijtvarianten. En ze worden ook moeiteloos met elkaar gecombineerd. Er wordt bijna altijd thee bij gedronken. Melkthee. Vaak heel lekker. Zoet ook. Liefhebbers van koffie komen in dit land op ......de koffie (beetje te makkelijk deze.....). Suikerhaters ook trouwens.

Tijdens de lunch en het avondeten wordt er Nepali-food gegeten. Er is het nodige denkwerk aan vooraf gegaan. Maar het moet gezegd. De naam is goed gekozen. Iets met dekken. En iets met lading. Lat ik het zo stellen. Het is food. Het is in Nepal. Zie daar de naam: Nepali-food.

Nepali-food bestaat uit een behoorlijke hoeveelheid rijst. Gekookt. Zo wit als sneeuw. Elke zilvervlies is met zorg verwijderd. Verder: dood gekookte bladgroente (soort spinazie), bloemkool (beetje spicy), een groenachtig sausje (waar je een schijfje citroen in uitknijpt) en een lepeltje groene zeer scherpe curry. En dit alles worden met de rechterhand naar binnen gelepeld (zo komt er toch nog een lepel aan te pas). Soms bestellen mensen er een chapatti bij. En dat wordt dan gebruikt om het eten naar binnen te werken. Kom je wat tekort, dan wordt dit meteen aangevuld.

Het leest vast heel gezond en lekker. Dat laatste is betrekkelijk waar (subjectieve waarneming). En dat eerste een stuk minder. Komt ook omdat het vrij eenzijdige maaltijd is. Ze eten dit nagenoeg elke dag. Je kunt het overal bestellen. Het is goedkoop. En daarme erg toegankelijk voor een grote groep mensen. Maar wel weinig afwisseling dus. Dit eten wordt vaak genuttigd met water.

Voor de meeste Nepalzen is het niet weggelegd. Maar toch maar even behandelen. Restaurants en gezelligheid. Mm....je moet wel een heel goed huwelijk hebben om wekelijks uit eten te gaan in Nepal. Echt gezellig? Nou neuh!

De restaurants bestaan uit enigszins smoezelige lokaaltjes. Het is niet fijn om te zeggen, maar zo is het wel. Wat tafels. Kaal. Stoelen. Vaak plastic. Soms hout.

Het Nepali-food wordt opgediend op RVS-schalen met van die vooringedrukte vakjes. Om de meuk nog een beetje uit elkaar te houden. Wat op zichzelf vrij zinloos is, want in het lichaam .......

Nee, je kunt beter wat bij de AfhaalNepalees halen. En het beter thuis wat gezellig maken. Een enkel kaarsje. Zodat het nog net lijkt of ze wel aantrekkelijk is. Of hij. Een bosje bloemen. Vind ze leuk. Voor hem hoeft het niet. Een muziekje. Niet te hard. Iets van achtergrond. Zal wel die vreselijke Borsato worden. Of Nick en Simon. Of nog erger: Jan S. Een vermeende crimineel die later een tamelijk succesvolle zangcarriere is begonnen. Houdt ze van. Of een enorme ruige death methal band. Standje tien. Daar houdt hij dan weer van. Wat gezellige kussens gedrappeerd .... ach ,..... kijk zelf maar even.....

Als voorafje worden schijfjes komkommer en appel gegeten. Toetjes ben ik zelden tegengekomen. Zijn ze niet goed in.

Aan de reiziger is ook gedacht. Van tijd tot tijd staan er fruitkraampjes. Langs de weg.

Momenteel is het mandarijnen-tijd. Die worden keurig als een Egyptische piramide opgestapeld en gepresenteerd. Verder hangen er trossen met overrijpe bananen. Nepalezen zijn er gek op. Dat moet wel. Met zoveel aanbod. Bananen worden hier per kilo verkocht (in Pakistan en India zijn het ook echte liefhebbers van die gele jongens in die iets te kleine verpakking, waarom trekken ze anders krom).

En appels. Soms wat sinaasappelen. En dat is 't. Vaak worden er ook rollen koekjes en kleine zakjes spicy knabbelgoed verkocht. Maar vaak is dit ver 'over de datum'. En alleen eetbaar in noodgevallen. En dat is in mijn geval al wel een aantal malen voorgekomen.........

bereiding van chowmein..........

En dan zijn er de bakken-en-braden-kraampjes. Overal staan ze. Van 's ochtends vroeg tot s' avonds laat. In Nepal zijn de gefrituurde eieren populair. Keihard gekookte eieren. Zwart. 'Precies the way I like them'. Gehalveerd. In deeg gerold. En dan gefrituurd. In niet al te frisse olie. Wordt met een aantal zeer scherpe sausjes geserveerd.

Of de aardappelmeuk. Een voorgebakken soort 'aardappelpasteitje'. Dit wordt op een grote bakplaat of wok geplet. Stukjes tomaat en een flinke hoeveelheid groene peper worden toegevoegd. En kikkererwten in een geelachtig sausje. En het geheel wordt nog 's verrijkt met de nodige spicy sausjes. Dit wordt opgediend in bladeren van een boom. Die dan weer de vorm hebben aangenomen van een bakje. Je lepelt het goedje naar binnen met zo'n houten ijsjes-lepeltje. Verrassend lekker. En prima binne te houwe.

Of chowmein. Het beste te vergelijken met onze mihoen. Iets dikkere slierten. Vaak is sla en groene peper meegebakken. En op verzoek. Kip. Of geit. Levenloos. Zeg maar dood. Dat dan weer wel. Het geheel wordt opgediend met een rood en lichtgroen sausje. Heeeel spicy!!

En zo zijn er nog heel veel varianten. Tegen de avond neemt het aantal van dit soort bakken en braden kraampjes trouwens enorm toe.

het 'rollen' van het deeg van de chapati

De bereiding van al deze verwennerijen vinden (op het platteland) plaats op een open vuur. Vaak is er een lemen bakplaats gecreeerd. Met een gat. Waarop de pannen kunnen staan. Daaronder is plaats voor het hout. Vuur er in. En bakken maar. Hoe dichter ik bij Butawal (grotere stad) kom, hoe vaker ik het gebruik van een gastoestelletje zie.

Ik doe zoveel mogelijk mee met de plaatselijke eetgewoonten. Heb vaak ook geen keus. Dus ik moet wel. Wil het ook. Heb wel 's geprobeerd de bezorgpizzerialijn te bellen. Voor de broodnodige afwisseling. En die belpoging slaagde tot mijn verbazing.

Ik bestelde nummer 19. 'Ja, die met vis'. Ben ik gek op. Maar 'het pizzabromfietsbezorgmannetje was toch wat terughoudend toe ie het bezorgadres vernam. Begon wat te stotteren over brandstofkosten. En te mompelen over slijtage van de banden (kan ie eindelijk 's een eind met het ding scheuren, is het verdorie weer niet goed.....).

En hij was bang. Bang dat de pizza tegen de tijd dat ie bezorgd zou worden wellicht wat aan de koude kant zou zijn. Was opgetekend, 'mijn' Drontense pizzabakker! Nou dan niet hoor. Het is graag of helemaal niet (zij mijn moeder altijd).

Geen pizza dus. Gewoon meedoen met de plaatselijke eetgewoonten. Voor het ontbijt probeer ik de groene peper uit de omelet te houden. Lukt soms. Mijn ontbijtmaag raakt maar niet gewend aan zoveel scherpte op de ochtend. Het is me een (1) keer gelukt een brood te kopen. Daar smeer ik dan (in Pakistan gekochte) pindakaas op. En dat is me dan toch een partij lekker joh! Jammie de pammie!!

Het Nepali-food eet ik zoveel mogelijk mee. Sommige onderdelen zijn niet lekker en die bestel ik gewoon niet mee of eet het niet op.

Tot zover de culinaire tips voor vandaag. Nu zelf maar 's aan de slag. Probeer maar 's wat uit. Mocht je twijfels hebben of het allemaal wel spicy genoeg is: gewoon een pepertje of vijf/zes extra snipperen. En de zaadjes gezellig meebakken.

Houd wel de brandblusser bij de hand. En sluit vooraf een goede verzekering af.

En kijk de polis even goed na of er een extra clausule in is opgenomen. Iets met 'binnenbrand'.

Is een tip. Doe er je voordeel mee. Eet smakelijk!