Is een lange zin. Ik weet 't.

Je hoeft in principe alleen het woordje 'verbannen' te onthouden. Had ik ook alleen kunnen typen. Maar dan mis je toch een stukje context. Vandaar.

Verbanning of ballingschap is het bij wijze van straf verwijderen van iemand uit een gemeenschap. Meestal wordt zo'n iemand dan gedwongen tot het verhuizen van zichzelf. En van al zijn spulletjes ('schat, toch wel de erkende verhuizer?').

En het hele zaakie moet dan allemaal naar een (meestal afgelegen) andere locatie. Die locatie wordt dan een ballingsoord genoemd.

Ik denk dat dat hele 'verbannen' geen pretje moet zijn. Denk jij wel? Mm....... Vraag 't maar 's aan Napoleon.

Hij werd verbannen naar Sint-Helena. Tijdje terug al weer. Een eiland. Wel een mooi eiland. Maar 't was toch een beetje behelpen geblazen voor onze Nappie (Nappie alleen voor vrienden).

Hij kon z'n email niet meer checken. Balen. Hij mocht nog wel 's gokje wagen in het casino. Ging niet meer. Hij downloade nog wel 's een mpdrietje (was gek op AC/DC en Iron Maiden, ging heel hard met z'n hoofd heen en weer, weten niet veel mensen, toch een leuk weetje). Ging ook niet meer.

Hij hield niet van vissen. En dat was jammer. Kon je daar zo fijn doen. Winkelen was was geen grote liefhebberij van Nappie. Daar hield ie niet van. En dat was dan weer een meevallertje voor onze Nappie.

Voor zijn vrouw niet. Die hield juist wel heel erg van shoppen. Schoenen kopen. Was ze gek op. Ze kocht altijd hele dure. Kreeg ze lekker veel zegeltjes bij. Was ze ook gek op. Op zegeltjes. Het ging haar eerlijk gezegd meer om de zegeltjes dan de schoenen (had Nappie niet door). Vooral dat 'likken' (vond ze zo'n lekker smaakje hebben, die achterkanten, van die zegeltjes).

Een (1) middag per week mochten Nappie en zijn vrouw doen waar ze zin in hadden. Maar juist op die dag waren de winkels op het eiland gesloten. Wat een pech. Voor zijn vrouw dan.

Nee. Bovenstaand voorbeeld toont volgens mij onweerlegbaar en ontegenzeggelijk (als het maar met 'on' begint) aan dat 'verbannen worden' helemaal niet leuk is. Geen pretje. Geen feest!

Dus laat de slingers maar liggen. En de balonnen ook. Bewaar je asem maar voor meer nuttige zaken.

En toch heb ik er sinds een aantal uren een iets andere kijk op gekregen. Op dat hele verbannen.

Ik ben in Tansen. Bergdorp. Kilometertje of 120 verwijderd van Pokhara. Andersom mag ook.

Gisteren ben ik naar dit bergdorp gefietst. De route viel ruim in de catagorie: wonderschoon! Zonder enige twijfel. Discusieren mag hoor. Corresponderen ook. Maar kies een ander onderwerp.

Veertig kilometer duidelijk klimmende heuvels. Geen getwijfel met vals plat. Nee. Gewoon stoempen, slopen, slempen, stuiteren en slepen. Als het maar met een 'S' begint. Het vlakke asfalt had zich goed verborgen gehouden. Goed verstopplekje. Geen vlakke meter te bekennen. Omhoog. Omhoog. En nog 's omhoog. Stijgingspercentage; ergens between de 2 en 7%.

Uiteindelijk blijf ik met fiets en al steken op een hoogte van 1090 meter. Toevallig precies op de plek waar een hotelletje staat. Meevaller.

Zo heb ik het graag. Dat klimmen. Ondanks de beperkte hoeveelheid kilometers kwam ik toch tamelijk versleten in Tansen aan.

Vanochtend. Vroeg al. Ben ik op pad. Naar Rani Ghat.

Rani Ghat ligt verscholen in een hele diepe kloof. Het bouwerk wordt wel de Taj Mahal van Nepal genoemd. En is slechts bereikbaar via een daal- en klauterpad. Duur enkele reis: drie uren.

Rani Ghat werd gebouwd door een verbannen samenzweerder. En hij deed dit ter nagedachtenis aan zijn vrouw. En hij had het goed bekeken deze samenzweerder. Hij moet gedacht hebben, 'als ik toch verbannen wordt, laat het uitzicht dan tenminste de moeite waard zijn'.

Rani Ghat

Na een geweldig mooie afdaling (met een enkel huisje, terrasvormige rijstvelden, prachtig begroeiing, watervalletjes, stromende rivier, krakkemikkerige bruggetjes) kom ik aan bij Rani Ghat. Het gebouw is niet onaardig. Het straalt zowaar nog wat authenticiteit uit. Het heeft drie verdiepingen. Een ruime hoeveelheid kamers. Ramen die allemaal kunnen open slaan. En deuren en balkons aan alle zijden. En een tuin met twee zwembaden.

nice view vanuit Rani Ghat

Echter de plek. Die is pas echt 'magnificent'. De uitzichten wondermooi. Wat een geweldige plek! Ja verdikkie. Zo wil ik ook wel verbannen worden'! Morgen nog!

En Napoleon vast ook wel, denk ik zo. Zijn vrouw zal vermoedelijk nog wat tegenstribbelen. Want een schoenenzaak heb ik ook zo snel niet kunnen vinden. En een postkantoor ook niet. Maar met de overredingskracht van onze Nappie zit het wel snor. Dus zijn vrouw zal uiteindelijk wel eieren voor haar geld kiezen. Moet ze die maar gaan 'likken'.

Een half uurtje houd ik er goed uit. Ik rust wat uit. En loop nog naar twee indrukwekkend lange hangbruggen. Die wat hangen te bruggen over een rivier.

Daarna is het tijd om omhoog te klimmen. Hoogste tijd. De tocht zal ruim drie uren duren. En die moet ik volbracht hebben voordat de schemer zich zal aandienen.

Het is flink klimmen. En dito transpireren. Maar gelukkig ben ik meer van het opdalen dan van het dalen. De omgeving waarin ik me bevind is echt geweldig mooi. Het mooiste dat ik tot nu toe in Nepal heb mogen zien en ervaren.

De laatste kilometers verlopen het zwaartst.

Een kleine schoolklas kinderen loopt met me op. En wil alles van me weten. Ik heb me adem eigenlijk nodig voor het lopen. Maar wil (kindervriend als ik ben) de feestvreugde van deze kids niet bederven. En geef zo goed en kwaad als het gaat, antwoord op hun vragen. Zelf stoppen ze naar verloop van tijd voor een rustpauze. Ik loop door.

Ruim voordat het donker wordt ben ik weer terug op de plek waar het vanochtend allemaal begon. In Tansen.

En daar is het inmiddels koud geworden. De zon snippert wat ATV-uren op en heeft het voor vandaag wel bekeken.

Mijn muts en handschoenen moeten tevoorschijn getoverd worden. Dus toch niet voor niets door Pakistan en India meegezeuld dus!

Nepal laat zich nu van z'n allermooiste kant zien. Wat een gave dag was dit!