De loofbomen houden het voor gezien. Genoeg. Klaar ermee. Laat een ander het nu maar 's opknappen. Dat moeten ze gedacht hebben.

En die anderen (Pinus. Picea. Contoneaster. Berberis en/of Rosa soort en *Juniperus) nemen de honneurs waar en verwelkomen ons. Zo maar midden op de wandeldag.

* Junipers wordt gebruikt door de Tibetanen (die leven hier veel in de bergen). Ze snijden s' ochtends enkele takjes af. Doen die in een soort kom. En dan de fik er in. De geur die het verspreid is heerlijk (zie de foto hieronder)

Tot het middaguuur liepen we in de naaldbossen. Over de bevroren grond. Na de lunch veranderde het landschap opeens. De zon kwam er bij. De jassen konden uit.

Na twaalven veranderd het landschap in ene. Het wordt, voor mij heel verrassend, droog. Kurkdroog. En warm. We lopen in de zon. Het zand stuift ons om de enkels. Heerlijk! Zon. Eindelijk kan het lichaam weer wat op temperatuur komen. De afgelopen dagen was het koud. Bitterkoud.

Niets is verwarmd in de overnachtingsadressen. De wanden zijn opgetrokken uit golfplaten. In het gunstigste geval door planken. De ijskoude wind die tocht en kiert naar hartelust naar binnen. Om de slaapzak. De koude is momenteel onze grootste vijand.

Eigenlijk zijn we om 13.00 uur al klaar voor vandaag. Echter, ik stel voor om er nog twee uurtjes bij aan te plakken. En dat doen we. En misschien had ik dat beter niet kunnen voorstellen........

Het laatste uur van onze tocht is een ramp. Zwaar. We moeten klimmen. Continue. Zigzaggend. Supersteil. Superzwaar! We klimmen 500 meter. We doen er een uur over.

En een extra handicap komt ons gezelschap houden. De adem wordt korter.

Ik begin langzamerhand een beetje in de gaten te krijgen hoe dat bergwandelen in elkaar steekt. En dat heb ik afgekeken van de Donkey's.

Donkey's zijn de ezel-pony's die we tot voor kort door de bergen zagen trekken. Opdalen doen ze behoedzaam: stapje voor stapje. En klimmen ook. En ik aap ze lekker na. Kleine stapjes. Behoedzaam. Soms even stoppen. En water drinken. Veel water drinken. Heel veel water drinken. Vier liter per dag. Minstens.

Water is nog steeds de koop. Al rijzen de prijzen inmiddels redelijk de pan uit. De spreekwoordelijke pan welteverstaan. Niet een echte pan natuurlijk. Dachten jullie.......

Er zijn op initiatief van Nieuw zeeland op een aantal plaatsen zgn safe-water plaatsen aangebracht. Hier kun je je fles laten vullen voor circa 50 NR. Fleswater gaat in de richting van de 2 euro (maal vier per dag.....).

Om 16.00 uur komen we redelijk buiten adem in Ghyaru aan. Het zegt u niets. Waarde volger. Maar laat ik er dit van zeggen: hoe mooi wil je het hebben. Ik hoop dat de foto hieronder iets met boek en iets met delen spreekt. Dan hoef ik dat boekdelen lekker niet meer te doen. Ben er ook niet zo goed in: dat delen.

De kamer. Het toilet. En de douche doen niet helemaal mee. Met dat fijne boekdelen. Maar snel de ogen dicht en de neus op slot.doen.

En morgen op weg naar Manang.

Namaste!