Je kunt je het beste het Annapurna-Circuit voorstellen als een hoefijzer.

We zijn rechts onderin begonnen. Zeg maar op 17.00 uur. En we zijn nu redelijk in de buurt van 13.00 uur. We lopen dus tegen de klok in. Dat is verstandiger. Andersom lopen kan wel. Maar dat is ongelofelijk zwaar. Vanwege de steile klimmen. Er zijn maar weinig trekkers die dat doen.

Er zijn sowieso weinig trekkers die doen wat wij doen. Momenteel. We lopen in de late herfst van het trekkerseizoen. In oktober zijn alle hotels en guesthouses fully booked. En kun je over de koppen lopen. Nu is het quiet. De helft van de hotels is al gesloten. We zijn steeds die enige vier in het overnachtingsadres. En dat is fijn.

Een mindere zijde van dat late herstlopen is de kou.

We stoppen vaak rond 14.00 uur. Meestal neemt de zon zo rond 14.30 uur wat snipperuren op. En houdt het fijn voor gezien. De enige vlammen die warmte afgeven is de warmtebron in de keuken van het guesthouse. Daar kruipen we dan maar zo'n beetje in. Om ons lichaam nog een beetje op temperatuur te houden.

We eten elke avond om 18.00 uur. En om 19.00 uur is het in de slaapzak-kruipen-geblazen. De enige plaats waar het nog warm te krijgen is. De afgelopen nachten trek ik veel lagen over elkaar aan. Muts op. Hanschoenen aan. In bed.

Ik heb aan Khamal voorgesteld om iets later op de ochtend met het wandelen te beginnen. En daardoor ook iets later aan te komen. Dan duren de avonden minder lang. Een strategie die ik tijdens mijn fietsetappes ook hanteer. Hij vind het prima.

We vormen nog steeds een viertal. Fiona is er nog steeds bij. En dat is best wel fijn. We kletsen over van alles en nog wat. Tijdens het wandelen. En 's avonds. En het geeft onze gids en porter de gelegenheid om zich tijdens de avonden wat terug te trekken.

Vanochtend vertrokken we om 8.00 uur uit het prachtige Ghyaru. Met een geweldig indrukwekkend uitzicht op de besneeuwde toppen van de Annapurna. En nog een paar andere collega-bergtoppen.

Omdat we al behoorlijk op hoogte verblijven is de zon er vanochtend snel bij. Het wordt flink warm. De jassen kunnen uit. Korte mouwen. Dat werk.

Het landschap gaat op dezelfde voet verder als gisteren. Droog. Mooie kronkelende paden. Droge begroeiing. Opvallend weinig fauna trekt aan ons oog voorbij. Ik had veel vogels verwacht te zien te krijgen, maar die laten zich vooralsnog niet zien.

We stijgen zo af en toe. En af en toe dalen we wat.. Eigenlijk dalen we vandaag ongeveer 200 meter ten opzichte van het beginpunt.

Rond 14.30 uur komen we in Manang aan. Manang staat bekend als 'de' plaats waar je kunt bijtanken. Er zijn veel dingen te koop waar een Westerse trekker behoefte aan heeft. Chocopasta. Pringles. Toblerone. En meer van die meuk. Maar ook nuttige zaken zoals kleding en zo. Reteduur. Dat wel.

Manang staat ook bekend als een plaats om het lichaam een een dagje te rust te gunnen. En te acclimatiseren. Wennen aan de hoogte. En je voor te bereiden op de grote trek over de Thorung La Pass!

Wij lasten ook zo'n dag in.

Namaste.