Stel je een weekendtas voor.

Leg bij dat voorstellen, vooral nadruk op 'week'. En niet op 'end'. Dus een tas met een flinke omvang. En dito inhoud. Echt een grote dus. Anders doe maar twee weekendtassen. En combineer die even tot een (1). “Goed zo!' Dat komt aardig in de buurt.

Prop het ding vol. Niet met wc-papier of plastic. Maar stop er ook wat zware dingen in. Een steen of zo. Tot een kilootje of 30. Pak vervolgens de hengsels met beide handen. En werp de tas op je rug. In de lengterichting (niet in de breedte, want dan kunnen de ezeltjes er niet langs). En doe de hengsels over je hoofd. En laat ze rusten op je voorhoofd. O ja, leg je eigen rugtas (kilootje of 20) ook nog even los bovenop de weekendtas.

'Fijn. Goed gedaan. En nu lopen maar'. Neeh....niet zomaar een ommetje. Maar een....eh... dag of zestien. Over de hoogst bewandelbare pas van de Wereld.

Solliciteren naar deze functie? Mag wel. Echter u bent kansloos. Waarde volger.

Ik heb al een drager. Zijn naam is Krishna.

En Krishna is niet bepaald het prototype van de Nepalees. Integendeel. Hij is lang. Groot. Heeft schoenmaat zevenenveertig. En is net als zijn mede Nepalzen beresterk.

Mocht Krishna, mijn drager, solliciteren voor een filmrol van de Hulk (u kent hem vast nog wel). Dan maakt ie een goede kans. Maar dat is dan alleen vanwege zijn uiterlijk. Het is nl een bijzonder vriendelijke man. En dat kon je van de Hulk niet zeggen....... Engerd!

Krisha draagt een deel van mijn bagage. En eerlijk gezegd voelde ik me aanvankelijk wel wat bezwaard. Vooral toen ik zag op welke wijze hij mijn meuk zestien dagen lang over de bergen moest sleuren. Ik had er wel verhalen over gelezen. Over mistanden met dragers. Maar het zelf zien en ervaren is toch andere koek.

Volgens mijn guide heb ik nog netjes gehouden. Qua gewicht dan. En inderdaad. Ik zie gedurende onze tocht dragers lopen met driemaal het gewicht dat Krishna draagt. Ik zie eigenlijk meer bagage, dan mens. En ze worden zwaar onderbetaald. De reisorganisaties gaan voor de laagste prijzen......

Veelal lopen de porters (zo heten de dragers) op flip-flops. Bij ons beter bekend als badslippers. Stel je maar 's voor. Zestien dagen lang. Met een kilootje of zestig/tachtig op je rug. Door de bergen. Op badslippers.

Echt waar. Het gebeurd.

Krishna krijgt goed betaald. Heeft fatsoenlijke wandelschoenen. En loopt dus niet met teveel gewicht te zeulen. En heeft bovendien prima gezelschap aan Khamal. We proberen het met z'n vieren goed te hebben. Je bent toch zestien dagen op elkaar aangewezen. Maar dat gaat erg goed.

Vandaag zeult Krishna de hele meuk naar Leddar. De ene-laatste stop voordat we de hoge pas oversteken.

Het landschap veranderd tijdens deze etappe behoorlijk. De begroeiing bestaat louter nog uit Juniperus sabina (zevenboom). En de struiken komen gaandeweg steeds meer solitair te staan.

Een Yak

Sinds enkele dagen kruisen ook de Yak's onze weg. Yak's zijn de koeien die hier in de bergen leven. Ze zien er erg mooi uit. En leveren o.a. de grondstof voor de Yakkaas. Erug jammie!!

Tegen 12.00 uur bereiken we ons geusthouse. Vroeg. We zouden verder kunnen. Qua conditie. Maar zeshonderd meter stijgen op een (1) dag is genoeg. Volgens Khamal. Hij wil koste wat kost hoogteziekte voorkomen. In het meest extreme geval kan hoogteziekte je het leven kosten. En aangezien ik binnenkort nog wel wat leuke Marleen-en Nieuw zeelandplannen heb. Wacht ik daar nog mooi even mee. Met dat levenkosten.

In Leddar staan twee guesthouses. Eigenlijk bestaat Leddar maar uit twee guesthouses. De twee guesthouses zijn Leddar. We kiezen er een (1). Dat is genoeg. Voor ons.

Hier treffen we zeldzame schepselen aan. Medewandelaars genaamd. Sinds onze start, negen dagen geleden, hebben we er bijna geen gezien. Maar hier verzameld iedereen zich zo'n beetje.

Iedereen overnacht hier. Iedereen volgt de verstandige en geleidelijke weg naar de top. Waarschijnlijk gaan we elkaar de komende dagen steeds tegenkomen.

Het was weer prachtig vandaag. Het is kraakhelder weer. En daardoor zijn de uitzichten betoverend. Helaas ben ik afgelopen nacht snipverkouden geworden. En dat drukt de stemming enigszins. Maar morgen gaat het vast weer beter.

Namaste!