Ik ben in Auckland. En dat ligt in Nieuw Zeeland. En dat komt goed uit. Een geluk bij een ongeluk. Toeval bestaat. Want juist Nieuw Zeeland wilde ik heel graag 's van dichtbij bekijken. Onder de loep nemen. Bezoeken. Bereizen. Bestuderen (als het maar met een B begint). Stond al enige tijd op iets van een lijstje. En nu ben ik er dan. Zomaar. Terecht gekomen.

Het regent. Het waait. Het is vies. Smerig. Herfstweer. Wat een overgang. Ik moet ernorm schakelen. Vanwege de weersomstandigheden. Maar ook toen ik het vliegveld uit wandelde. Het rook naar 'eiland'. Naar schoon. Naar fris. Naar netjes. Naar georganiseerd. En de straten waren zo rustig. En het is allemaal zo groen hier.

Bijna veertig uren heb ik gereisd. En dat is veel. En ook meer dan vooraf de bedoeling was. Maar ik ben niet kapot. Wel wat zweverig. En licht slaperig.

Het reizen verliep tot voor kort op rolletjes. Niets zat tegen. Alles ging goed. Tot gisteren.

Ik kwam 'vast' te zitten. Op het vliegveld van Hong Kong.

Ik was van Kathmandu naar Hong Kong gevlogen. En moest acht uren wachten op mijn aansluitende vlucht. Ik vermaakte me prima. Dode de tijd met wat lezen. Wat muziek. Wat internetten. Wat verbazen. Wat eten. Wat rondlopen. Wat eten. Wat vliegveld bekijken. Wat rondlopen. Wat eten. Mensen kijken. Heel wat te doen dus.

Een (1) minuut voor ik aan boord liep er een stewardes met een bordje rond waar een naam op stond. U kent ze wel. Van die bordjes die nooit voor jou bedoeld zijn. Echter, deze wel. Er stond toch echt mijn naam op. Wat wilde het geval.

De Nieuw Zeelandse immigratiedienst had gezien dat ik alleen een Nieuw Zeeland heenticket had. En dat beviel hen niet. 'Was ik van plan te blijven of zo?'

Ik legde hen telefonisch uit dat ik een retourticket had. Maar dat die in Nederland was (Gerda zou die meenemen). Dat was fijn voor mij. Maar daar gingen ze niet akkoord mee. Ze wilden bewijs. Dat kon ik wel leveren maar daarvoor moest er toch even contact gelegd worden met Nederland. En dat lukt binnen een minuut natuurlijk nooit meer.

Gevolg: het vliegtuig vertrok. Met een lege stoel. Vijvenveertig B. Daar waar ik had horen te zitten. Naar Auckland. Shit. Niet fijn.

Eerste opdracht was om het vliegticket per mail binnen te krijgen. Dat lukte gelukkig heel snel. Het bewijs was hiermee geleverd. Maar die e-ticket moest nog wel uitgeprint worden..... Nu is Hong Kong Airport een heel modern vliegveld. Echter, een internetconnectie en een printer vinden. Dat is nog een hele klus.

Maar toen ook dat gelukt was. Moest er nog een vlucht gevonden worden. De eerstvolgende was om 21.00 uur. Echter die zat vol. Of toch niet. Of toch wel. Misschien stand by staan. En hopen op een uitvaller. Of toch niet. Of toch wel. Of misschien toch nietwel. Of welniet. En dat allemaal in vloeiend HongKong's.

Het einde van het liedje was dat ik mocht kiezen tussen een stoel bij het gangpad. Of het raam. 'Nou doet u het raam maar, ik kan inmiddels wel wat frisse lucht gebruiken'......

En toen kwam de rekening. En die was niet fijn. (ik sla nu een heel stuk over). Maar laten we het er op houden dat het continue afdingen in Azie erg in mijn voordeel was. Ik kreeg dus een nieuw ticket. En hoefde niets extra te betalen.

Geluksvolgel die ik ben.

Veertig uren later arriveer ik een nat, wet en waterig Nieuw Zeeland.

(Bijna) alles komt altijd goed!