Drommels nog an toe. Verdikkeme. Ik moet vlug handelen. De gloeiend hete lavastromen komen nu toch wel heel snel in onze richting gestroomd. Want dat doen ze. Die lavastromen. 'Stromen'. Daar houden ze van. Dat vinden ze fijn. Enorme brokstenen vliegen ons om de oren. Keiwarm. En niets ontziend stuiteren ze naar beneden. Want daar houden ze van. Die brokstenen. Vinden ze fijn.

Kort voor Gerda tot de enkels in de gloeiend hete substantie staat te dansen, weet ik haar weg te trekken. We zetten het op een rennen. 'En echt waar: we ontkomen ternauwernood'. Op een haar na. Iets met een dubbeltje. En z'n kant. Bijna de hele vakantie naar de maan. En de enkels ook.

Zou een mooi verhaal zijn beste volger. Met een prettige afloop. Ook fijn voor de mamma van Gerda, by the way. Maar nee. Niet gebeurd. Gedroomd. Dat heb ik 't.

Gerda en ik hebben het plan opgevat om in Tongariro National Park te gaan wandelen. We willen de Tongariro Alpine Crossing and Nothern Circuit gaan doen. Waarom? Daarom! Maar daarom is geen reden. En daarom enige uitleg.

De Tongariro Alpine Crossing and Nothern Circuit maakt deel uit van the Great Walks in New Zealand. Het is wandelen in vulkanisch gebied. En het staat bekend als een unieke wandeling. Daarom dus.

Op zichzelf is dat een fijn plan. Dat wandelen van de Tongariro. Maar daarvoor moet je wel helemaal naar Nieuw Zeeland. Iets preciezer: het noorder-eiland. En dan weer ongeveer, circa, omme-nabij in het midden van het noorder-eiland. En om helemaal de rol van Pietje precies met verve te vervullen: het plaatsje Whakapapa.

En dat komt goed uit. Want daar zijn we. Aangekomen. En niet eens in gewicht. Kan je nagaan. Aangekomen dus. In Whakapapa. Maar dan ook precies. Toeval bestaat lieve lezer.

En niets staat ons dan ook in de weg. Informatie ingewonnen (o.a. weersvooruitzichten gecheckt). Rugzakken gepakt. Schoenen aan. En kuieren maar. We gaan er drie dagen over doen. Overnachten in hutten. Koken ons eigen kostje. Proberen er 's nachts de slaap te vatten. En dan maar weer kuieren. Dat werk.

We starten des 's ochtends. En we zijn niet alleen. We tellen maar liefst enkele honderden gelijkgestemden. Iets waar we niet meteen blij van worden. Maartisnietanders.

Velen van hen doen de dagwandeling. En worden aan het einde van de dag opgepikt door een bus. Ze overnachten dus niet in hutten. Vermoedelijk zijn we de meesten van hen morgen 'kwijt'.

We hebben vrijwel meteen uitzicht op 'Mount Ngauruhoe'. Een vuurspuwende berg. Wel een beetje een luie berg. In 1975 werd ie voor het laatst wakker. En moet toen gedacht hebben: 'kom laat ik 's een beetje vuurspuwen'. En op zichzelf was dat geen rare gedachte. Want daar is tie tenslotte erg goed in. Vuurspuwen. In het landschap dat toen is ontstaan lopen we nu. En de komende twee dagen.

Na vier uur zwoegen, ploeteren en knoerten (de hoogteverschillen mogen er zijn) komen we aan op de 'red crater'. En het moet gezegd: 'wat een geweldig uitzicht. De krater is geweldig mooi van kleur. En 'beneden' liggen drie geweldige mooie zwavelmeren. Wat een kleuren. En wat een geuren. Hier komen de onvermijdelijke foto's:

Na zeven uren in touw te zijn geweest. Komen we in onze hut. Die is eh......vrij basic.

Er is safe water. Een kooktoestel. Wc's (die als ze vol zijn opgehaald worden door een helicopter, spectaculair!! Vooral en in het bijzonder als je nog lekker zit te schijt...., ik heb Gerda beloofd het woord schijten niet meer te gebruiken, niet zozeer voor haar zelf maar we voor haar ouders die ook meezezen, nu heb ik haar wel meer beloofd, maar aan deze belofte zal ik me proberen te houden, ik zal het woord schijten niet meer gebruiken, d.w.z. ik zal proberen het woord schijten zoveel mogelijk te vermijden, maar eh.....u begrijpt... dat moet even wennen, inslijten, wat dan weer rijmt op.....).

Terug naar de basic hut. Er staan ook bedden. Van die bedden waar je met drie of vier naast elkaar ligt. Lekker knus. Er staan geen afvalemmers. Je wordt geacht het afval dat je produceert zelf mee naar 'beneden' te nemen. Een prima gedachte.

We koken ons potje. En gaan slapen. Fijn dromen over de dag van morgen.

No worries mate!