Geachte mevrouw Tiemme (of zullen we meteen maar jij'en en jouw'en). Ok, doen we dat!

Beste Jij (nee da's flauw), beste Marianne,

Omdat je niet tot mijn trouwe volgers behoort. Een ultra kortre inleiding. Mijn naam is Gerrit Pleijter. En ik reis momenteel op mijn fiets door Peru,

Gisteren kwam ik rond een uur of drie het dorpje Pucara binnengerold. Een plaatsje niet ver van het Titicacameer. Op zichzelf geen bijzonder plaatsje, Of het moet zijn dat er regelmatig toeristenbussen stoppen. Voor het kopen van souvenirs. Wat te eten. Of een sanitaire stop. Zeg maar gewoon pissen en poepen. Kan jij vast wel tegen. Dergelijk dierlijk taalgebruik.

Voor mij was dat wel even leuk die toeristen. Kon ik weer 's ff Engels spreken. En de nodige (fiets)complimentjes in ontvangst nemen.

Wat ook een compliment leek te zijn was dat ik binnengehaald werd door de plaatselijke fanfare. En een hele stoet mensen volgden hen. Wat een feest!
Ik dacht dat het met het ophanden zijnde jaarwisseling van doen had. En liet ze mooi begaan.

Toch bleef de feestvreugde aanhouden. En er klonk ook vuurwerk.

En daarom ging ik na een douche (het werd tijd na 4 dagen doucheloos door het leven gegaan te zijn, daar ben jij toch ook niet van?) op het geluid af. En dat bracht mij bij een soort stadion of arena. Ik wist het niet precies. Kon ook niet naar binnen kijken. Want er stond een flinke muur omheen. Welnu. Een kaartje koste 3 SOL (omgerekend 0,80 eurocent). Dus die was snel betaald.

Binnengekomen zag ik dat het stampendvol was. Mensen zaten hutje mutje. En ook op de daken van huizen werd in de arena gekeken.

Het duurde even voordat ik het me helemaal realiseerde,echter opeens had ik het door: Een arena! Stierenvechten!! Daar was ik beland.

Tja. Het duurde even voordat de eerste stier het strijdperk betrad. Er werd wat gedold met de stier. En daar ben ik ook niet van. Maar iets van bloed kwam er niet aan te pas.

Dat werd ietsjepietsje anders bij de volgende stier. Ik zal een lang en onsmakelijk verhaal flink inkorten. De stier werd gedurende een kwartier flink gedold. Daarna stak een man 2 speren in het beest. Daarop werd het dier helemaal gek. Het dier werd weer gedold. En uiteindelijk na een lijdensweg van circa drie kwartier zakte het beest door de hoeven. En werd het de keel doorgesneden en onder luid applaus afgevoerd. Een en ander gedegeslagen door 1500 wild enthousiaste Peruvianen.

En nu zit ik er een beetje mee. Ik weet namelijk dat u en uw partij: Partij voor de Dieren dit wil verbieden. En laat ik de kou even uit de lucht halen: voor mij hoeft het ook niet. Met mijn Westerse blik er naar kijkend is het wreed, dieronterend en smakeloos.

Maar ja. Dat is mijn Westerse blik. En daar hebben de mensen hier geen boodschap aan. Dat stierenvechten zit in hun genen. Is cultureel bepaald. Is een vorm van vermaak voor hen. Het is ook een heel spectakel. Met dorpoudsten die een bepaalde rol hebben. Rituelen. Tradtie's. Bier, Veel bier. Hapjes buiten en rond de Arena. En veel muziek. Het hele gezin is aanwezig. Jong en oud. Een familiegebeuren.

Beste Marianne, ik zit er een beetje mee. Met zo'n verbod. En het opleggen ervan. Ik bedoel. Het is toch hun cultuur. Hoe wreed wij dat ook vinden. Hoe vreselijk wij dat ook vinden. Dieren doden. Ogenschijnlijk voor niemendal.

Je zegt. 'Alles wat ooit cultureel bepaald is hoeft toch niet per definitie goed te zijn'. Jaha!! Heb jij een punt.

Daar hebben wij natuurlijk zelf in ons kikkerlandje de beste voorbeelden van rondlopen.

Ik noem een Nick. Ik noem een Simon. Of Jan Smit, of nog ergerdede zus van Jan Smit.Enwat te denken vanWolter Kroes, de randdebiel. Marianne Weber (kandieniedood?) ofVader Abraham. En zo kan ik nog wel een rijtje randebielen oplepelen.

En neemons Sinterklaasfeest. Dat is dan onze cultuur. Die tolereren wij toch ook. Of nog sterker: dat koesteren we. Dat laten we toch ook niet zomaar van ons afpakken.Dan staan wij toch ook op onze achterste benen. Op e barricaden.En wat dacht je van de rietmandenvlechters. Boerenkapellen. Of nog erger: klompendansers. 'Die roeien wij toch ook niet uit', terwijl we daar toch hele goede redenen voor zouden kunnenbedenken.Op dat tuig gooien wij toch ook geen clusterbommen. Da's nl onze cultuur. Zit in onze genen. Ik zeg DNA. Ik zeg Chromosomen. Ik zeg: genetisch bepaald. Tuurlijk weet ik wel dat de voorbeelden die ik aandraag geen dieren betreffen. Maar het gaat mij om het principe. Begrijp je.

Kortom, ik denk dat het tijd wordt voor een persoonlijk gesprek. Kunnen we fijn alle standpunten 's ff delen onder het sluperende genot van een fijn glaasje wortelbietensap. En gezellig een vegaburger knagen. Zelf geef ik de voorkeur aan de vegaballetjes. Heb je toch net ff meer die vleesbite. Dus als het jou niet uitmaakt..... Kijk maar even. Reserveer jij een tafeltje?

Tenslotte: ik ben (ook) voor de afschaffing van de bio-industrie.

Een lieve dierlijke groet,

Gerrit Pleijter
je kunt me desgewenst mailen op: stierenvechtenverbieden@ikweethetzonetnognetnie.pe