DIE
Vanochtend werd ik wakker met de gedachte om 's lekker een stukje te gaan fietsen. In Bolivia.
Maar. Helaas. De droom werd ruw verstoord. De kaboutertjes hebben mijn fiets nog steeds niet gemaakt. En meneertje Klaas Vaak is s' nachts kennelijk ook te druk om behalve iets van zandstrooiactiviteiten te ontplooien wat aan mijn fiets te sleutelen. Mooi dom. Zou ie voorwaar een mooie bijverdienste aan hebben. Luie donder. Of hij is gewoon niet zo technisch. Dat kan ook. In dat geval is dat met zand strooien eigenlijk een hele goeie beroepskeuze geweest. Destijds.
Maar hoe dan ook. Mijn fietsversnellingen doen het nog steeds niet.
Ik bezoek elke dag trouw een keer of vijf het postkantoor van Potosi. De mensen kennen me inmiddels. En ik hen. Kweet inmiddels wanneer iedereen jarig is. Wie familie van wie is. En wanneer het lunchpauze is. En ook hoe lang die duurt. En ook het postkantoor zelf kent voor mij geen geheimen meer. Ook backstage niet. Ik loop gewoon door naar de kantoortjes die achter de balie gevestgd zijn.
Klinkt fijn. Maar dat is het eigenlijk niet helemaal. Het is geweldig burocratisch hier.
Die loopt naar die. En die geeft dan weer een briefje aan die. En die die moet dan weer met dat papiertje naar een ander die. En die moet het dan weer aan die vragen. En die heeft een sleutel van het kantoortje van die. En die heeft dan weer lunchpauze. En die verwijst me dan weer naar die. En die moet de computer opstarten. En een ander die moet dan een nummer intoetsen. En dat nummer klopt dan weer niet. En dan moet er een ander die bijkomen. Om dat nummer te controleren. En die roept dan weer een ander die. Maar die is er nie. Want die heeft lunchpauze.......
En zo wordt er wat 'afge-died'.Ik word er soms gek van. En u begrijpt het al. Het pakketje is er nog steeds niet. Het wil niet arriveren. Het is in Bolivia. Maar daar blijft het ergens steken. En niemand weet precies waar. En ook niet waarom. Gekmakend is het.
Maar ik heb ook geluk. Potosi is een geweldig fraaie stad. Er is veel te zien. Dus daar probeer ik de tussentijd dan maar flink van genieten. Ik ken de stad inmiddels op mijn duimpje. Heb elk museum van binnen gezien. Ken elke straathoek. Ik kan verdorie wel een VVV-tourtje beginnen hier.
Ik laat maar 's snel een visitekaartje drukken.......
Adios!
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}