Lieve lezer,

Hatsiekiedeja! En daar is ie dan: het langverwachte, onvermijdelijke en altijd weer te vroeg komende EIND!!

Op 20 februari 2014 hoop ik weer veilig en wel vaste voet op Hollandsche bodem te zetten. Dus houd het alarmnummer bij de hand. Blusdekens binnen handbereik. Update je evacuatieplan nog ff snel. Nooduitgang vrijhouden. Brandblusser stand by. En zeg vooral niet dat ik u (vooraf) niet gewaarschuwd heb.

De reis begon op 11 december 2013. In Lima (Peru). En mijn fiets trok me een mooi stukje door het Peruviaanse lamaland. Eerst langs de Pacific Ocean. Waar ik voornamelijk in kustplaatsjes overnachtte. En daarna door het hooggebergte (gedeeltelijk by bus), via La Paz naar Copacabana in Bolivia. Na een aantal zeer prettige Bolivia-weken brak mijn fiets. Vier dagen voor ik Uyuni zou bereiken.

Het zou bezijden de waarheid zijn als ik zou zeggen dat ik daarover niet teleurgesteld was en ben. Ik heb zeker een paar keer (hangend in bus of jeep) gedacht: 'shit, wat een lekkere fietsweg is dit'!. Maar het is niet anders. Leer voor de volgende keer, Ik ben er door deze ervaring wel achter gekomen dat reizen per fiets wel de optimale manier is om te reizen door een land. Ik heb in verschillende bussen zo vaak gedacht: 'hier wil ik even stoppen', dit wil ik even beter kunnen zien'. Maar dat ging niet. Bussen razen voort. Daar zijn voor gemaakt: Voortrazen. Fietsen hebben remmen. En daar kun je in knijpen.

Maar ondanks voorgaande heb ik met buitengewoon veel energie en plezier enkele weken als backpacker door de rest van Bolivia getrokken. Ik voelde me soms weer even achttien (en dat zonder anti-age-veel-te-dure-meuk-creme). Als ik liftend langs een weg stond te duimen. Bolivia (en Peru ook) is een buitengewoon divers en schitterend land.

Ik ga u niet lastig vallen met mijn persoonlijke conclusies, nieuw opgedane inzichten, goede voornemens en opnieuw geformuleerde persoonlijke levensdoelen.

Wel wil ik u bedanken. Bedanken voor het volgen mijn belevenissen tijdens mijn reis. Een aantal van u hebben dat zo trouw gedaan, gedurende 10 weken, dat ik er wat verlegen van wordt. Dank u wel!!

Verder hebben ook een aantal mensen het weblog gevolgd die ik absoluut voorheen niet kende. Maar die mijn weblog kennelijk zo aardig vonden dat ze mee lazen. Dank je wel!

En een aantal mensen verkozen om te communiceren via de mail. Dat was ook fijn. Thanks!

Ook dank je wel aan Arie (en Boukje) die zo aardig waren om mij, op de heenrieis, naar het station te brengen. En zorg te dragen voor mijn auto. Thanks!

Tenslotte wil ik ook mijn werkgever (Geldersch Landschap & Kasteelen) bedanken dat ze me de gelegenheid hebben geboden om een reis met een dergelijke duur te kunnen maken.

En daarmee was dit het laatste bericht op dit weblog. Ik heb het met geweldig veel plezier bijgehouden en geschreven.

En er heeft zich al weer een mooi fietsreisje in mijn hoofd genesteld. Dus tot de volgende reis.

Groet, Gerrit