Mijn doorgaans vrij goed afgestelde interne antenne staat vandaag weliswaar uitgestoken. Maar dan wel in de verkeerde richting of zo. Of het ding is niet goed afgesteld. Of hij is afgebroken. Of het abonnement is niet betaald. Dat zou ook gemakkelijk kunnen. In mijn geval. Maar ik zit er helemaal naast vandaag. Maar dan ook falikant verkeerd. Ik moet diep door het stof.

Lieve lezer. Dit was niet de beste dag der fietsdagen. Met iets van enige zorg in mijn lijf vertrok ik vanochtend.

Gisteren ben ik van Guelmim naar Bou Izakarn gereden over de N1. Een veel te drukke (en daardoor) levensgevaarlijke weg. Maar gelukkig heb ik die fietsdag overleefd. De daarop volgende nacht was goed geweest. Maar de vermoeidheid zat vanochtend nog voelbaar en volop in mijn lijf. En dan met name in de benen.

De ogenschijnlijk vlakke etappe`s van de afgelopen dagen hebben hun tol geeist. Het leek vlak. Maar het was niet vlak. Het ging continu lichtjes omhoog. Zonder ook maar 1 bultje over te hoeven fietsen kwam ik toch mooi 800 metertjes dichter bij de hemelpoort!!

Ze noemen het `vals plat`. En ik kan inmiddels door enige ervaring rijk geworden wat aan u verklappen: dat is het ook. Alle Jezus vals!! Vrouwen die wel s in groepsverband hebben gewerkt, moeten dit wel herkennen Die mate van valsheid komt nl. aardig in de buurt [dit gaat reacties oproepen, maar what the fuck, ik zit lekker hier en jullie lekker daaro].
Tel daar bij op een vrij harde wind die pal tegen me was. En vermenigvuldig dat dan weer met een al reeds vermoeide fietser. Wat is dan de uitkomst?

Nou, precies. Een dag als vandaag dus.

Het gaat voor geen meter. Wat ik doe. Wat ik ook probeer. Wat ik ook verander. Wat ik ook onderneem. Niets werkt. Ik kom nauwelijks vooruit. Elke trap is een ware struggle. En dan doemen de bergen van de Anti Atlas ook nog `s voor m`n snufferd op. Elke trap komen ze ietsje dichterbij. The motherfuckers!! Daar zal ik de komende dagen over moeten. Lekker motiverend. In de staat waarin ik nu verkeer kom ik nog geen molshoop over. Ik stop. Ik rust. Ik eet. Ik drink. En heel heel echt heeeeeeel heeeeeeeeeeeeeeel langzaam herpak ik me ietsje.

Na 26 km zwoegen bereik ik een dorpje. Eerst wil ik er mijn tent opzetten. Maar doe toch nog een poging tot het vinden van echt onderdak. Na wat heen en weer vragen blijkt er 3 kilometer (de bergen in) iemand die kamers verhuurd. Die wordt gebeld. Opdat ze weten dat ik er aan kom. Met de laatste beetjes energie die ik nog heb trap ik mijn fiets ik naar boven.

Een aantal jongetjes hebben me gespot en vinden het leuk om met me op te fietsen. Meestal vind ik dat ook wel aardig. Maar in deze fysieke en mentale fragiele toestand is alles me teveel. Ik probeer ze af te schudden. Echter, dat werkt contra. Ze blijven hinderlijk meefietsen en vragen om Dirhams (geld). Ik word het zat en stop even. En man met een brommertje komt me tegemoet gereden. Stopt. En begint ook aan m`n kop te zeuren.

Nu ben ik het echt zat. Ik ben afgemeten en onvriendelijk naar de man. Spring op m`n fiets en begin iets van vaart te maken. De man met het brommertje komt achter me aan. En komt naast me rijden. Verdorie!! Moeten ze me nu net nu precies nu lastig komen vallen. Ik ben doodop. Zien ze dat dan niet?!

Opeens wordt het me duidelijk.

De man is op pad gestuurd. Door de eigenaar van het onderkomen. Om het deze Hollandsche fietster wat gemakkelijker te maken is deze man me tegemoet gereden. U moet weten: het onderdak is nogal lastig te vinden en ik ben u maar tegemoet gereden.....

Ik zit er helemaal naast. Deze man is volledig ter goeder trouw en ik poeierde hem zojuist af.

Lieve lezer: ik weet niet precies hoeveel keren ik mijn excuses heb gemaakt. Maar ik ben na tien keer gestopt met tellen. En ga diep. Diep. Heel diep door het Marokaanse stof..... Maar goed, je moet alles een keer gegeten hebben in je leven, dus eh......beetje stof kan er best bij.

Het onderkomen is veel te duur. Maar van grote klasse. En da`s voor nu even helemaal goed. Hier moet ik proberen mijn krachten weer te hervinden. Voor de klimetappes in het Anti Atlas gebergte die de komende dagen op stapel staan, richting Tafaroute.

Ik hoop maar dat de mouadin die hier vijf keer daags uit de moskee-luidsprekers schalt ook een goed woordje voor mij doet bij de grote baas. Ik kan `t nu wel gebruiken.

Let`s see what happens.

Etappe: Bou Izakarn - Ifrane de Anti Atlas

Afstand: 30 km