Onvast

Ik leg mijn eerste Ethiopische fietsmetertjes wat onwennig en onzeker af. En leg daarbij behoorlijk wat behoedzaamheid aan de dag. Daar is op zichzelf niet geks aan. Zo gaat het altijd als ik in nieuwe voor mij onbekende oorden kom. Alles heeft nog even wentijd nodig.

Om te beginnen mijn fiets.

Die ik tot mijn grote vreugde bijna onbeschadigd uit de tijdelijke vliegtuig-verpakking heb gehaald. Alleen mijn fietsbel met kompas heeft de reis niet overleefd. Dat is een overkomelijk gemis. Om mijn fiets in een fietsdoos te kunnen proppen moet het zadel gedemonteerd. Het stuur. En verder moeten de trappers er af. Met name het terugplaatsen van stuur en zadel - wat toch net weer anders is dan thuis - maken dat de fiets de eerste kilometers wat gek en vreemdig aanvoelt.

En verder mijn lijf.

Dat moet ook altijd even wennen. Ook bij kleine verplaatsingen is dat al het geval. Dus bij dit soort grote reizen moet ik altijd even pas op de plaats maken na aankomst. Eergisteren was ik nog wat wrakkig. Gisteren werd dat iets beter. En vandaag heb ik een overstuurde maag. En ben ik wat ziekig. Het lijkt wel een repeterende leg puzzle. Zo’n puzzle waar altijd eerst de randjes gelegd moeten worden. Voordat er begonnen kan worden met het leggen van de binnenzijde.

Zo gaat het altijd. Niks om zorgen om te maken. Het hoort gewoon bij me.

Vanochtend heb ik mijn rijdende pakezeltje voor het eerst opgeladen en leg, na mijn proefritje van gisteren, de eerste fietsmeters af. De stad uit. Behoedzaam manoeuvreer ik. Het is druk, hectisch, lawaaig. En alles waar mijn oog opvalt en wat mijn oren horen schreeuwt om aandacht. Ik besluit me voluit te concentreren op mezelf, het fietsen en het mij omringende verkeer. Ik laat alle nieuwigheid even voor wat het is. Daarmee probeer ik iets van veiligheid te waarborgen. Ik trap een licht verzet. Haast heb ik niet. Ik wil alleen de goede kant op fietsen. Noordwaarts.

De komende zeven weken ga ik het Noorden van Ethiopie verkennen. Addis Ababa ligt redelijk centraal in Ethiopie en vandaar zal ik richting de grens van Eritrea fietsen. Vlak voor het bereiken van de grens zal ik het stuur omgooien, en Oostwaarts gaan. Dat moet ook wel want Ethiopie en Eritrea leven met elkaar in onmin. En de grens oversteken behoort al tijden niet tot de mogelijkheden. Nog sterker. Er is een 25 kilometerzone ingesteld waar vandaan beide legers elkaars bewegingen nauwgezet volgen. Die hebben het dus fijn gezellig met elkaar.

Na een weekje grensfietsen zal ik weer afzakken naar Addis Ababa. In deze zeven weken zal ik zgn. Northern Circuit fietsen, Op deze route zullen tal van bezienswaardigheden te bekijken zijn, waaronder ook enkele Unesco Wereld Erfgoed dingetjes. Ik heb getracht de route zo samen te stellen dat er elke week tenminste iets interressants te bekijken zal zijn.

Ik stop van tijd tot tijd even om wat water te drinken. Door de diarree verlies ik veel vocht. En dat probeer ik zo goed mogelijk bij te drinken. En de eerste zakjes ORS kunnen mijn lichaam nu ook aan de binnenzijde bewonderen.

Na een enkele uren fietsen kom ik in rustiger vaarwater. De verkeersdrukte neemt af. En ik kom in een meer agrarisch gebied waar akkers afgewisseld worden met Ecalyptus-bossages. De mensen zijn zonder uitzondering erg aardig. Er wordt veel geroepen, gelachen, er worden duimen opgestoken en een enkele keer kijg ik zelfs voorrang in
het verkeer. Het gaat lichtjes op en af.

Tegen 14.00 uur bereik ik het kleine dorpje Sendafa. Het blijkt de gelukkige en trotse bezitter te zijn van maar liefst 1 hotel. En dat is precies genoeg voor mij. Wat zou ik immers met twee hotels moeten. Of drie. Of vier. Of een hele keten hotels. Dat moet ik verdorie nog een vergelijkend warenonderzoek gaan doen ook. Prijs-kwaliteit-verhouding gaan bepalen. Da’s niks. Klotewerk. Heb ik helemaal geen zin in. 1 hotel is meer dan genoeg.

Ik neem er mijn intrek.

Vandaag heb ik slechts 40 kilometer afgelegd. En dat is prima. Het heeft geen zin om te forceren. Sowieso niet. Maar zeker niet op een eerste fietsdag. Daar zou ik de rest van mijn reis voorwaar geen plezier aan beleven.

Ik ga ‘s onderzoeken of mijn onvaste maag en darmen hun normale functie weer willen gaan vervullen.

En kruip misschien maar ‘s wat vroegjes onder de Ethiopische wol.

Etappe: Addis Ababa-Sendafa
Km: 40