Gereden kilometers: 65 km
Etappe: Padise - Haapsalu

Lieve lezer. Je zag het altijd net zien.

Ben je de hele (fiets)dag op alles voorbereid. Je hebt keurig je hellempie op. Fijntjes een achteruitkijkspiegeltje gemonteerd. Je hebt handschoentjes aan. Kijkt bij het oversteken goed naar links. Naar rechts. En weer naar links. Waarschuwt elkaar voor achteropkomend verkeer. Neemt alle verkeersregels in acht.
De motorrijders onder u kennen het vast ook wel. Wanneer een lange rit aanstaande is, dan worden pak, handschoenen en laarzen aangeschoten en zal het rijden beginnen. Maar ff een boodschapje doen op de hoek van de straat, kan best met korte broek en slippers…….

En zo is het met fietsers ook. Voor ff de boodschappen doen. Ah, laat die helm maar zitten. En die handschoenen hoeven voor dat kleine stukje ook niet. En ach we fietsen ook wel ff aan de linkerkant van de weg. En ja, fuck dat achteropkomend verkeer. Ben je veilig en wel de fietsdag door gekomen. En ben je veilig en wel de fietsdag door gekomen. Tot op het campingterrein. Daar ontstaat vervolgens het idee om nog even boodschappen te gaan doen. Op de fiets.

Natuurlijk, je zal net zien dan gaat het mis.

Na een stevig ontbijt zijn we vanochtend vroeg op pad gegaan. Door het bos, terug naar onze route met wegnummer 8. Op de 8 wordt flink aan de weg getimmerd. Lange stukken van bij elkaar een kilometer of 20 rijden we op een weg van steenslag. Regelmatig passeren ons grote vrachtauto’s die het puin aanvoeren. Daarbij maken ze zulke grote stofwolken dat we zo af en toe aan het anti-stofinfuus moeten.

De verder rustige asfaltweg voert grotendeels door bos (loof- en naaldbomen). Zo af en toe helt de weg een ietsje om daarna gelukkig ook weer terug te hellen. En dat is fijn. Anders zou het voorwaar een hele tour worden om weer terug op onze aardbol te geraken.

Af en toe stoppen we even om onze vochthuishouding op peil te brengen. En de inwendige maag knort van tevredenheid als we er worstjes, crackers, bananen, nootjes en andere lekkere meuk met een trechtertje in gieten. De weg is 40 km lang en gedurende die 40 km zijn er geen voorzieningen in de vorm van winkeltjes of restaurantjes of huizen.  Eten hebben we zat bij ons. Maar zo tegen het einde van de weg is de watervoorraad tot enkele druppeltjes gereduceerd. Het is al met al flink zonnig en de temperatuur schuurt vandaag tegen de 27 graden aan. Het smeren van zonnebrand is een must. En we spuiten de nodige flacons muggenmiddel leeg. En gieten flink wat water naar binnen.

Gelukkig is er aan het einde van de weg een kleine supermarkt. Waar eigenlijk alles te koop is wat een beetje fietser of mens nodig denkt te hebben. En nog veel meer.

We kopen kaasblokjes, ham en 2 grote bakken yoghurt. We nemen plaats op de trottoirband net buiten de supermarkt (en dat komt omdat we er binnen geen konden vinden, we hebben ECHT gezocht, lieve lezer, en als we ‘m gevonden hadden dan hadden we echt …… U zegt? Beter zoeken?! Jah hoor ’s even als u het beter denkt te weten, ga dan zelf zoeken! Betweters!!)

Maar goed.

We besluiten om nog 12 km verder te fietsen. De benen willen nog. De geest ook,. De billen ietsje minder. Maar dan hadden ze maar geen billen moeten worden. Die 12 km brengen ons in Haapsalu. Haapsalu, een klein stadje, ligt niet ver van de ferry (dat is niet de naam van een persoon, d.w.z.  Dat kan best een naam van een persoon zijn -maar dat bedoel ik hier niet – ik bedoel een boot, ik denk ik zeg ’t ff, want niet iedereen van jullie heeft voldoende opleiding genoten, ja k’ moet u even terugpakken van net over die trottoirband, jullie begonnen….eerlijk is eerlijk).

De 12 kilometer gaan fijn. Er ligt een fijn fietspad langs een best wel drukke weg. En als er geen sprake was geweest van een flinke tegenwind, dan had het net geleken of we de wind meehadden. We rollen het plaatsje binnen. Vinden easy gemakkelijk een camping. En vinden er onderdak in een blokhut. Die heeft twee bedden. En verder vinden een paar honderd muggen het er ook erg fijn. Precies wat we nodig hebben.

We doen wat boodschappen en daar gebeurt het……..

Ik meldde u eerder over het nodige onheil wat je zou kunnen overkomen. Echter, wees maar gerust lieve lezer. Vandaag is ons niets overkomen. Alles verliep vlekkeloos. Het boodschappen doen ook. En zelfs mijn benzinebrander – bij het koken - vloog voor de verandering ’s een keer niet in de fik (al dacht Joan, daar een moment, en ik eerlijk gezegd ook even, maar dat weet zij niet, heel anders over).

Alles liep op rolletjes en enig ongeluk is ons vandaag bespaard gebleven (Had ik u toch fijntjes op het verkeerde been gezet, d.w.z. op het spreekwoordelijke verkeerde been. Ik zou dat u nooit echt op het verkeerde been zetten, want daar komen pas echt ongelukken van, u kent mij, ik zou dat noooooooit doen. Althans, niet bij u).

Rest mij u nog twee essentiële zaken mede te delen.
1. Ik heb dit stukje geschreven met een paar duizend muggen die om mijn hoofd zoemen en vindt dat een prestatie van formaat (u zegt het toch niet, dan doe ik het zelf wel, sorry voor de enigszins ruzieachtige sfeer in dit stukje, maar u had ook niet over die trottoirband moeten beginnen. Dat is een pijnpuntje…..)
2. De muggenpijn werd ietwat verzacht omdat op de achtergrond de spiksplinternieuwe cd van Ben Howard uit mijn jaren geleden gekochte speakerboxje van de LIDL schalt. En die nieuwe plaat is fantastisch!!

Morgen hopen wij de overtocht te maken na het tweede grootste eiland van Estland. En dat is nog niet alles! Er wordt een flinke bak met regen voorspeld. Ik hoop dat de Gerrit Hiemstra van Estland er helemaal naast zit. Net zoals onze eigenste Gerrit Hiemstra. Want dan zou het allemaal nog best wel mee kunnen vallen. Maar omdat ik vermoed dat er toch maar 1 enige echte Gerrit – ik-zit-er-best-vaak-naast-qua-weersverwachting- Hiemstra is, promoveren we onze regenkleding toch maar voorzichtigjes.

Van de onderkant van de tas. Naar de- hier-ligt-het-lekker-voor-het-grijpen-etage.

Gerrit