Gereden kilometers: 50 km
Etappe: Haapsalu – Kardla

Regen of wind

Bij het kiezen van een fietsvakantie-bestemming slaan we het raadplegen van een klimaattabelletje op internet doorgaans niet over. Best belangrijk als je wilt gaan fietsen en kamperen dat het zo nu en dan een beetje aardig weer is, en vooral……..droog.
Dat regenpak waar Gerrit over schreef mag zo nu en dan echt wel even van zolder gehaald worden, het is niet voor niets aangeschaft natuurlijk.
Maar om nou te zeggen dat ik er naar uitkijk, nee.
Fietsen met een zonnetje op je bol is toch echt leuker.
Tot nu boffen we enorm, de dame van de eerste camping vertelde dat het huidige weer uitzonderlijk is voor Estland en de tijd van het jaar.
Maar goed, er komt blijkbaar een eind aan het bofkonten, en dat gaat vandaag gebeuren.
Zeggen ze…..

We zijn op tijd wakker en nadat de nodige yoghurt en eieren er in zijn gegaan, stappen we op ons fietsje en nemen afscheid van de blokhut die gisteravond ternauwernood aan een flinke fik is ontsnapt. Inge (zo heet de blokhut) is vast blij dat we vertrekken, en ik denk dat ze een weekje vrij neemt om bij te komen van die Hollanders met hun pyromane neigingen.

Op weg naar de ferry die ons naar Hiiumaa gaat brengen.
Wel waait het wat harder dan gisteren…..en had ik al verteld dat we op het punt staan om op de ferry te stappen? Die grote boot, waar we 5 kwartier op zitten?

Ik denk met enige zorg aan mijn imposante zeeziekte verleden als kind en aan Gerrit, die zijn reistabletje trouw heeft ingenomen, maar ik weet ook dat ze mij niet helpen en bereid me voor op een onvervalste portie beroerd worden. Zodra ik aan wal sta treft mij altijd een wonderbaarlijke genezing, dus dan maar 5 kwartier met de kiezen op elkaar.

Om kwart over 11 fietsen we beiden fris en fruitig zonder enige schade de wal weer op.
Soms valt iets onverwacht heel erg mee!

Wat niet meevalt is de wind, die is er veel, en vaak, en krachtig, zeer krachtig mag ik wel zeggen.
Het is dat we inmiddels weer goed getrainde beentjes hebben, anders waren we zo achterstevoren weer de ferry op geblazen. Of niet eens van de ferry gekomen, dat kan ook.
Hoe dan ook, het waait. En steeds harder.
Tegelijkertijd wordt het om ons heen steeds rustiger, de auto’s en vrachtwagens van de ferry zijn verdwenen, we komen geen mensen tegen, helemaal niets.
Zo fietsen we door, tot nu toe is alles waar wat er over Estland wordt gezegd.
Het is echt een prachtige omgeving om te fietsen.

En passant rij ik bijna pardoes over een adder of wat het ook mag wezen, en springt er op 5 meter een ree in de berm naast me de lucht in, om vliegensvlug te verdwijnen in de bosjes.
Altijd leuk, van die Freek Vonk momentjes…..

Omdat ons motortje af en toe voer nodig heeft om te blijven draaien schakelt Gerrit zijn supermarkt/restaurant/camping-en-meer-wat-je-nodig-kunt-hebben-zoek-app in en vinden we in een ontzettend groot en chique gebouw een plek waar we even kunnen eten.

Terwijl we dit doen, begint het buiten te regenen, flink te regenen, serieus te regenen.

We wachten nog even, maar dan worden die gezellige regenpakken toch uit de tassen getoverd en zijn we gewoon ontzettend stoer.  Aan de stoerheid komt al gauw een eind, want eigenlijk duurt die regen helemaal niet zo lang en pellen we ons weer uit deze charmante vermomming.

Eind goed, al goed zou je zeggen, maar helaas…….
De wind is het land nog niet uit en neemt revanche.
Geen idee wat we verkeerd hebben gedaan, maar jeetje mina, wind hebben ze hier hoor.
En ja, we zitten op een eiland, en ja, dat is dus dicht bij zee, maar dan nog.

Had ik trouwens al gezegd dat we tegenwind hadden?
En met vlagen, waardoor je constant bezig bent je schrap te zetten, te schakelen en te herstellen.
Aan het eind van de dag kwam er een vlaag die ons beiden met fiets en al bijna omver gooide, en ik nog even fijntjes op de middenstang stuiterde.
Gelukkig geen blijvende schade, maar prettig is anders.

Als toetje moesten we nog op zoek naar een overnachtingsplek, wat hier niet helemaal meevalt.
Onze vrienden van Booking.com zijn natuurlijk weer onze redders in nood, en zo komt het dat we ook vanavond een droog, warm en veilig onderkomen hebben gevonden om ons voor te bereiden op alles wat er morgen komen gaat.

Joan