“Ik denk dat het zo gegaan is”

Ze hebben uit Burgers Zoo een olifant gestolen. En toen stiekem lenig behendig door de douane geloodst en zo in de Atlantische Oceaan geplant – geheel tegen z’n zin overigens - zo ongeveer ter hoogte van Banjul. En die stond zich daar natuurlijk stierlijk te vervelen. Want ja, die dierentuin tralies waren niks maar die zee had ie natuurlijk ook wel een keer gezien. Had eigenlijk nog snel een verlofdag willen opnemen maar had vooraf niet een lekker dagplannetje gemaakt, dus die verlofdag had ie maar laten lopen.

Hij stond zich dus echt te vervelen en wist niet wat te doen. Hij had geen idee! In een onbewaakt ogenblik sloeg ie z’n slurf maar ‘s een eind van zich af. En hij sloeg het ding zo een eind Senegal in. Nu had ie best wel een lange slurf: zo’n 250 kilometer lang. En circa 30 kilometer breed. En toen ie z’n slurf terugtrok….toen eh…… was Gambia ontstaan. Het kleinste land van Afrika.

Gambia ligt als een soort ontstoken kronkelende dikke regenwormslurf ingesloten door de Atlantische Oceaan en op drie plaatsen door Senegal. Mocht je dat niet op je eigenste netvliesje hebben, kijk daar maar ’s op Google Maps. Vreemd!!!

Het land is maar een kwart van Nederland qua grootte en heeft circa 2 miljoen inwoners. 90% van de inwoners hangt de Islam aan (en dat zullen we elke ochtend ook vijf uur weten ook!!). De rest is Christen of gelooft in pinda’s. Want naast toerisme drijft de economie van Gambia op (overigens heerlijke !!) pinda’s en cashewnoten.

(Even een berichtje tussendoor aan de meneertjes en mevrouwtjes van de Duyvis. Die pinda’s die jullie in jullie zakjes stoppen….die zeg maar in onze supermarkt schapjes liggen…… waar komen die pinda’s eigenlijk vandaan? Enne, wat doen jullie er mee voordat die pinda’s in een zakkie gaan? Zitten jullie er over te schijten of zo? Of pissen jullie er over? Ik vraag dat because, die pinda’s uit die zakkies van jullie, qua smaakbeleving, niet in de schaduw kunnen staan van de pinda’s die je hiero zo langs de straat koopt….en als ik schaduw zeg dan bedoel ik ook schaduw, de schaduw van 10 Baobabbomen, en dat ze daar nog niet eens bij in de buurt komen. Doe er wat aan, en laat de pinda’s weer naar pinda’s smaken! U kunt eventueel reageren op gerrit@pinda.nl).

Vanochtend zijn we vertrokken voor de laatste hele fietsdag in Gambia. Morgen zullen we de grens naar Senegal weer oversteken. Maar eerst vandaag!

We zetten koers naar Soma. Een stoffig dorpje nabij de grens met Senegal. Het is een ontspannen ritje van 50 km. Voor het eerst deze reis laat de zon zich niet gelden. De temperatuur blijft steken op een ‘zuinige’ 30 graden.

Gambianen zijn goed- en veellachs (al zou je dat op basis van deze foto’s misschien niet meteen zeggen....).

Het woord ‘ TOUBAB’ (wat witman betekend) wordt ons honderderen keren per dag nageroepen. Maar in tegenstelling tot hun Ethiopische vriendjes – die dan met stenen gaan gooien en er wat sfeerverlagende stokslagen bij doen - leveren de Gambiaanse knuitertjes er een brede glimlach bij. We zwaaien wat af. We lijken goddomme de Koninklijke familie op Koningsdag wel. Alleen zwaaien die minder vaak……

Het landschap heuvelt wat. En we moeten zowaar wat korte klimmetjes het hoofd bieden. Maar echt naam mag het allemaal niet hebben. Officieel is Gambia zelfs vlakker dan Nederland!

Net na het middaguur vinden we een fijn onderkomen in Soma Er is na dagen weer iets van WIFI, wat te eten en we kunnen onze kleren wassen. Wat wil een mens nog meer?!

Nouwwwwh??!!

Een olifant die met z’n slurf onze kleren even uitwringt en het hele zaakie keurig aan een waslijn ophangt? Heeft ie mooi wat te doen.

Gerrit

Afstand: 52 km.