Vandaag zijn we van Durres naar Fier gefietst.

Dat zal u, toch behoorlijk door ons gewaardeerde lezer, zeer waarschijnlijk en anders vermoedelijk en anders naar u stellige verwachting en anders voor zeen Albanese worst zijn.

Maar helemaal voor niets schrijven doe ik het niet.

We hebben te maken gekregen met een dompertje. Joan eigenlijk. In de laatste kilometers van onze eerste fietsdag kreeg ze plots te maken met een heftige blessure. Niets echt ernstigs (ik schrijf dit ter geruststelling), echter vervelend genoeg om niet voluit door te kunnen fietsen (en te lopen). Oorzaak: en paar millimeter te hoog afgesteld zadel.

Daarom zijn we voorzichtigjes 12,5 kilometer terug gefietst naar de kuststrook met z’n toeristen en hotels (en dus voorzieningen) en hebben daar intrek genomen in het minst wanstaltige hotel dat we in de gauwigheid konden vinden. En daar twee dagen (noodgedwongen en met tegenzin) rust genomen.

Na twee dagen rust voelde Joan zich vanochtend gelukkig weer goed genoeg om detocht voort te kunnen zetten.

We fietsen langs een (te) drukke weg. We moeten deze dagen doorkomen om in het echt mooie deel van Albanie terecht te komen. Er zijn voldoende benzinestations langs deze weg. En dat is fijn. Daar kunnen we namelijk koel water kopen. Water is misschien op dit moment wel het allerbelangrijkste voor ons. Met de hier heersende hoge temperaturen is bijdrinken prioriteit nummero uno.

Gaandeweg verandert het landschap en wordt het wat heuvelachtiger, groener en mooier. Maar we zullen nog zeker een dag van 60 kilometer moeten maken voordat het landschap meerspectaculair wordt.

We belanden tegen vieren in een hotel langs de drukke autoweg. Behalve een bed, het verkopen van brandstoffigerspul en een koelkast met bier bieden ze geen service.

Dan moeten we onze eigenste kookkunsten maar tonen. Vandaag staat Mongoolse kip op het menu.

Ziet er toch beste ‘ binnen te houwe uit’ ? Niet dan?

Mee eten?

Gerrit

Afgelegde kilometers: 65