Het is kerstavond en we zitten op onze klapstoeltjes te genieten van een plakkerige dubbele witte boterham nadat we al een pakje instant noodles hebben weggewerkt. Er is hier in de buurt niets te eten te koop, dus we zijn blij dat we iets in onze tassen hadden bewaard. We zitten buiten, recht voor ons onderkomen wat het meest lijkt op een garageboxen complex, waar we box nummer 3 voor één nachtje gehuurd hebben.

Jaren geleden bracht ik kerstavond meestal door op mijn werk, waar we na de nachtmis ons tegoed deden aan rode wijn en warme saucijzenbroodjes. Ik heb daar mooie herinneringen aan. Nu zitten we heerlijk buiten in de Thaise avond, die gelukkig wat koeler is omdat de zon inmiddels is onder gegaan, en worden er nieuwe herinneringen

Want de dag begon warm, Vochtig en heel warm. Voor Gerrit niet zo fijn omdat hij eventjes aan zijn fiets moest sleutelen, en dat sleutelen liep uit op een soort buitendouche, de rest kun je er zelf wel bij verzinnen. Je kunt de dag beter beginnen, maar het belangrijkste is, het euvel is verholpen, en we konden op pad, om weer een stapje dichter bij Cambodja te komen.

Kort voor ons vertrek heeft Gerrit nog een dagdeel gps-cursus gevolgd waar hij allerlei nieuwe handigheidjes heeft geleerd over het navigeren met de telefoon. Van één van die snufjes hadden we vandaag bijzonder veel plezier, namelijk het ons leiden over kleine weggetjes, kleiner dan we thuis al hadden uitgezocht. We vonden het even spannend, want voor hetzelfde geld zijn dit allemaal onverharde wegen, maar daar blijkt nauwelijks sprake van.

Nadat we een paar minuten over een stukje drukke snelweg moeten fietsen, belanden we eigenlijk direct in een prachtig gebied vol kleine weggetjes, waar nauwelijks tot geen verkeer is, waardoor we ook regelmatig naast elkaar kunnen fietsen. Om ons heen zien we rijstvelden, bananenbomen en uitgegraven bassins waarin vis wordt gekweekt. Overal zitten en vliegen reigers en andere vogels, die op zoek zijn naar een lekker maaltje. En we zien ineens een leguaan oversteken. Helaas te snel voor onze camera, net als de watervaraan gisteren. Die bezorgde Gerrit de schrik van zijn leven door zich net naast hem met een flinke plons in een watertje te laten vallen. Ik fietste achter Gerrit en zag het gebeuren. Ik herkende het dier van de keer dat ik al eerder in Thailand was, en deze langs de waterkant zag. Ook deze was helaas te snel voor een foto, maar wie weet wat we onderweg nog gaan tegenkomen. Sowieso nog meer honden waarschijnlijk, want daar lopen er hier heel veel van rond. Dat vinden fietsers over het algemeen niet zo fijn en wij (vooral Gerrit) ook niet. Gelukkig bleven ze tot nu toe aardig op afstand, op die ene na, die nu weet hoe hard een Nederlandse vrouw kan schreeuwen.

Onderweg moet er natuurlijk gestopt worden voor een pauze en een maaltijd. Dat lukt hier prima. Je komt regelmatig tentjes tegen langs de weg waar wat gebakken wordt, in de vorm van rijst met kip of rundvlees, en daar komt standaard een kommetje soep bij. Qua taal merken we dat men minder Engels spreekt dan we hadden verwacht. Dat zorgt bij het bestellen van eten soms voor wat noodzakelijk handen en voeten werk, nou ja, alleen handen eigenlijk. En als dat niet lukt heeft men wel een vertaal app of Google translate, want de Thaise mensen zijn behulpzaam, en lief. We zijn hier nu een paar dagen en we ervaren telkens weer de vriendelijkheid waar deze mensen om bekend staan. Dat in combinatie met al het moois dat we zien, maakt dat het naar meer smaakt, en meer gaat er komen.....

Aangezien we geen WiFi hebben, en dit dus te laat online komt......hopelijk was jullie kerstavond net zo bijzonder als de onze!

Joan

Afgelegde afstand: 47 km