Het eten van soep vormt het hoogtepunt van deze dag. Ja, lieve lezer. Ik kan er ook ff niets aan doen. Mijn leven is nu eenmaal ook geen aaneenrijging van woest vette onvergetelijke reeks gebeurtenissen. Maar het eten van soep was de leukste ervaring van de dag.

Nou ja, een goeie tweede plaats is weggelegd door iets wat we vanochtend deden: het passeren van een landsgrens. En wel die van Thailand en Cambodja. Na vijf dagen fietsen zijn we namelijk aan de grens van Cambodja gekomen. We hebben gisteren - vlak aan de grens van Cambodja - een rustdag ingelast om benen en billen wat rust te gunnen. De dag daarvoor hadden we een fijne 68 km afgelegd om aan de grens te geraken.

Vanochtend vroeg togen we naar de grensstad Poi Pet. Daar aangekomen was het een levendigheid van jewelste. Thaise handelaren proberen hun meuk over de grens te brengen om die te slijten aan de Cambodjanen. En Cambodjanen proberen hetzelfde trucje uit te halen maar dan in de andere richting. Het maakt dat het een ongeorganiseerde levendige toestand is.

Het uitschrijven bij de Thaise grens loopt als een goed gesmeerde ketting/op rolletjes/soepeltjes (Kies zelf maar). Ze willen graag van ons af denk ik. Daarna fietsen we een kilometer in een stukje niemandsland. Tot we bij de Cambodjaanse grenspost komt. Daar moeten we het - in Nederland geregelde visum - het paspoort en een ingevuld formuliertje aan een beambte overleggen. Die zet wat stempels (YES!!!!!!!, ik houd zooooooo van stempels in mijn paspoort). En klaar is de Cambodjaanse keeshond. Woeffff!!!! We mogen het land in.

Waren we net gewend aan het links fietsen in Thailand. Nu mogen we weer rechts van de weg karren. We wisselen ons Thaise geld om. Kopen een Cambodjaanse telefoon- en internetsimkaart. En belonen ons zelf met een flinke bak lemontea en koffie. Geen gezeik, iedereen rijk!

Het reisdoel is vandaag de stad Sisophun. Nee, niet dat ding dat thuis altijd verstop raakt. En waar je bij het ontstoppen zo lekker je rug kunt verdraaien. Nee die niet. Maar een echte Cambodjaanse stad die zo’n 50 km verderop ligt.

We volgen de doorgaande weg. We merken dat het er hier wat ongeorganiseerder toe gaat dan in Thailand. Het verkeer haalt driedubbel in. En de brommertjes passeren ons links en rechts als de kans krijgen. Het land lijkt ook wat minder welvarend als hunnie Thaise buren. De mensen groeten ons met ‘hello’ en ze lachen als ze ons zien. Het bevalt ons Hier wel.

We stoppen bij een eettentje en ....tja.....we zijn niet geweldig kieskeurig..... maar eh.....hoe zeg je dat zo genuanceerd mogelijk .......dat was voor verbetering vatbaar. Een kookcursusje ‘ koken voor beginners’ was hier op z’n plaats geweest.....

Tegen drie uur vallen we de stad Sisophon binnen. Het fietsdoel voor vandaag is gehaald. Hoera! Na twee vruchteloze pogingen om in een hotel te geraken, lukt het bij de derde poging. Daar mogen onze fietsen wel mee naar binnen......

Na een douche en wat rusten gaan we op zoek naar iets eetbaars. We komen uit bij een soeprestaurant. (Helaas hebben we geen foto’s daarom wat tekst).

We krijgen een hete pan met bouillon - op een vuur - voorgeschoteld. Met daarbij bakjes groente, vlees, kruiden en nog meer meuk waarvan ik met geen mogelijkheid thuis kan brengen wat het allemaal is. Die spullen moet je zelf in de hete bouillon knallen en daarmee maak je je eigen soep. We worden geholpen want we hebben geen idee in welke volgorde en zo dat allemaal moet.

Het is gezellig druk en we zitten aan een druk kruispunt, waar het Cambodjaanse verkeer en leven voor ons langs kruist. We zijn er eventjes mee, de avond valt voor onze voeten enne......de soep is buitenaards lekker.

De avond valt. De magen zijn gevuld. We gaan maar ‘s Pim-Pam-Petten. Of zo.

Gerrit

Afgelegde afstand: 53 km.