Het is zondag, zo’n zondag waarop de gemiddelde Vietnamees vast denkt, laten we eens lekker buiten de deur gaan ontbijten, eens een keer wat anders dan altijd dezelfde hap thuis.

Dat plan hadden wij ook. Niet zozeer vanwege de variatie, want we zijn niet thuis, maar meer, en eigenlijk vooral omdat er niks in huis was. Beter gezegd, ons onderkomen bood niets, en onze tassen, op een pot Nutella na, evenmin. Thuis zijn er voldoende Duitse bakkerijen die je een heerlijk frühstuck voorschotelen, maar hier moeten we creatiever zijn. Het cafeetje verwijst ons naar het restaurant aan de overkant, maar voor rijst en vlees vind ik het iets te vroeg. Verder speuren levert ons verse pistolets op, die ze hier vullen met van alles, maar dat doen we nu wel even zelf. Terug naar het cafeetje voor een kop koffie erbij en smullen maar.... helaas biedt het café louter koude dranken, en yoghurt, dus dat wordt het dan. Om ons heen zitten mensen op hun zondags aan hun koude drankjes en verbaasd zien we brommertjes af en aanrijden met etagères vol warm eten in de hand. Catering op z’n Vietnamees. Zo werkt dat hier dus!

We beginnen aan onze route, die vandaag eens wat korter is dan normaal, het is tenslotte wel zondag. We moeten tijdens onze route 2 rivieren oversteken en via een mooie weg bereiken we een kleine veerboot, waar ik niet op had gerekend, maar wat het wel extra bijzonder maakt. Met de fiets de boot op is altijd leuk. De kaartjesverkoper vindt het minstens zo leuk als wij en wil graag op de foto. Daarna stellen we ons op tussen de brommertjes en mogen we na een tijdje wachten de boot op, wat allemaal nogal snel verloopt. Gerrit neemt daar wat meer tijd voor en loopt zodoende de boot op terwijl de rijplank al omhoog wordt gedaan, het ziet er spannend uit! Na een tijdje bereiken we de overkant, verlaten we de boot en vervolgen we onze weg, totdat we hiep-hoi bij de 2e veerboot aankomen en hetzelfde ritueel zich herhaalt. Net als in Senegal en Gambia lopen op deze boot ook mensen met handelswaar en.... loten. In Thailand zagen we het al, maar hier is het vele malen erger. Overal lopen mensen met loten op straat en langs de weg, ze komen bij je staan als je eet, stilstaat enz. Het is blijkbaar een lucratieve handel.

We fietsen verder, stoppen voor een drinkpauze en ontdekken daar een prachtig bloeiende boom, waar we natuurlijk de nodige foto’s van maken, fietsen door en proberen intussen de karaoke terreur positief te benaderen door gezellig mee te zwaaien als we weer zo’n toptalent voorbij fietsen. Gedeelde smart is halve smart, is het toch?

Inmiddels begint de maag weer te knorren en stoppen we bij een klein tentje waar we wat te eten bestellen. Al etende zie ik dat de dochter des huizes ons stiekem fotografeert. Gaandeweg wordt ze steeds moediger en na het afrekenen zijn we zover dat we met elkaar op elk mobieltje op de foto gaan. We zijn benieuwd op hoeveel Facebook pagina’s we terecht zijn gekomen deze reis?

Het blijft trouwens opmerkelijk hoe weinig mede fietsers we zijn tegengekomen, één Australiër, een Nederlands stel en een keer 2 Aziatische fietsers. We hadden verwacht veel meer fietsers tegen te komen.

Het einde van onze etappe van vandaag is in zicht. We rijden een redelijk grote plaats binnen en gaan op zoek naar een onderkomen voor de nacht. Om in de lijn van onze manier van reizen te blijven wilden we het bescheiden houden. Daar zijn we in geslaagd, toch??

Joan

Afgelegde kilometers: 40