Lieve en geïnteresseerde lezer.

U moet weten: ik ben doodsbang voor honden.

Nog angstiger dan voor vliegen. En dan bedoel ik niet die vliegen die je met een mepper tot moes kan slaan, maar dat andere vliegen. En er verzamelt zich bij het aanschouwen van honden nog meer angstzweet in mijn bilnaad dan bij het zien van muizen. En ik krijg nog klotsendere oksels van honden dan als ik in de nabijheid van vrouwen kom. Vrouwen in het algemeen. Sommige in het bijzonder.

Wanneer ik van tijd tot tijd wel ‘s een wandelingetje maak in het park of het bos of zo. En een loslopende hond tegen het lijf loop, of die hond mij Dan roept de eigenaar op enige afstand al:”hij doet niets hoor”! En ik vraag dan vaak: “weet uw hond dat ook”?

Onder het mom: “de meeste ongelukken gebeuren nu eenmaal thuis” , hebben wij het plan opgevat om ons veilige Duitse nest te verlaten en onze karretjes te beklimmen. “Tja, het coronabloed kruipt waar het niet gaan kan, lieve lezer”.

Wij zijn vanochtend vroeg Berlijn binnen gerold. En dat ging veel gemakkelijker dan U zo op het eerste gezicht zou denken. Wij rolden namelijk met een heuse toet toet autobus binnen. Het wordt een bliksembezoek. Morgen gaan we weer terug.

Neeh...lieve lezer, niet met de bus. Wij fietsen terug!

Kijk het hele idee is dat we in ons eigen land zijn en blijven. Dus mocht er een lock-down komen met alle vervelende gevolgen van dien, dan zitten we niet vast in een ander land om voor 10 of 14 dagen het quarantainespel met elkaar verplicht te moeten spelen. Daarbij denken we dat we redelijk geïsoleerd door het land kunnen trekken. We zullen veel kamperen en verplaatsen ons grotendeels met ons tweeën. Ter voorbereiding op onze reis hebben we de plaatselijke drogisterij van de hele jaarvoorraad mondkapjes ontdaan.
En hebben onze fietsbuizen zijn volgegoten met desinfecterende gel. Tenslotte hebben we een paar kilogrammen gezond verstand aan boord getrokken. Daarmee zou het moeten lukken.

Die voorzichtigheidshalve-mening deelt niet iedereen,. Dat wordt duidelijk als we - nadat we - in de hele vroege Berlijnse uurtjes - een bakkerij ontdaan hebben van wat spiegeleieren en wat bakken thee en koffie, we verzeild raken in het begin van de grote demonstratie die vandaag in Berlijn gehouden zal worden. Goed gemutste mensen - van allerlei pluimage - lopen richting de belangrijke pleinen om zich op te maken voor een fijn dagje virus ontkenning, mondkapjes weerstand en anderhalve meter afstand koppigheid.

Tja... ik weet het niet.

Het is natuurlijk nogal fijn dat we in een democratie leven waarbij we kunnen roepen wat we willen. En ook fijn is het dat er een politiemacht van 3000 man sterk is opgetrommeld om het geheel in goede banen te leiden. En ook fijn is het dat er voldoende liters water beschikbaar is als het misschien wat minder vreedzaam verloopt dan vooraf gedacht. En als die liters water dan neerdalen op een groepje onverlaten om ze wat af te laten koelen. Allemaal fijn.

Maar het voelt ook wel een beetje als met die hond. Je kunt de feiten wel ontkennen, maar weet dat virus dat ook. En als ie het weet, houd ie er dan ook rekening met jouw afwijkende mening? Zoals Joan zo mooi zegt: het virus is geen religie waar je de vrijheid kunt nemen om er wel of niet in te geloven, het is onder ons “.

Allemaal vragen die we we maar niet stellen aan de mensen die hier rondlopen. Ze zijn namelijk met iets meer. En als zo’n gesprek uit de hand loopt ben ik bang dat ik het onderspit delf. Wij fietsen rustig en vreedzaam door deze geweldig relaxte stad, waar het helemaal niet moeilijk is om je snel thuis te voelen.

We zien een stukje muur. Fotograferen Checkpoint Charlie. Vergapen ons aan de Rijksdag. En kunnen een glimp opvangen van de Brandenburger Tor (die volledig bezet is door de demonstranten).

Tegen 14.00 uur zetten we koers naar ons onderkomen. We hebben een nacht overgeslagen en dat begint ons lichtjes op te breken.

Tijd om wat bij te slapen. En krachten op te doen voor de komende twee fietsweken. Fietsweken die ons zullen voeren van Berlijn naar huis.

Als je zin hebt om coronavrij met ons mee te karren. Wees welkom!

Gerrit