We willen deze zondag ‘s goed beginnen.

Met die kenmerkende en heel fijne nazomer september-geur in de neus vertrekken we uit Isselburg. Een plaatsje dat zich op een onbewaakt ogenblik heeft uitgeroepen tot toeristisch oord. En niet geheel ten onrechte. Het is een fraai en aantrekkelijk plaatsje dat tevens een uitvalsbasis is voor wandelaars die het Harz-gebergte willen verkennen.

Gisteren hebben wij de eerste echte klimmeters gemaakt. En die vielen nog best zwaar. Maar ‘s kijken wat de dag van vandaag voor ons in petto heeft.

Nou, dat wordt spoedig duidelijk als we een fors klimmetje voor de kiezen krijgen. We fietsen op onverharde paden - door het bos, door akkers met luzerne - maar altijd weg van de doorgaande wegen. We fietsen over betonplaten, kinderkoppen of asfalt. De ondergrond is zo divers als je maar hebben kan. En ook dat maakt het fietsen wat zwaarder. We keren en we wenden wat af. Van tijd tot tijd maakt de route een zwaai en rijden we door een mooi stadje. En daar houden we dan zo soms een fijne pitstop.

De heuvels maken vandaag minder indruk op onze benen dan de fietsdag van gisteren. De hoogten zijn vergelijkbaar maar de stijgingspercentage zijn prettiger. Of zouden onze benen moeten wennen aan het klimmen.......

Ergens onderweg kwamen we de lampionplant tegen. Physalis alkekengi voor de fijnproevers onder u.
De eerste keer dat ik ‘m in levende lijve tegen kwam was in 1995. Ik kocht toen een boerderijtje - ergens op de Veluwe - van oude mensen (veel oudere mensen hadden ‘m vroeger in de tuin staan). Het is een wat rommelig groeiend plantje. Met een onbetekenend wit bloempje. Maar na de bloei onthult de plant zijn ware aard. Die komt begin september naar boven: de oranje lampionnen.

Die lampionnen luiden de vroege herfst in. En ze doen nog meer.

Ze vertellen je dat als je nog wil BBQ'en je dat als de wiedeweerga moet gaan doen. En dat je ook alvast een beginnetje kan maken met het inklappen van je parasolletje. En dat je je garagebox ook wel kunt uitruimen want de plastic tuinmeubeltjes van Hartman moeten er een plek krijgen. En dat je je moet haasten om de laatste tubes zonnecrème nog bij de drogist uit de voordeelbakken te plunderen. En dat je......afijn, u heeft een beeld.

Prachtig vind ik die lampionnen.

We hebben ze zelf dit voorjaar gezaaid en heb de jonge planten - net voor we op reis gingen - in de voortuin geplant.

September roep ik uit tot de mooiste maand van het jaar. Die September-dagen klungelen zo heerlijk lekker tussen de zomermaanden en de herfst in. Het is vaak mooi weer. En heerlijk fietsweer ook!

We belanden - aan het einde van onze fietsdag - in een pension ‘die Rote Rosen’. Het is eenvoudig van snit. Laat ik het zo zeggen: het Hilton hotel hoeft niet bang te zijn voor concurrentie. Het Amstelhotel mag stoppen met angstbeven. En ook een gemiddelde Hollandsche jeugdherberg kan de faillissement aanvraag nog even uitstellen.

Maar ook hier zal het slapen wel gaan lukken.

We zijn vandaag precies halverwege de reis. We hebben nu al zin in de volgende fietsdag. Lang hoeven we er niet op te wachten. Want heel toevallig staat ie morgen al weer op het program.

Afstand: 61 km (zaterdag 5 september 2020)
Afstand: 57 km (zondag 6 september 2020)