Het was een veelbewogen dag vandaag. En dat kwam niet alleen door de vele kilometers die we vandaag achter ons lieten.

De dag begon met een fijn ontbijt in een fijn hotel in een fijn dorpje. Allemaal fijn. Wat ook fijn was, was dat we met een fijne afdaling begonnen. Minder fijn was dat daarna een paar pittige klimmetjes op het program bleken te staan, die de kuiten deden aanspannen en de bovenbenen bijna deden verkrampen.

Rond het middaguur deden we ons tegoed aan een cous cous salade, een beker yoghurt en water.

We stapten op en KNAL PANG!

Ik rem meteen. Spring mijn fiets af. En controleer de achterzijde van mijn fiets (daar kwam de KNAL PANG vandaag). Niets te zien. Gerustgesteld stap ik op. En trekken we verder.

Na verloop van tijd loopt mijn achterwiel aan. Het schuurt. Het schaaft. Het maakt geluid. En als vakantiefietsers ergens een bloedje hekel aan hebben is het een fiets de kraakt, schaaft of schuurt. (de volgorde boeit even niet). We rijden naar een parkeerplaats. Gooien alle bagage van onze pakezel. En onderwerpen de fiets nog ‘s aan een goede en nauwkeurige inspectie.

Aha. Spaak kapot. Vandaar de KNAL PANG. En dat verklaart het schuren en schaven van het wiel. In die ronde metalen spaken-velg komt er - met het knappen van een spaak - komen de krachten anders te liggen en komt er meteen een kleine slag in. Niets aan het handje. Ik heb alles bij me.

Eerst pak ik de spaaksleutel. En probeer de gebroken spaak uit de nippel te draaien. Dat lukt niet erg goed. Eigenlijk lukt het niet. Ik heb een tangetje nodig. En ik heb wel tangetjes. Maar die werken niet goed genoeg. Geen nood. Haal ik gewoon spaak en nippels uit het wiel. Ik heb gelukkig reserve-nippels bij me.

Ok, eerst maar even de reserve-spaken pakken. Die zijn wel essentieel voor dit reparatie klusje. Waar heb ik die ook al weer? Mm.... niet in mijn achtertassen. In de voortassen dan? Ook niet.......mm.........in de grote tenttas dan? Ook niet!

Ai........knots vergeten in te pakken. Shit.

We schelden wat heen en weer. Er wordt door Joan met het uit China meegebrachte Chinees porselein gegooid. En dat maakt op zichzelf niet zoveel uit. Maar ze gooit het in mijn richting. Ik op mijn beurt scheld haar de huid vol en probeer iets van een wurggreep.......

Neeh........lieve lezer. Niets van dit alles. De reserve-spaken zijn er inderdaad niet. Maar we maken in alle rust een plan om de zaak op te lossen. Mijn gedachten gaan onwillekeurig terug naar mijn allereerste fietsreis - in mijn eentje.

Ik moet een jaar of zeventien zijn geweest. Volledig onervaren trok ik er op uit met mijn Gazelle Flying Dutchman. Veel te zwaar beladen trok ik per fiets naar Denemarken (mijn moeder vroeg destijds: waar ligt Denemarken eigenlijk? Ik moest haar het antwoord schuldig blijven......).

Ik maakte in Denemarken een mooie fietslus. Beleefde er mooie en minder mooie avonturen. Toen ik terug reisde naar huis - door Duitsland - brak mijn fiets ergens voorbij Bremen. Ik moest met mijn zeventien jaar en kapotte fiets naar een fietsenmaker. Die maakte mijn karretje vakkundig. En 2 dagen later kon ik mijn reis vervolgen.

En nu - zoveel jaren later - gaat er weer in Duitsland iets kapot aan mijn fiets. Iets dat ik gemakkelijk en snel zou kunnen repareren (een gebroken spaak vervangen kost 20 minuutjes). Maar dan moet er wel een reserve-spaak voorhanden zijn. En die is er dus niet.

We besluiten rustig door te fietsen naar de dichtstbijzijnde fietsenmaker. Die zoekt. En zoekt. En zoekt. En is behulpzaam. En zoekt. Maar vind niet. Ik heb 26 inch wielen met een speciale naaf. En deze fietsenmaker heeft niet de juiste maat/lengte spaken.

Oei. We zitten lichtjes in de knoei.

Nu gaat het wel knetteren tussen ons. Joan raapt de scherven van het Chinese porseleinen bij elkaar en ik krijg ze alsnog naar mijn hoofd ....... Neeh......lieve lezer. U had dat graag willen lezen. U bent wel van een beetje sensatie. Als het U zelf maar niet betreft. Ik ken U inmiddels een ietsje. Maar ook nu blijven we in control.

En dat komt ...........(roffffffel) .........omdat we een noodspaak aan boord hebben. The Fibre Fix Spoke (als je vakantiefietser en noodspaak Googled krijg je een fijn filmpje te zien over de montage van deze noodspaak)

De noodspaak bestaat uit een nylon koord. Die op een speciale wijze moet worden aangebracht. En dat koord vervangt de ijzeren spaak voor de rest van de reis. Eenmaal thuis gekomen demonteer je het koord. En monteer je een echte spaak.

De fietsenmaker die ons in de weer ziet met het nylon koord, schudt aanvankelijk zijn hoofd. Hij gelooft er niet in. Maar als we het montagefilmpje drie keer bekeken hebben. En we tot montage overgaan, slaat zijn scepsis om in ‘geloof’. “Die Hollanders hebben ook voor alles een oplossing, weet hij uit te brengen”.

Opgelucht en voldaan trekken we verder. We hebben de heuvels - voor de duur van deze reis - achter ons gelaten. We fietsen zo goed als vlak verder.

Na 80 kilometer fietsen vinden onze lichamen het welletjes geweest. We beginnen lichte vormen van overbelaste spieren en andere lichaamsdelen te ontwikkelen.

Joan had gisteren last van een kuitspier. Ik had vandaag last van een trekkende - en daardoor zeurende - rechterlies. Gelukkig weten we de juiste rek-oefeningen te doen. En iets te sleutelen aan onze fietsafstelling. En hiermee worden de klachten niet erger.

De rit van vandaag brengt ons in de stad Gutersloh. En dat voelt alweer iets meer als thuis. En dat komt dan weer omdat we in dezelfde deelstaat zijn aangekomen waar we zelf ook wonen: Nordrhein Westfalen.

Morgen trekt de tocht naar de stad waar de vrede (einde 80 jarige Oorlog) getekend is.

Mag U raden welke stad we morgen aandoen?

Afstand: 79 km.