Ik voel me net Dagobert Duck wanneer we Glückstad zo tegen het einde van de middag binnenrijden.
Niet dat er een pakhuis stad met grote hoeveelheden geld waarin je een lekkere duik kan nemen. Althans niet dat wij weten. Zou natuurlijk best kunnen.
By the fietsway: Wanneer ik mijn gespaarde europpegeltjes in een pakhuis zou storten. Vervolgens via een wenteltrap naar boven zou lopen. De duikplank (met het zweet in de bilnaad) zou aflopen. En
mijn teentjes over het einde van de duikplank zou krommen. En dan een flinke duik zou nemen. Dan had ik hoofdpijn. Flinke hoofdpijn.
We bewegen ons voort in het Noorden van Duitsland. Zeg maar ter hoogte van Hamburg. Een eindje bij Bremen vandaan. Gooi daar het dartpijltje maar. Dan zit je vrij goed. Mocht je niet geweldig
bedreven zijn in het gooien van zo’n dartpijltje. Een punaise werkt ook prima. Het effect is hetzelfde. Alleen zou ik daar niet mee gooien. Gewoon prikken. (Is een tip, doe er uw voordeel mee).
We vertrekken om 9.00 uur des ‘s ochtends. Er staat ons een flinke rit van tegen de 70 km te wachten.
Er hangt - kenmerkend voor September - veel vocht in de lucht. Het duurt meestal 1,5 uur voordat dat is opgelost. Ik vind het prachtig, die mistige ochtenden. “Mist verhult en verzacht de harde
werkelijkheid’. Deze uitspraak mag U rechtenvrij gebruiken om op een tegeltje te laten drukken of gewoon uitprinten en met een pritstift (ik zou geen velpon gebruiken) op de binnenzijde van uw
eigenste poepdoos deur plakken. Kijk zelf maar even.
Na een half uurtje moeten we een raar doorsteekje maken. Via een graspad moeten we op een pad langs het kanaal (van Kiel) geraken. Na wat gehobbel en gebobbeld lukt dat. Kijkt U zelf maar:
Aha. Eèn van onze favoriete bezigheden is (weer) aanstaande. We mogen dit kanaal oversteken met een pontje. Een ietwat sjagerijnige pontbaas wil ons met de gratie Gods wel naar de overkant varen.
Gelukkig maar. Want zwemmend wordt zo’n oversteek een hele onderneming.
We vervolgen onze weg over stroken van beton. We fietsen door bosrijk gebied. Het is hier fijn. De zon schijnt. We hebben de weinige wind die waait in de rug. Het fietsen gaat op rolletjes.
Duitsland heeft van tijd tot tijd een flinke hoeveelheid windmolens in het landschap geplaatst. Meestal in groepen. Met enige regelmaat passeren we er wat. Eergisteren sliepen we nagenoeg onder een
windmolen die s’ nachts in bedrijf was. Het continue suizen van de wieken is een geluid wat je moeilijk kan negeren.......
We zetten koers van Gluckstadt. Dat is nog wel effentjes 23 kilometer doortrappen. Dat we kort daarna door Dodenkop komen bemoedigd ons niet erg.......
Maar we laten ons niet kisten.
Tegen 15.30 uur zitten we in de laatste kilometers die ons naar Gluckstad voeren. We fietsen op mooie kleine weggetjes en vermijden het doorgaande verkeer zoveel mogelijk.
We geraken in het centrum van Guckstadt. Vinden een fijn onderkomen. En daar gaan we de avond en nacht doorbrengen.
Volgers vragen ons wel ‘s: ‘wat doen jullie zo ‘s avonds?’
Nouwwww.....vanavond.
Vanavond gaan we op zoek naar een pakhuis met heeeeeeeeel veel geld!
Gerrit
Zondag 5 september 2021
Sieverstedt- Breiholz
Afstand: 58 km.
Maandag 6 september 2021
Breiholz - Glückstadt
Afstand: 68 km.