10 sep. 2021
🇩🇪
vanuit Duitsland
Tikten we gisteren met onze beide grote tenen de hoogste temperatuur aan op deze reis (28 klein nulletje C). Konden we de tubes zonnebrand niet aanslepen. Moesten we onze zonnebrillen zelfs
beschermen tegen de zon. Vandaag is het andere Wiegert Ketelapper koek.
U weet wel. Zo’n koek die aan een touwtje bungelt en die je dan - met een blinddoek op - met geen mogelijkheid tussen je rottende vullingloze gebit weet te happen. Wat een kutspel was dat vroeger
met Koninginnedag. Mij is het precies één x gelukt om zo’n plak koek te happen. Maar dat duurde wel tot de volgende Konningedag. Ben ik een jaar onafgebroken aan het happen geweest! Kramp in m’n
kaken man!! Daar krijg je pas een zere bek van!
Wie heeft dat kutspel by the way ooit bedacht?!
Je kan toch net zo goed je eigenste eerste de beste supermarktje binnen wandelen, zo’n koek kopen, ‘m aan plakken snijden en lekker oppeuzelen. Wat heeft dat geblinddoekte in-de-lucht-gehap in
vredesnaam voor zin man??!!
Wel mooi ooit in mijn jonge jaren een fijne HAPBEKER mee gewonnen trouwens. En een medaille van bladgoud. Die heb ik om laten smelten, en een kogel van laten smeden. Mocht ik de bedenker van dat
Konninginedag-koekhapspel ooit nog ‘s tegen het lijf lopen, dan heb ik voor die kogel een fijne bestemming......
Lieve lezer. Het regent hiero. En niet zo’n beetje ook.
Mocht bij U de indruk zijn ontstaan dat wij deze reis ‘jeden Tag’ geconfronteerd zijn met regen, storm en ander ongemak. Dan moet ik U even uit uw natte droom helpen. Niets van dit alles.
Even een kort verslagje: Dag 1 was kut. Pijpestelenregen. De dagen 2 en 3 werden we getrakteerd op stormkracht wind. Dag 4 was droog en windloos. En daarna liepen de temperaturen alleen maar op.
Hadden we de wind in de rug. Waren de korte broeken niet aan te slepen. En liepen onze zonnecrème tubes vanzelf leeg zonder er het spulletje uit te hoeven duwen.
Maar vandaag is alles anders.
Vannacht om 2 uur druppelden de eerste druppeltjes vocht op onze tent. En dat stopte precies op het moment dat we wakker werden en de tent wilden opbreken. Die werkzaamheden verliepen dus nog
aardig droogjes. Maar eenmaal onderweg konden na 50 fietsmeters onze regenpakken al aan.
We starten de dag met het oversteken van een kanaal. Mooi werk.
We hebben niet ontbeten vanochtend en daarom trekken we onze regenmutsen nog wat verder over onze hoofden. En overvallen de eerste (en dus beste) bakker van het eerste (dus het beste) dorpje.
Joan houdt de bakker herselff onder schot. Ik knevel het personeel en onderwijl gris ik de nodige broodjes uit de bakken. Ik scoor nog snel een bak koffie (je wil bij zo’n bakker immers geen trauma
veroorzaken, het moet snel en clean gebeuren zo’n overval) en een flesje Yus d’ Orange. En we vluchten weg, de regen in, om onze verworven smokkelwaar op een fijn en droog verstopplekje op te
peuzelen.
(ik hecht er overigens aan om U mede te delen dat bovenstaande ‘overval’ het idee van Joan was, zoiets zou noooooooit in mij opkomen.....)
Pfff......wat een regen.
Na een uurtje of twee trappen klaart het op. Achter ons is de lucht donker. Maar voor ons - daar waar we naar toe gaan - is het licht. En wordt de lucht blauw van kleur. De regenpakken kunnen uit.
De korte mouwtjes kunnen qua temperatuur precies.
We houden rond het middaguur (na 30 km) een stop. We hanteren dezelfde ‘techniek’ als bij de broodjeszaak vanochtend. En de opbrengst is ditmaal: 2 bakken salade. 5 staafjes kaas op een stokje
(jah, lieve lezer dat heb ik ook niet verzonnen, mag nog blij zijn dat Joan dat stokje opmerkte anders had mijn slokdarm mooi mikado kunnen spelen), wat zoute ham en 2 bakken yoghurt.
En hoe het komt, komt ‘t. Misschien omdat het gestolen goederen zijn. Het smaakt ons deze middag niet al te best. Net de verkeerde dingen gepakt. Hebben we eigenlijk nooit. Maar nu dus wel.
We gaan weer op pad. Ongelukkigerwijs fiets ik al meer dan en week met één deugdelijke rem. U begrijpt het al. De andere rem is minder deugdelijk. Hij deugt niet (meer).
Tis eigenlijk een deugniet. En dat is precies wat ie is. Hij is kapot. Defect. En laat het nu net de achterrem zijn die het heeft begeven. Ik rem dus al meer dan een week met alleen m’n voorrem.
Verrekte lastig kan ik U zeggen. En soms ook ietwat gevaarlijk.
Een paar dagen geleden gingen we een heuvel af en toen kwam er met het nodige geweld een vrachtauto van rechts aanzetten. We bemerkten elkaar op het laatste moment. Laat ik het zo zeggen: het was
goed dat zijn remmen wel van deugdelijke kwaliteit waren. Verder probeer ik behoedzaam te manoeuvreren.
Eenmaal thuis maar ‘s kijken of er reserveonderdelen te verkrijgen zijn. In Duitsland lukt dat niet.
Na de middagbreak slaat bij mij het pap-in-de-benen-syndroom toe. Pfffff.....fietsen, soepel trappen wordt werken. Harken. Knoerten. Ploerten. Ik wijt het aan de hoge luchtvochtigheid. Maar deze
laatste 20 kilometer zullen niet in de top 3 eindigen van meest soepel weggetrapte kilometertjes.......
We bereiken veilig en wel en droog en wel onze eindbestemming voor vandaag.
We hebben nog twee fietsdagen voor de boeg. En dan hopen we aan het einde van aanstaande zondagmiddag het station van metropool Emmen te bereiken.
In dat geval zouden mijn acrobatische remavonturen succesvol zijn verlopen. In dat geval hebben we er ongeveer 900 reiskilometertjes erop zitten. In dat geval hebben we Denemarken, Noord Duitsland
en een heel klein stukje Nederland doorkruist. In dat geval zou ons fietsreis van Kopenhagen naar Emmen er op zitten.
See how it Goes.
Gerrit
DONDERDAG 9 SEPTEMBER 2021
FIETSDAG 13
Traject: WUSTEWOHLDE - RECHTENFLETH/SANDTSTEDT
AFSTAND: 54 km
VRIJDAG 10 SEPTEMBER 2021
FIETSDAG 14
Traject: Sandstedt - Westerstede
AFSTAND: km 54