09 sep. 2022
🇱🇰
vanuit Sri Lanka
Joan en ik hebben onze fietsankers uitgeworpen in de zuidelijk gelegen stad Galle.
Prima en passende plek om dit te doen. Immers. De Hollanders gooiden er in 1663 ook hunnie ankertje uit en zetten voet aan wal. Eerste agendapunt was het verjagen van de Portugezen.
Leek aanvankelijk een ingewikkelde klus te worden.
Maar goed. Die VOC jongens waren ook niet voor 1 watergat te vangen. Die toonden gewoon de website van de Moonsisters. U weet wel: die gekke, wat zeg ik, knettergekke Lexmond-zusjes. Met hunnie
zweverige Chakra-stenen, & zie-de-boom-schijnt-door de-maan-kalenders en veel meer van die schokkend dure onzin meuk, die je in het aardse leven geen steek verder brengt. Flikker toch op met
die onzin. Stenen helpen niet. Gaan niet helpen. Nu niet. In de toekomst ook niet.
Nouwww lieve lezer………
Dat is niet helemaal waar. Ik moet mezelf even tot de orde roepen. Stenen kunnen wel degelijk behulpzaam zijn.
Stel je voor. Je bent vreemd gegaan. Je komt na gedane arbeid thuis. En bent in alle commotie je huissleutel vergeten. Als je dan geen grindpad bij de hand hebt, en je hebt wel een steentje van de
Moonsisters. Dan kun je met dat steentje tegen een raam gooien. En je partner attenderen op het feit dat je thuis bent. En of hij/zij zo vriendelijk wil zijn om de deur even te openen. Kan je mooi
je verhaal doen…. Of zo.
Ander voorbeeld.
Je hebt een grindpad en je mist net precies 1 steentje om het hele zaakie compleet te maken. Echt waar. Er liggen er een paar duizend, maar je komt er precies 1 tekort. Kijk, in dat geval komt zo’n
steentje van de Moonsisters toch maar mooi en goed van pas. Beetje duur. Dat wel. Maar toch.
Afijn.
De aanblik van de Moonsisters maakten iets van indruk op de Portugezen en deed hunnie een eerste voorzichtige terugtrekkende beweging maken.
Maar goed, daarmee was de strijd nog niet gewonnen. Zwaarder geschut was gewenst.
Daarom dreigden die VOC-knakkers het gehele repertoire van Nick & Simon op hunnie Dolby Surround-installatie (had je toen nog…) af te spelen en daarbij de cd-speler op de oneindige repeat-stand
te zetten.
Dat maakte dat de Portugezen hunnie opblaasbootjes als gekken opbliezen, tot het hunnie adem benam. Maar nog waren ze niet weg.
Dat kwam pas toen Caroliene Tensen (tja, wat wil je: 1 tegen 100!!) ten tonele verscheen, U weet wel: onze overjarige, overrijpe TurboTrut (en verder ga ik er niets vervelends meer
over zeggen, die richt zichzelf wel ten gronde). Ja toen, bij die aanblik, toen wisten onze Portugese vrienden niet hoe hard ze weg van de wal moesten peddelen. En hadden de Hollanders de havenstad
voor zichzelf.
Dus goed beschouwd is het aan de Moonsisters, NickerSimon en Mevrouw T te danken dat Hollanders er een jaartje of 200 ‘ konden blijven plakken’ (wat met de hier heersende luchtvochtigheid geen
probleem moet zijn geweest, kan geen 1-2-3 seconden-lijm tegenop, maar dit geheel terzijde).
De Hollanders lieten zich niet onbetuigd. Ze bouwden een haven, een fort (met dikke stadsmuren), een vuurtoren, een kerk, een ziekenhuis (veel zeelieden trokken het tropische klimaat niet en
moesten verzorgd/verpleegd worden) en bouwden het ene na het andere fraaie gebouw. De straten gaven ze Hollandse namen als ‘Zeebergstraat, Leynbaanstraat en de Groote’.
Er zijn veel overblijfselen uit die tijd bewaard gebleven. Mede daarom is In 1988 de stad aan UNESCO Werelderfgoedlijst toegevoegd.
Galle is ook een van de steden die door de Tsunami in 2004 zwaar getroffen is. Vierduizend mensen verloren daarbij het leven. We werden de afgelopen dagen op onze tocht langs de kust regelmatig
herinnerd aan die tragische gebeurtenis.
Ik weet het nog.
Ik was in die dagen kasteelbeheerder. Organiseerde in dat jaar een groot evenement op 2e kerstdag. En ging helemaal op in het organiseren van dat evenement. Daarom kwam het slechte nieuws
aanvankelijk niet bij me binnen. Bovendien (en eerlijk): ik wist niet wat een Tsunami was. Pas in de dagen/weken erna kwam het nieuws en de omvang van de ramp ECHT bij mij binnen. Zag later wat
films en las er wat berichten en boeken over.
En nu ben ik hier. En fiets (samen met Joan) langs de kust waar het verschrikkelijke zich heeft afgespeeld.
We passeerden vandaag een dorp dat voor 98% is weggevaagd. Er kwam in dat dorp destijds net een trein langs. Alle inzittenden (249 mensen) verloren daarbij het leven. Standbeelden, plaquettes,
verhalen van ooggetuigen doen ons realiseren welke tragedie zich hier destijds heeft voltrokken…..
Het doet ons de adem benemen.
Gerrit
Dinsdag 6 september 2022
Kesbewa - Kalutara
56 km
Woensdag 7 september
Kalutara -Ambadagola
47 km
Donderdag 8 september
Ambadagola - Galle
36 km