Lieve lezer.

We zijn in Agadir. Een kustplaats in Marokko waar veel zon- en surfminnende mensjes in de winter naar toe reizen om wat zonnestraaltjes en vitamientjes van het huismerk D mee te pikken. Mocht u een andere reden weten om naar dit oord af te reizen, ik hoor het graag.

Wij hebben wel een goede reden om hier naar af te reizen: het is onze eindbestemming.

Het idee van deze reis begon met de wens van Joan om ‘s in Marokko te willen fietsen. Ja, ze hoorde mij zo enthousiast vertellen over mijn twee voorgaande reizen in dit land, dat ze er ook wel ‘s een kijkje wilde nemen.

Zonder al te blasé over te willen komen moest ik wel even zoeken naar gebieden waar ik nog niet gefietst had. Maar die vond ik. Fietsen van Casablanca naar Agadir. Een route van 600 kilometer langs de Atlantische Oceaan.

Er was slechts één probleem.

De route werd door wereldfietsers - die er wel ‘s gefietst hadden - als zeer druk beschreven. Ik begreep dat niet zo goed. Want als ik de kaart bestudeerde dan liep er inderdaad een drukke doorgaande weg van Noord naar Zuid (en ook van Zuid naar Noord trouwens….).

En ja, als je daar met je fietsje 600 kilometer lang op zit, jah, dan kan het druk zijn! In dat geval scheuren auto’s en vrachtwagens met een gangetje van 100 kilometer per uur met regelmaat (rakelings) langs je heen. Over een traject dat zo lang is als dat van Utrecht naar Parijs. En ja, dan moet je niet gek opkijken dat na verloop van tijd je de fietszin een ietsje vergaat.

Maar tussen die drukke doorgaande weg en de kust meende ik op de kaart toch een B-weg te zien. Zou die weg er echt liggen? En zo ja, wat zou de toestand van de weg zijn? Zou die fietsbaar zijn? We nemen de gok en maken een route die grotendeels kort langs de kust loopt en die voor 97% de drukke doorgaande weg links zou laten liggen.

En zo werd een idee een reis.

De trappers maalden het eerst rond in Casablanca. De eerste 40 kilometer waren alles behalve fraai. De kuststrook wordt er vol gebouwd met appartementen en toeristenzooi. Niets aan om doorheen te trekken. Snel een tandje bijschakelen en de ketting strakker dan strak trappen.

Daarna werd mooi. En trokken we over rustige, vlakke wegen langs kuststeden als El Jadida, Safi en Essaouira. En daartussen tal van kleine dorpjes en plaatsjes.

Hoe zuidelijker we fietsten, hoe hoger de temperaturen werden. Maar ook de bergen kwamen prominenter naar voren. En dat maakte dat we in het tweede deel van deze reis flink aan de bak moesten. Dat maakte dat we dikwijls aan het einde van de fietsdag behoorlijk moe waren.

Ronduit geluk hadden we met de wind. Het waaide ook wel ‘s niet, maar als ie waaide, waaide ie goed en hadden we ‘m recht in onze rug.

Het was een gevarieerde reis. Het landschap veranderde voortdurend. Som koersten we dagenlang door een landbouwgebied. Om daarna weer in een bonsai-achtig sprookjesbos te fietsen met rotsige ondergrond. En ook zandduinen trokken op het einde van de reis aan onze ogen voorbij.

Een constante factor was de zee. En bij de zee hoort vis. We zijn op alle mogelijke manieren geconfronteerd met de zee en vis. We hebben de leukste haventjes gezien. We hebben met vissers gesproken. En overal waar we aten stond er wel iets van (verse) vis op het menu.

Voorzieningen (eten en drinken) waren niet altijd voorhanden op de momenten dat we het nodig hadden. Meestal zijn die berekend op autoafstanden. En niet op fietsers. Altijd hadden we meerdere 1,5 liter flessen water aan boord. Brood, koekjes, nootjes probeerden we ook altijd tijdig in te slaan. Soms moesten we even op rantsoen.

Onze ‘redding’ waren vaak de benzinestations. Behalve brandstof verkopen ze daar ook iets eetbaars en water. En dan konden we weer door.

Landschappelijk gezien komt deze reis hoog op mijn lijstje van mooiste fietsreizen.

En ja lieve lezer. Dat is het dan voor nu. Echter, U gaat dit jaar nog veel meer van ons horen. U bent nog niet van ons af.

In juni van dit jaar hopen we weer een reisje te maken in een (voor ons) verassende bestemming. Het is niet al te ver van Nederland, en we hebben er nog nooit gefietst.

Wij hopen U dan weer te treffen op onze bagagedrager.

Gerrit & Joan

Vrijdag 8 maart 2024

Imsouane - Taghazout

73 km.

Zaterdag 9 maart 2024

Taghazout - Agadir

28 km.

Zondag 9 maart 2024

Agadir (the end)