De goedlachse en vriendelijke mevrouw van het hotel die onze was heeft gedaan en dezelfde mevrouw - die vanochtend om 5.45 uur (!) hard en onophoudelijk op onze hotelkamerdeur bonsde tot ik ‘m met mijn slaapdronken hoofd eindelijk opendeed – wil met ons mee. Meefietsen!

Ze uitte die wens nadat we aan haar duidelijk hadden gemaakt wat voor een reis we momenteel maken.

We doen niet moeilijk en gebaren dat ze van harte welkom is. We wijzen vervolgens naar een van onze fietstassen en maken aan haar duidelijk dat daar nog wel wat ruimte is ………..

Ze lacht hartelijk en slaat het aanbod wijselijk af.

We stappen op en volgen korte tijd de geweldig drukke A1 weg. Touringcars, vrachtauto’s en anderszins proberen twee Hollandsche fietsers een kopje kleiner te maken. Ze zijn hiertoe intrinsiek gemotiveerd en willen het klusje snel klaren. Dan zijn ze er klaar mee en hebben ze tijd om wellicht een jarenlang verwaarloosde hobby eindelijk ’s op te pakken.

Echter, voor ze toe kunnen slaan, buigen we af en fietsen we op rustige weggetjes. Ver weg van het getoeter, de drukte en ook een eind verwijderd van de eerder genoemde moordzuchtige plannenmakerij.

Wat we wel aantreffen is hoe het dagelijks leven van Vietnamezen vorm krijgt. Hoe mensen leven. Hoe handel wordt bedreven. We fietsen door rijstvelden, zien waterbuffels een bad nemen En zien – hadden we niet verwacht – zo af en toe wat Katholieke kerken.

Het blijkt dat Vietnam niet een geweldig religieus land is. Maar liefst 73% van de bevolking hangt geen religie aan. Die groep eert de voorouders en gelooft meer in aanbidding van aardse rituelen zoals 'vuur'. Vijftien procent van de bevolking is Boeddhist. Als goede derde, volgt het katholisme. Dat is ruim 7%. En daarom zien we van tijd tot tijd grote en goed onderhouden kerken in Vietnam.

We mijden de grote doorgaande wegen en dat maakt dat we al kronkelend onze route vorm geven. Het gaat minder om het doel, maar meer om de reis. Minder om het maken van fietskilometers, meer het echte Vietnamese leven leren kennen.

We hobbelen over betonplatenpaden, beproeven onze hagelnieuw gemonteerde buitenbanden op keienpaden en tonen onze stuurmanskunsten op de onverharde en mulle zandpaden. We passeren daarbij een groep waterbuffels en zien honderden moestuinen aan ons voorbij trekken.

We fietsen door bananenbomen plantages en passeren van tijd tot tijd dorpjes met vaak een levende handel. Waarbij we veelal al onze handen en voeten nodig hebben om duidelijk te maken wat we wensen.

Het aantal begroetingen en opgestoken duimen kan - ons uit Nederland meegenomen telraampje - niet meer bijbenen. We ervaren al fietsend een kippenvelmoment en delen dit met elkaar. Fietsen op deze kleine weggetjes, ver weg van toerisme, mijlenver van ticket- souvenir verkopers en nog veel verder verwijderd van toerisme menu afzetprijzen, dat bevalt ons zeer.. Het fietsen en het hier zijn ervaren we als een waar feest!

Aan het einde van deze fietsdag vinden we een enorm en geweldig luxueus hotel niet ver gelegen van de Zuid Chinese zee.

Het aantal sterren van dit hotel passen maar nauwelijks op de gevel. Alleen de entreehal van het hotel beslaat een oppervlakte waar ons woonoppervlak (thuis) nog een Vietnamees puntje aan kan zuigen. Je kunt er gemakkelijk rolschaatswedstrijden houden. Kan je nog inhalen ook.........Het sjiek geklede personeel heeft de rode loper speciaal voor ons uitgerold en geborsteld.

Joan vraagt zich bij het binnentreden van dit hotel hardop af of de luxe van DIT hotel nu helemaal precies de gedachte weergeeft van een low budget fietsreis die we van plan waren te gaan doen……….

Hoe dan ook: de nacht hier doorbrengen zou toch MOETEN lukken. Zolang ik maar niet ga dromen van rolschaatsen.

Ik kan namelijk niet zo goed tegen verliezen.....

Dien Chau
Afstand: 67 km