Je kunt in Nieuw Zeeland (NZ) geen openbaar gebouw binnengaan of er klinkt iets van muziek.

Toiletgebouwen. Winkels. Postkantoren. Vliegvelden. Supermarkten. Camperverhuurbedrijfwachtruimtes, Winkelcentra. Backpackershotels. Bouwmarkten. You name it. Tot zover het goede nieuws. Beste lezer. Fijn dat u er nog bent. By the seeway.

Voor mij hoeft het niet. Die muziek. In winkels. Vaak te hard. Niet functioneel. Veelal de smaak van het personeel. En ook de volumestand. Van het personeel. Of liederen die zijn opgelegd door de fabrikant. Zelden prettig. Ik stem voor stilte. Stilte kan nl ook heel fijn zijn.

Echter. Muziek in openbare ruimten kan ook een functie hebben.

Zo heb ik mij een tijdje geleden noodgedwongen en iets te lang mij moeten ophouden op Hong Kong Airport. Best lang eigenlijk. En daar was dat jong van Vollenweider bezig om mijn oren te verwennen. Met harpgeklingel.

Ben er geen liefhebber van. Heb ook niets van die meuk op mijn I-pod staan. Maar deze muziek deeds iets. Met de sfeer. Het maakte de ruimte heel relaxt. Het viel mij op dat niemand liep te rennen. Of een gehaaste indruk liep te maken. Fijn voorbeeld.

Minder fijn voorbeeld.

Toen ik zeventien was. Werkte ik op 'de' aardappelfabriek. In mijn dorpje. Ik verrichte daar sorteerwerkzaamheden. Staand. Achter een 'lopende band' moest ik rotte aardappelen proberen te onderscheiden van de minder rotte. En brokjes klei. En stenen. De rotte aardappelen moesten in de linkerbak. De klei en de stenen (u raad het al) in de rechterbak. Lijkt makkelijk. Zou je denken. Echter. 'T valt tegen. Om te onthouden.

Het dorpje waar deze fabriek stond (en nog steeds staat) was Christelijk. Van aard. Met de nadruk op 'Chr'. Behoorlijk zwaar op de hand. Dus. En dus werd op vrijdagochtend de muzikale fruitmand uitgezonden. Door de EO. De muzikale fruitmand was een verzoekplatenprogramma. Met Chrstelijke liederen. Drie uren lang. Tussen 9.00 en 12.00 uur. En dat gegeven was aan de oudere (Christelijke) generatie niet voorbij gegaan. Dus. Schalden de liederen uit de bundel van Joh. op hardrock-sterkte door de gehele fabriekshal. En er werd meegezongen. vol overgave. Ook dat nog. Geen ontkomen aan. Dus. Wat kunnen drie uren lang duren......

Na 12.00 uur was het programma afgelopen. En was het pay-back-time. De jongere, iets minder gelovige generatie, waar ik (sorry) toe behoorde, kon de liederen inmiddels dromen. En wij maakten van een aantal liederen onze eigen hardrockversie. En lieten die dan, tot groot ongenoegen van de ouderen, door de fabriekshal schallen. Vol overgave. De muzikale rotte aardappelenmand noemden wij het. (sorry, voor deze jeugdzonde.....daar wil ik dan met terugwerkende kracht wel mijn excusus voor aanbieden....)

Terug naar NZ. In NZ is de muziek shit. Van die klootloze risicovermijdende bagger. Net als films in een vliegtuig. Er mag niks. Geen geweld. Geen sex. Geen grove woorden. Geen horror. Niet te hard gelachen worden. Niets mag aanstootgevend zijn. 'Jah, wat blijft er dan nog over'.

'Moet toch gewoon kunnen: een gezellige vliegtuigrampenfilm zitten kijken. In het vliegtuig'. Lijkt me geweldig. Beetje neerstorten. Met wat ongedeerden een beetje op een eiland zitten. Beetje aanklooien. Beetje zitten knagen en kluiven aan de overledenen. Krijgt zo'n reis toch het avontuur dat het verdient. Waar betaal je anders dat dure ticket voor?

Maar goed. Terug naar de muziek. In NZ zijn ze gek op Celine Dion. En dat is pech. Voor mij. Want ik heb me (nog) niet aangemeld bij de fanclub van Celine. Nee. Heb het zelfs niet eens overwogen. En ook haar verzamelde werken zijn aan mij voorbij gegaan. En ook een poster aan de wand (in de kelderkast of in dat kleine hoekje waar de stofzuiger gepropt staat) haalt het niet. Bij lange na niet. Kansloos.

Celine is overal hoorbaar. Ook op het toilet. En dat is wel fijn. Voor mij. Lieve volger. Want ik moet altijd ontzettend schijten van Celine. Als ik Celine voorbij hoor komen, dan moet de broek echt naar beneden. Het loopt er vanzelf uit.... Ja, sorry voor deze priveontboezeming. Ik weet er lezen ook collega's mee. En het gaat hen wellicht wat ver. Maar ik kan er ook niets aan doen. Ik geef gewoon de feiten weer. Niets meer. Niets minder.

Nou ja, schijten. Althans. Van haar muziek. Dat wil ik even duidelijk stellen. Dat u niet de indruk krijgt dat ik alleen al van de aanblik van Celine..... Zou wel kunnen. Is op zichzelf niet eens zo onwaarschijnlijk. Maar is toch niet zo.

Celine Dione heeft de muziek voor de film 'Titanic' geschreven. Althans, de titelsong. Dat vreselijke zeiknummer. Dat jaren geleden, maandenlang, niet van de radio te slaan was. En dat zo af en toe nog wel 's voorbij komt zeilen (om even in boot-termen te spreken).

U weet. Dat de Titanic is gezonken. Ik vertel niets nieuws. Tot nu toe.

Maar ik heb een theorie. Ik denk. Het is een aanname. Maar ik denk. Dat die boot. De Titanic. Helemaal niet tegen een rots is gevaren. Nee. Ik weet dat historici deze gedachtegang aanhangen. Maar ze zitter er naast.

Let op. Hier komt mijn theorie. Ik denk dat die hit van Celine Dione op de boot te horen was. voor iedereen. Dus ook voor de boot. En ik denk dat ie (de boot dus) heeft gedacht: Fuck It. Wat een zeiknummer. Bekijk 't ook maar. Ik zak naar de kelder.....'Boten zijn het namelijk ook wel 's zat'. Is een theorie. Maar wel een zeer aannemelijke. 'Een boot heeft ook smaak'. Dus.

En er dringt zich nog een vraag op. Waarom zat Kate W. op die boot (u weet wel, dat ongeloflijke lekkere di.....eh... ik bedoel die leuke vrouw met dat prettige karakter....) op die boot. Toen ie zonk. Waarom zat Celine niet op die boot? Waarom moest Kate naar de 'kelder'. En waarom Celine niet? In dat geval was ons toch een hele hoop bagger bespaard gebleven. Niet dan?!

De muziek van Celine is ook hoorbaar op het vliegveld. En dat lijkt mij dan weer niet zo'n handige keuze van de Nieuw-Zeeland-Ariport-Muziek-Samensteller.

'Want wat Celine met een boot kan. Dan kan ze ook met een vliegtuig'. Denkt u ook niet?

Ok. Tijd voor de samenvatting. Tijd voor iets van conclusies en consequenties naar aanleiding van voorgaande:

Ten eerste: de muzikale fruitmand maakt meer kapot dan je lief is.

Ten tweede: Celine maakt meer kapot dan je lief is.

Ten derde: Nieuw Zeeland is een prachtig land. Alleen met de muziek kan het effe beter. En daarom richt ik hierbij de Celine Dione- hoe-helpen-we-haar- naar-de-kelder-fanclub op.

En het gaat goed. Het eerste lid heeft zich zojuist aangemeld.

Wie volgt?

Gerrit