Als kind was ik gek op rolletjes drop van een merk dat ik inmiddels vergeten ben.

Naast dat lekkere kleverige zwarte goedje hield ik ook erg vanpatat. En ikhield van kip. En samen was het 't allerlekkerst. En met appelmoes was helemaal geweldig.

Vanochtend ben ik vertrokken. Deeindbestemming wasnog ongewis. Ik kon naar Juliaca. Een grote stad. Met een fijn hotel. Dat was de meest voor de hand liggende route. Maar mijn reisgids adviseerde anders. 'Go off the beaten track', adviseerde mijn blauwe reisbijbel en sla na 20 kilometer rechtsaf. Richting Lampa. Ook wel the Pink City genoemd.

Ik weet het nog niet bij de eerste rondmalende bewegingen. Lampa betekend een flinke en enigszins ongewisse omweg en dat maakt me wat onzeker.

Net als gisteren is hetzonnig. Toen heb ik wel een enorme stomme fout gemaakt. Ik had me namelijk niet ingesmeerd. En kwam zo rood als een biet aan in het dorpje. Knetterverbrand. Handen. lippen, neus, nek, armen. De hele meuk. Ik lijk nu wel een heel slecht gelukte kruising tussen Bassie en Kabouter Plop. Dus dat ze mij als voorplaat van een kalender zouden willengebruiken, wat me alzeer onwaarschijnlijk leek, dan lijkt diekans me nu vrijwel uitgesloten.

Afin. Het twintig kilometerpunt nadert. En ik zie dat er aan de bergweg naar Lampa gewerkt wordt. Iets met egaliseren. iets met asfalt. En dat maakt me nog wat meer onzeker als ik als was. Want op de vraag of ik Lampa ooit zal kunnen halen bereiken mij sterk wisselende antwoorden.De ene wegwerker zegt dat de weg ondanks de werkzaamheden prima te doen is. Een ander raad het ten stelligste af.Helemaal duidelijk krijg ik het dus niet.

Mijn besluit staat vast. Ik ga. Er is nl altijd een weg terug.

De weg is fijn. Rustig. En klimt aanvankelijk licht. En later ook best wel serieus. Zo serieus dat ik er soms toch echt even van af moet. En dat levert mooie plaatjes op. Peru op z'n mooist. De weg wordt gaandeweg steiler en slechter. Fijne combi!! Ik kom nog maar langzaam vooruit. Op kilometerpunt 9 gebeurd iets wat me nog nooit is overkomen: een spaak knalt uit mijn achterwiel. Precies op het moment dat er iets van een beginnetje van regen is. En onweer. Daar sta ik dan; in the middle of niks. Te staan. Ik fiets nog ff door maar weet dat dat link is. Op deze manier kun je een slag in de wiel oplopen.

Ik tuig mijn fiets af. Zet 'm op de kop. Demonteer de spaak. En plaats een nieuwe. In de regen. Onder de dreiging van onweer. Het klusje neemt een half uurtje in beslag. Het wiel loopt daarna een beetje aan en moet 'gericht' worden. Maar dat kan later. Ik kan verder.

Het blijkt dat ik me bijna onder de top bevond. Want even verder fietsend glijd ik over de top naar beneden. Behoedzaam. Want de weg is echt slecht. En ik wil niet nog een spaak moeten vervangen.

Rond een uurtje of twee verblijd ik het bergdorpje met mijn aanwezigheid. Veel toeristen komen hier niet. Ik meet dat af aan de verbaasde blikken die ik toegeworpen krijg.

Een slaapplek vinden is niet gemakkelijk. Mijn reisgids vertelde dat al. Het dorpje is in geen enkel opzicht ingesteld op toeristen. Naar een uurtje zoeken lukt het dan toch.

Eenmaal geïnstalleerd bezoek ik de plaatselijke kerk. Plaatselijk leek me wel handig want om nu weer op de fiets te stappen en weer helemaal een andere kerk te koersen……plaatselijk dus. En daarna hobbel ik met een taxibrommer naar een grot. Valt al met al wat tegen. Maar de rit er naar toe was de moeite waard. En de uitzichten ook.

Morgen naar Puno. Een tocht van bijna 80 kilometer. Puno ligt bij het Titicacameer. Daar ga ik een paar dagen vertoeven.

Voor nu: op zoek naar iets anders dan kip met patat. Als kind was ik er gek op. En de Peruvianen ook. Maar zij dus ook als volwassenen. In elk restaurant staat het op de kaart. In een groot aantal restaurants is het het enge dat op de kaart staat.

Wat je krijgt is steevast een klein bord en een enorme bult patat. En daarboven op een kwart of halve kip. Mayo of sausje moet je er maar bij bedenken. Lekker voor een keer. Voor twee keer. Misschien drie. Maar gaandeweg ga je dat goedje toch wat tegeneten. En probeer je het te vermijden.

Mijn alternatieve patatkip-zoektocht gaat nu beginnen.

Adios.