Dag 2.

Als klein Gerritje zat ik op de Juliana van Stolbergschool. In Wezep.

Als ik een goed resultaat behaald had, iets goeds had gedaan op school – en ik kan u verzekeren, dat was niet heel vaak - dan kreeg ik een sticker. Een sticker van de Juf. Zo’n sticker die op zo’n groot stickervelgeplakt zat (heb je al snel met stickers), en daar mocht ik er dan eentje uitzoeken. ‘ Potdomme, wat was ik daar blij mee. En wat deed ik mijn best om zo’n sticker te verdienen’.

De afgelopen eh……. 50 jaar heb ik niet meer zo’n sticker gekregen. En helemaal niet van de Juf. Maar eigenlijk vind ik dat een sticker vandaag wel op z’n plaats is.

Vanochtend bestegen we onze karretjes. Maar niet nadat we uitgezwaaid werden door Ahmet.

Ahmet heeft ons des vier uur s’ nachts van het vliegveld geplukt en ons (en onze fietsen) in een broeierig warme nacht hobbelend over zandwegen naar ons verblijf gebracht. Daar hebben we de volgende dag de fietsen in elkaar gesleuteld, wat geslapen, wat gegeten. En gisteren zijn we dus vertrokken.

Het eerste traject voerde ons over roodkleurige zandwegen, die net iets te mul zijn. Onze fietsen slippen een aantal malen weg. Maar het humeur is goed en de zin groot en die wordt nog groter wanneer ik de enige echte Baobab boom zie (apebroodboom of Tree off Afrika). Voor het eerst in mijn leventje!! Wauw!! Hier word ik blij van.

De rode zandweg gaat over in asfalt. Als de weg na een uurtje fietsen overgaat in N1 wordt het serieus druk. Vrachtauto’s’ passeren ons met grote snelheid en het is oppassen geblazen. Om 15.00 uur houden we het voor gezien.

We stranden in Mbour, het Zandvoort van Senegal. En vinden er een eenvoudig doch voedzaam onderkomen. Het stranden in Mbour heeft eigenlijk maar 1 voordeel: er zijn hotels, Nee, wacht ik heb er nog een: er zijn restaurants en winkels. Dat is fijn om de voorraden aan te kunnen vullen. Aha, bij nader inzien weet ik er nog een voordeeltje uit te peuren: er zijn geldautomaten! Die zijn in Senegal namelijk dun gezaaid. We nemen ons voor om de bank ’s flink wat geld afhandig te maken. Dat zal ze leren!!

We werken een bord pasta naar binnen, maar dat bleek achteraf niet zo’n goed idee te zijn. Althans van dat bord niet. Dat Senegalese aardewerk valt toch wat zwaar op de maag. Volgende keer houden we het alleen bij de pasta.

We kopen een SIM kaart van hiero, zodat we ook wat kunnen internetten als er geen WIFI is en kunnen bellen.

Ik vind dat we het goed gedaan hebben. Zo’n eerste fietsdag is best spannend!

Onlangs was ik weer even terug in mijn dorpje Wezep. Ik reed langs de Juliana van Stolbergschool die er nog net zo bij stond als vroeger. Alleen hebben ze er een rare puist aan gebouwd. Ik moest in het winkelcentrum zijn en liep even liep even bij de Korenbloem naar binnen. De korenbloem was (en is nog steeds) de enige echte boekhandel van het dorp. Ik liep wat te neuzen, keek wat rond en zag op een goed moment een schap met …..stickervellen!! Gewoon kant-en-klaar! Zo voor het grijpen!!

‘ Potdomme, die had ik nog nooit gezien. Die dingen kan je dus gewoon kopen! En als dat zo is, dan heeft mijn Juf van vroeger dat ook geweten. Nog sterker, die ging ze daar natuurlijk gewoon halen’.

Ik had als klein Gerritje dus gewoon de Korenbloem binnen kunnen wandelen met 50 ouderwetse centen in mijn beurs, en dan was Gerritje spekkoper geweest. Dan was dat harde blokken, dat zo je best doen, je uit de naad werken, het hebben van klotsende oksels, het zoute transpiratievocht door de bilnaad voelen lopen, mijn allemaal bespaard gebleven.

Dat ik daar 53 jaar voor geworden moet zijn.

Bestemming: Mbour
Afstand: 43 km.
Hoogst gemeten temperatuur: 42 klein nulletje C.