De Lustige Reiziger

Grensgeval

Het is misschien moeilijk te geloven, maar we hebben het koud gehad vannacht…. Waar we overdag ons van tijd tot tijd even moeten verbijten, met name na het middaguur, als de zon echt fel gaat branden, koelt het ’s nachts steeds meer af naarmate we zuidelijker komen. Ik heb vannacht mijn handdoek een nieuwe functie gegeven, en als deken gebruikt. Het is wel heel fijn trouwens, die koelte, het maakt dat we goed kunnen slapen, en dus weer fit aan een nieuwe etappe beginnen.

Vandaag gaan we naar onze laatste bestemming voordat we de grens met Gambia oversteken. Op naar Karang! We fietsen Sokone uit en laten haar en haar inwoners achter, natuurlijk met het gebruikelijke zwaaiwerk. Behalve Abdoullah, die besloten heeft om een tijdje mee te fietsen met die 2 Toubabs, zo noemen ze hier de witte mensen. Abdoullah heeft een prachtige roze Hello Kitty fiets, en omdat deze net een slagje te klein is voor hem, trapt hij zich een slag in de rondte. Net op het moment dat ik mijn zorgen naar Gerrit uitspreek dat hij ook nog de hele weg terug moet, zwaait hij en neemt de afslag naar links.

Het landschap verandert, het wordt steeds groener en begroeider, het begint zowaar een beetje op de Veluwe te lijken! We besluiten dat het tijd is voor een maaltijd en stoppen bij een restaurant.


De beste man heeft alleen een indrukwekkende verzameling jam’s in zijn tentje staan en probeert zijn waar te slijten, maar eigenlijk willen we gewoon eten. Hij kent wat Nederlands omdat hij gids is voor toeristen. Blijkbaar is hij vogeldeskundige. We merken aan dit soort ontmoetingen dat we dichterbij toeristisch gebied komen. Gerrit vraagt om de Senegalese Yassar en dat blijkt een schot in de roos. Buikje rond fietsen we weer verder. Onderweg word ik 2 x aangesproken in een taal die ik niet versta, het blijkt Wolof te zijn, een taal van hier. Zodra we weer WiFi hebben, kunnen we er meer over te weten komen.

We rijden Karang binnen en al zoekende naar het hotel staan we voor de grens met Gambia. Maar dat is vandaag niet de bedoeling!! Vaker dan 1 keer de grens over in korte tijd roept vast vragen op, laten we de goden niet verzoeken. Gerrit prutst wat met de gps en vindt een nieuwe route, die zegt dat we de hoofdweg moeten verlaten. Al ploegend door mul zand doemt er in de verte een kleurrijk gebouw op, en het blijkt ons hotel te zijn. Met de originele naam, Senegambia. Voor mensen die niet kunnen kiezen ofzo. Ook wel verwarrend eigenlijk. Waar zoek je en waar vind je? Hoe dan ook, we zijn er en slaan de grote suite af, trop trop chere pour nous met onze velos , en eindigen in een kamer voor het gewone volk.

Omdat we het principe van de winkeltjes inmiddels goed tussen de oren hebben gaan we inkopen doen om zelf te koken. Het werkt simpel, je kijkt wat ze hebben, en wat ze niet hebben, vraag je bij de volgende. Er is veel, en ook veel niet. Uiteindelijk eindig je met wat spulletjes, krijg je de tomaten en uien cadeau, en kunnen we weer kokkerellen. Geen haute cuisine, maar wij zijn heel tevreden. We gaan hier 2 nachten blijven, om morgen een rustdag te houden. We hebben vlakbij onze hotelkamer een luidspreker van de moskee, dus dat wordt oordopjes indoen vannacht!

Joan

Afstand: 45 km.


Reacties

Reacties

Roel

Grenzeloos hoor ?
Lekker die koelte

We kunnen wat doorsturen vanuit Finland waar de meter - 29° aantikt

Roel

Grensoverschrijdend kan ik niet lezen Gerrit

Ellen

Mooi hoor. Het valt me op dat t zoveel makkelijker is om aan eten en water te komen dan in bijvoorbeeld Azië, of interpreteer ik dat verkeerd?
Ik ga morgen weer naar Laren, puttentocht, Gerrit!
En nee, grensoverschrijdend geeft een foutmelding....
Rust lekker uit en fijne tocht verder in Gambia!

Gerrit

Hoe ging het blaozen Ellen?. Ik mis het wel maar heb kort voor vertrek nog wat tonen losgelaten. Een vriendelijke bloedgroep vanuit Senegal.

Gerrit

Bloedgroep=groet

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!