De Lustige Reiziger

LEKker

Op 11 april 2019 werd het duidelijk.

Een meerderheid van onze vrolijke volksvertegenwoordigers – in de volksmond: de tweede kamer - wil dat alle Albanezen een visum moeten aanvragen om Nederland binnen te komen. Die visumplicht gold tot 2010. En toen is in aller wijsheid – naar ik aanneem – besloten om die visumplicht te laten vervallen. En nu willen ze het dus weer invoeren. Aanleiding is een flinke toename van het aantal criminele activiteiten die door de Albanese maffia worden uitgevoerd in Nederland. 

Ik heb meteen even een paar van mijn Albanese vriendjes gebeld om de berichtgeving te verifiëren. Die bezwoeren me dat ze zo beetje de Amsterdamse onderwereld in een Albanese houtgreep hebben. Maar ze moesten snel ophangen (en eerlijk gezegd weet ik niet helemaal zeker of ze hunnie telefoon bedoelden…..).

Lieve, maar ook wel wat ondergewaardeerde lezer. Het is een vandaag een beetje: “de dag die je wist dat zou komen”. Ik citeer hier met liefde de toch wel wat - maar toch ook niet geheel ten onrechte - ondergewaardeerde tekstschrijver John (f%$@*&king) Ewbank. U weet wel, die die prettig in het gehoor liggende teksten voor onze grote volkszanger Marco Borsato schrijft. En die dat met een taalkundig vernuft doet die zijn gelijke niet kent. 

Gelukkig niet! 

Marco Borsato. Waar om voor mij totaal onduidelijke redenen hele volksstammen randdebielen – want dat zijn het - een kaartje kopen om de eerder genoemde artiest van wie ik de naam niet meer uit mijn bek/typvingers krijg, te gaan aanschouwen. En wat jullie niet weten is (en dat ga ik nu verklappen-gratis tip mijnerzijds) is dat deze – laten we hem Marco B – noemen, (zou een ontsnapte TBS’er kunnen zijn by the way, zou mij persoonlijk niets verbazen) bij elke hoog noot die hij moet zingen richt ie – met gesterkte arm - zijn microfoon naar het publiek  en dan zegt: NU JULLIEEEEEE!!! “EN DAT DOET IE OM DIE IE DIE FUCKING HOGE NOTEN ZELF NIET KAN HALEN!!!!!!!!”

Kaartjes verkrijgbaar vanaf 95 europegeltjes! Er zijn nog een paar plaatsen…..met slecht zicht en gratis oordoppen……haast U!

Gisteren was een loodzware dag. 1000 meter klimmen met onwaarschijnlijke stijgingspercentages in een hitte die U de komende dagen in ons Hollandsche landje gaat ervaren, zo hebben we hiero begrepen. Met die klim zijn we gisteren ruigweg van 8.00 uur tot 18.00 uur in de weer geweest. En eerlijk: tot op de schoenveters versleten beëindigden we de fietsdag.

U voelt ‘m aankomen. Ergens moet de energieklimprijs betaald worden. En dat ‘ergens’ kon vandaag wel ’s worden.

Vanochtend vertrokken we uit de plaats waar we gisteren aankwamen. Dat leek het meest praktisch. Anders moet je eerst naar een andere plaats fietsen. En van daaruit vertrekken. Da’s niet handig. Veel handiger, efficiënter en logischer is te vertrekken uit de plaats waar je toch al verblijft. Vandaar deze keuze. 

Potdomme. De dag begint met klimmen. En dat vinden onze benen niet fijn. Of is het een mentaal dingetje? Hoe dan ook: de eerste kilometers doen veel pijn. Het is te hopen dat we er beter in komen, want er moeten vandaag de nodige klimkilometers overwonnen worden.

Na een uurtje of twee knoerten en ploerten (ondertussen de fraaiste uitzichten aan ons voorbij trekkend) vallen we een cafeetje aan. Maar niet voordat we onze bivakmutsen op hebben gezet. We zijn natuurlijk niet gek.

Het café ligt aan een schattig, bedrijvig pleintje. We drinken koffie en veel, heul veel water en voeren fijne gesprekken met de lokale bevolking. Lokaal leek ons ook wel handig. Want om nu hele volksstammen van elders in te vliegen naar dit pleintje om fijne gesprekken mee te voeren…… Ik begin lichtjes te ontsporen, heeft u het in de gaten lieve lezer? Allemaal de schuld van die kut Borsato!

We stappen op en komen in een donders zware klim terecht. Tot zover het slechte nieuws. Want lieve lezer: u weet het al. Na zo’n klim volgt er? Jawel, zeg het maar……toe dan……weet u het antwoord niet? Domoren!! Het juiste antwoord is: een afdaling. Dat afdalen moet ook wel anders kom je in de hemel terecht en voor je het weet staat daar Petrus je op te wachten met drie kraaien in z’n klauwen. En er was ook iets met wat hanen. Maar ik ben de draad ietwat kwijt geraakt met dit bijbelverhaal. En dat komt omdat altijd als over dit gedeelte van de bijbel uitleg werd gegeven, de pepermuntjes langs kwamen, en die rol liet ik dan uit mijn klauwen vallen, en moest kruipend over de grond – onder en tussen de kerkbankjes door - die rol pepermuntjes weer zien te bemachtigen. En als dat gelukt was, en ik weer plaatsnam in mijn bankje,  dan was de dominee al weer vijf hoofdstukken verder…….

Afin. Afdalen dus.

Nu moet u weten dat ik een beheerste afdaler ben. Meestal. En ook nu rijd ik beheerst naar beneden. Echter, deze afdaling gaat zo stijl naar beneden dat er bijna geen remmen aan is. Het gaat best hard. Plots voel ik dat mijn fiets zich anders gedraagt dan anders. Ik heb minder controle. Opeens dringt het tot mijn door:”lekke band!”. Ik probeer bij te remmen, en dat lukt maar ternauwernood. Vlak voor een rotswand kom ik met mijn hele hebben en fietshouwe tot stilstand.

Pff….dat loop maar net goed af. 


De temperaturen zijn hier zo hoog dat de velgen snel kokend heet worden. Ik ben bang dat mijn binnenband door de hitte gescheurd is (is me in Ethiopië ook ’s overkomen). We lopen 250 meter verderop, trekken mijn fiets een meter of vijftig van de weg, waar we een dun spoortje schaduw vinden. Ik tuig mijn fiets af. Haal het voorwiel er uit. Gooi er een nieuwe binnenland op. Een half uurtje later kunnen we verder.

Het is hier schitterend. Ik denk niet dat ik in Europa (op de plekken waar ik geweest ben) het ooit zo mooi heb gezien. De kuststrook van Albanië is onwaarschijnlijk mooi!

Na opnieuw een flinke klim zoeken we - voor we aan de afdaling beginnen - een schaduwplek om bij te komen. Net als ik aan de afdaling ben begonnen. Voel ik iets ongewoons aan mijn fiets. Ik voel dat mijn fiets zich anders gedraagt dan anders. Ik heb minder controle. Opeens dringt het tot mijn door:”lekke band!”. Ik probeer bij te remmen, en dat lukt maar ternauwernood (kwestie van ‘ knippen-tekst- plakken’ mense….). En dat plakken geldt ook voor mijn voorband. Domme, het ding is weer lek.

We hebben hier wel iets met LEK. 

Je betaalt in Albanië met LEK. Nee, niet met lekke banden. Maar met de betaaleenheid LEK. Om die LEK te bemachtigen moet je wel ietsje pietsje moeite doen, want betaalautomaten zijn behoudens de grote steden dun gezaaid. 

Schaduw is hier een schaars goed. In de volle zon voer ik operatie LEK uit.

Om even terug te komen op die door ons mooie landje zo gewenste visumplicht voor Albanezen - die er overigens and by the way - niet gaat komen. Onze Europese vriendjes en vriendinnetjes steken daar een Albanees stokje voor (onze regering daarmee met lege Albanese visumhandjes achterlatend). Echter, het nieuws dat onze gouvernement dit voornemen bij meerderheid heeft, is tot in de kleinste gehuchtjes van Albanië doorgedrongen. En daarbij zijn de nuances van de berichtgeving enigszins op de achtergrond geraakt. Laat ik het zo zeggen: ze  zijn met de visum- plannetjes van onze overheid………eh….. ……op z’n zachts gezegd….eh …….niet zo ingenomen.

“ Where are you from? We eh…..cum from Holland! You know, the Country with de wooden shoes, tulips, Marco B. (kutartiest), Trijntje Oosterhuis (nog een grotere kutartiest) and of course Roed Goelit en Marco van Basten, en van iets recentere datum: De ligt (nee, die is niet van de verlichting) Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong. From AJAX. You know us toch well?!

“Yes we know. Van die Tulips and So. But eh……you are also the country that see us all as Criminals because your gouvernement ………”. Tja, lieve lezer: breng dan het gesprek nog maar ’s op de jongste verrichtingen van ons aller AJAX…..

Het is inmiddels vier uur. 

De zon straalt haar stralen medogenloos op onze lichamen. We rollen een aller bezienswaardig kustplaatsje binnen. “We kappen we er mee, voor vandaag”. Het was een enerverende fiets- en bandplakdag. Het is mooi geweest. 


Na enig zoekwerk vinden we een fraaie plek aan de rand van de Ionische zee (deze zee heeft ergens het stokje overgenomen van de Adriatische zee). Daarin nemen we een duik. Eenmaal boven gekomen richten we onze periscoop-hoofden richting een een stuk land dat in de zee ligt. En hebben we uitzicht op het Griekse eiland Corfou. Laat ik het zo zeggen: ik heb er wel ’s slechter voor gestaan in mijn inmiddels enigszins wel wat verder gevorderde leventje.

Wat kan het mij verdommen. Ik bestel denk ik nog maar ’s een crimineel LEKker kaasplankje.

Gerrit

Afgelegde kilometers: 32 

Reacties

Reacties

Roel

Afzien afzien afzien en dromen van vakantie
Ik ken een zanger die zong:De meeste dromen zijn bedrog ?

Roel

knippen en verhit plakken oei oei
en dan ook nog visum discussies, uiteraard verhit.
Ik draai voor jullie de onvergetelijke hit van Nick & Simon: Opa, ik zet 'um alvast koud

Proost en daal voorzichtig, keep it cool

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!