De Lustige Reiziger

AJAX

Het is 5.15 uur (en neeeeeeh, dit is geen tiepvoudt!)

Maar dat zie ik pas nadat ik me realiseer dat ik wakker wordt geschud. “Geen gelul, gebak van Krul”, moet onze banketbakker gedacht hebben. Hij is van mening dat de werkdag aangebroken is. En iedereen moet meedoen. We worden allemaal uit bed getrommeld.

Het komt me eerlijk gezegd wel goed uit. Ik wil vandaag vroeg op pad. En dat vroege opstaan is een fijn begin van dit voornemen.


Gisteravond werd ik door de zoon des huizes het hele dorp door gesleurd. Ik moest bij alle familie langs. Of beter gezegd: alle familieleden wilden mij zien. Het is namelijk nogal een voetbalfamilie enne.........de zoon had op de achterzijde van mijn fiets het woord “AMSTERDAM’ zien staan. De link met AJAX had ie in no timegelegd. En tja. Dan ben je toch iets van de klos. We liepen over de inkorten tijd overvloedig nat geregende straten. In het schijnsel van lantaarnpalen die nog net deden waar ze voor ingehuurd zijn. Maar meer moeite doen dan nodig is. Neu, dat is aan die palen niet besteed.

Ik zag meer vreemde mensen aan me voorbij trekken dan de hele afgelopen fietsweek. Iedereen wilde een glimp van me opvangen. IK ben een attractie, praat over AJAX - en de laatste minuut in de halve finale CL - en overwoogom er een stak marketingplannetje op los te laten. Of op z’n minst entreekaartjes te verkopen. Ik at meer zoete koekjes dan goed voor me is. Ik slurpte meer zoete drankjes weg dan mijn blaas aan kan. Pas tegen tienen keerden we terug naar huis. Moe maar voldaan ging ik op de bank liggen. In de woonkamer van de banketbakker en zijn gezin.

Ik krijg een vorstelijke hoeveelheid ontbijt voorgeschoteld dat ik nooit en te nimmer in 3 ontbijten krijg weggewerkt. Na een zeer hartelijk afscheid waarbij ik overladen wordt met cadeau’s, zit ik al om 6.30 uur op mijn fiets. Heerlijk! Al die aandachtontvangsten zijn hartverwarmend. En interessant. Echter - zonder een klaagzang te willen aanheffen - ze zijn ook wel wat vermoeiend.


Het reisdoel voor vandaag is Kairouan. Een best wel grote stad. Ruim zestig kilometer zuidwaarts.



Het eerste stuk gaat over de doorgaande route naar het zuiden. Maar al snel - in het dorpje Sibkha - neem ik een afslag. En kom op een heerlijk rustige weg. Het is windstil. De begroeiing neemt steeds een beetje meer af. Het wordt kaler. Minder vruchtbare grond. Het gele zand rukt op.

Ik zie ik een vrouw in de weer met het snijden van suikerriet. Ik maak een praatje en ga verder.





Tegen 12.00 uur rol ik Kairouan binnen. Ik zoek meteen een fijn eetplekje waar een goede doorloop is. Er zijn restaurantjes waar niets te doen is. Maar die laat ik links liggen. Hier is het een af en aan geren. Borden met friet en kip zijn niet aan te slepen. Ik krijg een bordje friet. En een hele kip. Dood. Gelukkig wel. En die werk ik redelijk helemaal naar binnen.


De luchtvochtigheid is hoog. Ik heb de afgelopen uren flink wat energie verbruikt merk ik. Ik giet er nog een flesje cola achteraan. Mooi, ik kan er weer even tegen.

Ik vind een hotel. Met een zwembad. Waar ook nog water in zit. Ik neem een verfrissende duik. Doe een was. En rust wat.

Voor morgen heb ik mijn zinnen gezet op El Djem. Een Amfitheater. Zeventig kilometer verderop. El Djem is ‘de’ belangrijkste bezienswaardigheid van Noord Afrika.

Afgelegde afstand: 62 km.

Reacties

Reacties

Paula

Leuk verhaal Gerrit. En vandaag lukt het mij om vriendje Roel voor te zijn ?.

Roel

Gerrit, wat een snelle Paula zeg ?
Gelukkig geen wedstrijd, maar wel straks tegen Estland
Kwart over 5 is uitslapen hé.!
Ik stap even voor half zes op m'n fietsje
Jaja, Ajax overal bekend, leuk
Mooie foto's weer

Zwem en fiets voorzichtig
Ciao

Harrie

Mocht je Menzel Temime en/of Rainine zijn gepasseerd, dan zat daar de familie van Afra

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!