25 apr. 2022
šÆš“
vanuit Jordaniƫ
Lieve lezer,
U kent mij als een vredelievend mens. Echter de eerste daad die ik deze dag verricht heb is er toch een met een ietwat moorddadig karakter.
Ik wens deze geit - in vriendelijke bewoordingen (dat dan wel) - een langzame maar toch duidelijke ademnood-dood heb toe. En dat heeft ie verdient. Hij heeft me de hele nacht wakker gehouden met
zān kop-gestoot tegen mijn deur. Maar ik breng mij moordplannen niet in praktijk. Ik was er met Cluedo ook niet zo goed in. En daarbij: ik heb geen idee hoe ik een geit met mijn plastic bestek aan
zān eind breng. Maar ik zou het wel willenā¦ā¦
Ik pak ik mān spulletjes bij elkaar.
Ondanks de kleine nachtoogjes zet ik koers naar Wadi Musa. Vandaag staat me een heuse woenstijnrit te wachten. De eerste 20 kilometer zal ik dalen.
De daarop volgende 35 zal ik me weer transformeren tot een heuse klimgeit. Ik zal stijgen 1250 naar ruim 1600 meter hoogte. Het goede nieuws is dat dat stijgen vrij geleidelijk gaat, ik de wind in
de rug heb, energie als een paard heb en de geest volledig vrij van sombere geit-gedachten is.
De afgelopen twee dagen heb ik in Dana doorgebracht. Het kleine daldorpje vormt de ideale uitvalsbasis voor fijne wandelingen. Daarvan heb ik er 1 gedaan. Hierbij enkele sfeerimpressies:
Het dalen gaat geleidelijk en soepeltjes. Ik houd erg van het desolate landschap waar ik doorheen trek. Het ālege nietsā bevalt me wel. Het weinige verkeer dat op deze weg rijd ook. Maar zo heel af
en toe passeert een busje of een auto. Ik waan met alleen in dit maanlandschap. Het enige dat dat beeld verstoort zijn een aantal windmolens.
Begroeiing is er bijna niet. Er staan wat Pinussen schuin van zich af te leunen. Het is niet moeilijk het raden uit welke richting de wind doorgaans waait. Vandaag is een uitzondering op de regel.
Vandaag heb ik de wind in de rug.
Rond het middaguur stop ik bij een winkeltje om mijn voorraden aan te vullen. Ik koop 2 bananen, 2 flessen water, twee bakjes yoghurt, een zakje nootjes en krijg een zakje dadels cadeau.
In Jordaniƫ krijg je continue iets te proeven of cadeau. Wat een fantastische gastvrijheid valt me ten deel deze reis.
Ik zoek een afgelegen plekje (het is immers nog steeds Ramadan) en knaag de bananen en yoghurt weg. De maag is weer gevuld. Ik trek verder.
Wat stratenmakers timmeren aan de weg. Een meisje oefent alvast om net als mij - van tijd tot tijd - met fiets en al door de Wereld te trekken. En een slager ontdoet drie kippen van hunnie verenpak
nadat ie me vakkundig heeft gedemonstreerd hoe ie ze een kopje kleiner maakt en mij de tip geeft om dat de volgende keer ook met de geit te doen die me vannacht zo uit de slaap heeft gehouden.
Hij deelt me mede: āis een moordenaars-tip, doe er je voordeel meeā.
Fijn zoān tip, maar ik heb ām dār nog wel even fijntjes op gewezen dat het wel wat mosterd na de geitenmaaltijd is, die tip van āmā¦ā¦.
De temperaturen lopen vandaag flink op. Maar dat deert me geenszins. Integendeel. āHoe heter het weer, hoe zachter de teerā. Voel me bij (extreem) hoge temperaturen als een vis in het douchewater.
Ik voel me sterk en het klimmen gaat heel geleidelijk. De laatste kilometers stort ik met fiets en al zelfs naar beneden. En omdat het zo steil naar beneden loopt, dat bijremmen niet meer gaat,
loop ik hele stukken afdaling naar beneden.
Rond 15 uur check ik in bij het Petra Sky Hotel in. Maar niet nadat ik even flink heb moeten zoeken. Het hotel was bijkans onvindbaar.
Dit hotel in Wadi Musa moet de uitvalsbasis worden voor een tweedaags bezoek aan aan 1 van de zeven wereldwonderen en Unesco Wereld Erfgoed: de oude stad: Petra.
Daarover bericht ik u morgen.
Gerrit
