“Maar er gaan ook dingen goed, lieve lezer”.
U heeft het vast nog niet gehoord.
Ik wel.
Nick & Simon stoppen ermee. Die hangen hunnie muzikale samenwerking in de wilgen. Stoppen als duo. Werd tijd. De hoogste tijd. Komt geen dag te vroeg.
Dat ze stoppen lijkt mij persoonlijk een ferme stap voorwaarts in het bevorderen van Wereldvrede.
Kijk dat die aalgladde Volendamse Gladjanussen met hunnie muziek de nodige europegeltjes naar binnen hebben weten te hengelen: geef ze ‘s ongelijk. Tuurlijk. Als ik zo’n zoetgevooisde stem had, had
ik dat ook gedaan. Beetje voor een paar duizend randdebielen - met een aansteker in hunnie klauwen - op een marktplein staan te play backen. Lekker financieel binnenlopen. KZou ‘ t ook gedaan
hebben. De ziggo dome een paar keer uitverkopen en daarmee je pensioen veilig stellen. Je zou wel gek zijn omdat niet te doen. Je muziek vereeuwigen, op een cd’tje laten persen of in een mp drietje
lopen douwen en daar dan grof geld voor vragen. Groot gelijk. Wat T-shirtjes laten drukken met de kweilballen koppen erop, en daarmee je puberdochter d’r geld uit de zakken kloppen. Ik snap dat
wel.
Maar dat U - tot voor kort zeer gewaardeerde lezer- dat U die rotzooi koopt. Dat U op dat marktplein staat mee te brallen. Dat U uw kinderen toestaat met zo’n T-shirt rond te lopen. Dat U……….Daar
kan ik me maar moeilijk in verplaatsen. Dat valt mij eerlijk gezegd ook flink van U tegen. Want daarmee houd je die Wanstaltige Volendamse Markreel-met-graten-sound toch maar mooi in stand.
Uw schuld. Allemaal.
Dat ze stoppen is fijn. Heel fijn. Echter, het is nu wel tijd voor de volgende stap: Ik stel voor dat we een fijnmazig visnet over Nederland gooien. En alle muzikale uitspattingen (cd’s, video’s,
langspeelplaten. Mp drietjes )van deze ideale schoonzonen met dat visnet bij elkaar trekken. We laten ‘t gewoon in een fuik lopen. En dat we al die spullen verzamelen en op een marktplein naar
keuze op 1 grote berg gooien. En dat we dan het hele zaakie ritueel slachten. Of in de brand steken. Of er net zo lang met z’n allen op gaan stampen dat er niets van over blijft. Het maakt mij niet
uit. Als alles maar in palingrook opgaat.
Boze stemmen beweren, er wordt gefluisterd, het gerucht gaat …….dat ze solo verdergaan.
Gadverdamme.
Ik stel voor dat we daar een stokje voor steken. Dat we drempels op gaan werpen. Dat we protest aantekenen. Dat we dit tegengaan. Voorkomen is beter dan genezen.
Een heel klein beetje geweld is wat mij betreft toegestaan. Ik ken nog wel een paar boeren met tractoren, wat balen stro, en aanstekers. En heb op zolder nog wel een paar vlaggen liggen die nog
niet op de kop hangen.
Ik start “De Nick en Simon Against Force”.
(Hoorde en zag - bij Jinek - dat 1 van de gladjanussen zei dat ie - na al die jaren samen - wel ‘s wilde ontdekken wie ie was zonder Nick en Simon. Wat een stomme ontdekkingstocht. Wat een
belachelijke vraag, wat een tijdverspilling. Ik heb het antwoord wel. “ Zonder Nick en Simon ben je Nick. Of Simon” . Ik houd ze niet uit elkaar…….
Lieve lezer.
Neem bijvoorbeeld de driehoek: Delhi, Indische Oceaan enne….. pak ‘m beet “Raamsdonkveer”. Ergens in DIE driehoek verblijven Joan en ik op dit moment.
Ach U weet wel. Dat groen tropische Bounty-achtige eiland net ten zuiden van India gelegen. Met zo’n 22 miljoen inwoners. Dat eiland dat zo hard getroffen is door de Tsunami in 2004. Het land had
plots 30.000 inwoners minder……
Het land dat recent zo hard getroffen is door corona. Toeristen bleven (en blijven) weg. En de grote afhankelijkheid van deze toeristen kwam het land duur te staan.
Wat ook duur is, dat zijn de leningen die het land in de afgelopen jaren heeft afgesloten. Leningen voor slechte investeringen. Die hun geld niet opbrachten. En die dus ook niet terugbetaald konden
worden.
En dat raakt de bevolking. Vandaar de recente onrust (van nog maar enkele weken geleden). Politieke spanningen, inflatie, grote tekorten aan primaire levensbehoeften die maakten dat de bevolking in
opstand kwam. De president werd het land uitgedreven, mensen bezetten het paleis en lagen in z’n bed en zwommen in z’n zwembad. Een voor dit land ongekende en heuse massale opstand gedreven door
wanhoop.
Joan en ik zijn in Sri Lanka.
Onze fietsen wilden mee. Ze stonden erop. Ze waren niet op andere gedachten te brengen. En mede daarom zijn we gedwongen om een maandje te gaan fietsen.
Niet erg. Helemaal niet zelfs.
We vinden het erg interessant om in dit tijdsgewricht (juist nu) in dit land rond te reizen op onze karretjes. Om te kijken en te horen hoe het dagelijkse leven van een Srilankaan eruit ziet. Wat
de mensen drijft, beweegt en hoe ze zich staande weten te houden.
We houden U vanzelfsprekend met veel liefde en plezier op de hoogte van onze belevenissen.
Tenslotte: gris ergens een aansteker vandaan, loop naar je eigenste marktplein, ga precies in het midden staan, negeer (eventuele) vragende blikken en zing maar mee:
Pak nu maar m’n haaaaaaand, stel niet teveel vraaaaaaagen…… Je kunt niet als enige de Wereld dragen. Pak nou maar m’n hand. Laat mij de weg wijzen.
(Nick en Simon | album: vandaag | 2007)
Gerrit & Joan
