Uitzichtloos
20 jan. 2023
🇲🇦
vanuit Marokko
Nog voor het krieken van de dag ben ik gisteren opgestapt. En fietste het nog wat slaperige dorpje Romanni uit.
Ik kriekte zo vroeg dat de verlichting op mijn fiets eindelijk ‘s van pas kwam. Ik was zo vroeg uit mijn bedje gerold dat mijn camera bijna dienst weigerde om
een foto te maken. Niet omdat is z’n KlaasVaak zand nog uit z’n lensoogjes moest wrijven. Maar omdat er domweg nog te weinig licht was.
Nadat ik mijn maat 45 klompvoeten in mijn - door de regen van gisteren - nat doorweekte lederen schoenen heb geschoven (heerlijk gevoel is dat….). Ben ik op
pad gegaan. Na een kilometer of vijf stopte ik voor een ontbijtje.
Vaak zie je langs de weg wel iemand iets staan te bakken zo langs de weg. Vaak zijn dat hier van die blader-degerige pannenkoeken. Die je kan besmeren met honing of chocopasta. Maar dat is vandaag niet voorradig. Ik koop twee koeken en probeer die zonder de hulp van zoetigheid weg te kauwen. Omdat dat niet helemaal fijn lukt, maakte ik het hele zaakie in mijn - met rotte en daardoor holle kiezen gevulde mond - wat vloeibaarder met wat glaasjes muntthee.
Ik fietste in twee etappes naar Casablanca.
Deze twee dagen kenmerkten zich door prachtige landschappen waar ik doorheen trok. En U weet ‘t lieve lezer: geen schoonheid zonder pijn. Moeite en pracht en
praal gaan hand in hand.
Kortom: klimmen dus!!
Ik passeer slaperige- en minder slaperige dorpjes. Bekijk een plaatselijk marktje. En nog weer later een schapen- en koeienmarkt. Mocht het U interesseren of
mocht U nog een paar vierkante meter beschikbaar hebben op uw eigenste gazonnetje of balkon: een koe kost hier 130 euro. Tel je 30 euro neer dan bent u zomaar opeens de trotse eigenaar van uw
eigenste bleh bleh schaap.
Aan het einde van deze twee fietsdagen nader ik Casablanca. Omdat het nu wel erg druk met verkeer wordt, besluit ik via allerlei binnen- en achterafweggetjes
mijn hotel in het City Centrum van deze waanzinnige stad te bereiken.
Ik fiets door de suburbsvan Casablanca.
Er wonen ruim 4 miljoen mensen en ik vind het altijd heerlijk om een stad binnen te fietsen. Ik weet dat er Wereldfietsers zijn die dan een treinstation
zoeken net buiten de stad. Dan zetten ze hun fiets op de trein en kachelen zo het drukke stadscentrum binnen. Om te drukte en het daarmee samenhangende
gevaar te vermijden. Maar dat is aan mij niet besteed. Ik houd van de hectiek. De drukte. En het manoeuvreren.
Ik moet wel zeggen nu ik zo door de buitenwijken rijd (en ik zeg dit niet snel, want ik heb gevoel nu eenmaal niet zo gauw): het is midden over dag. Maar heel
eerlijk: ‘s nachts zou ik hier niet graag verkeren……..
Op een wat bredere boulevard (de binnenweggetjes waren even op) zie ik hutjes en met dekzeilen afgezette stukjes.
Ik snap het eerst niet goed. Denk dat er wegwerkzaamheden zijn. Dat de wegwerkers een tijdelijk kampement hebben opgetrokken.
Maar bij nadere bestudering zie ik (schatting) honderden zwarte Afrikanen die hier verblijven/wonen hier. Ze blijken vooral uit Senegal te komen. Zijn hier
naartoe gevlucht. Om een betere toekomst tegemoet te gaan. En zijn dus op deze binnenberm van de boulevard beland.
Totaal uitzichtloos. Doelloos. En door de Marokkaanse overheid als ongewenste vluchteling beschouwd proberen ze bij verkeerslichten wat Dirhams los te weken
van automobilisten die daar staan de wachten.
Ik ben wat gewend, maar schrik er enorm van. Er zo langs fietsend emotioneert het me ook. Wat een gezeul met mensen. Dit zijn onmenselijke omstandigheden
(waar ik geen foto van maak, bewust).
Als dit de uitkomst is van ‘ opvang in de regio’ dan eh….. mag je wat mij betreft daar meteen mee stoppen. Hoe het dan wel moet: ik heb geen idee., lieve
lezer. Maar dit is ook niks.
Ik rijd de stad binnen precies op het moment dat de 3e ronde van het dagelijkse gebed plaats grijpt. Wegen, parkeerplaatsen en benzinestations worden voor een
half uurtje ‘bezet’ door onze biddende - naar het Oosten gerichte - medemens. Er zal en moet gebeden worden.
Ongelofelijk. Het gaat met een massaliteit gepaard die ik nog niet eerder heb gezien.
Einde van de middag bereik ik mijn prettige hotel.
Bied me de mogelijkheid om eindelijk naar een dag of vier weer ‘s een (warme) douche te nemen.
Vandaag en morgen zal ik Casablanca stad met een bezoek vereren.
En dat doe ik voor U. Voor U allenig.
Gerrit
DAG 14
Rommani - Ben Slimane
74 km
Rommani - Ben Slimane
74 km
DAG 15
Ben Slimane - Casablanca
68 km
Ben Slimane - Casablanca
68 km
Reacties
Reacties
21 jan. 2023, 20:18
Gerrit, heb je een poos gemist, maar waar is Joan.
22 jan. 2023, 00:39
Gelukkig, de lente is terug. Prachtige plaatjes weer. Wat is het verhaal achter de kunstgebitten? Is er een link met de koeien en schapen?
22 jan. 2023, 01:53
Prachtige foto’s, genieten.
Gerrit, je hebt het weer volbracht, geweldig! Weer een heel mooie ervaring erbij ?
22 jan. 2023, 05:41
Willemijn: Joan is deze keer thuis gebleven maar gaat zeker een volgende keer weer mee.
22 jan. 2023, 08:51
Komt het einde van deze prachtige reis in zicht?
Mooie sobere tekst, wat een mensonterend bestaan voor de boulevard bewoners zeg.
Mooie plaatjes.
Weer een droom waargemaakt?
Volgende keer weer een duo reis dus.
Geniet van de luxe in Casablanca
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
