Pornomelk
23 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Gisteren hebben we de Oude en Heilige Stad in Pollonaruwa bezocht.
We willen U niet meer lees-moe maken dan U al bent en stellen dan ook voor om de archeologische appel meteen door te bijten. Hierkomendefotoās:
Des savonds togen wij naar - de niet bijster interessante - stad en hebben daar een voedzame maaltijd genuttigd in een uitspanning die naast ons uitsluitend door lokale inboorlingen werd bezocht.
De bezoekende buitenaardse wezens - wij dus - werden met lachende, belangstellende en warme blikken ontvangen. We kregen een heuse inboorlingenmaaltijd voorgeschoteld. En er werden twee blikjes sap
met prik door een gast aan ons aangeboden, als gift.
U begrijpt: hier kan geen toeristische Unesco-atractie tegenop. Wij kregen er kippenvel van. En het maakte ons nederig. Wat een gastvrijheid. Wat een mensenwarmte mochten we ervaren.
Bij het ondergaan van de zon beslisten we dan ook dat we de komende - nog te bezoeken kaartjes kopende bezienswaardigheden - van ons lijstje afstrepen. En dat we lekker gaan fietsen. Op kleine bochtige weggetjes. Waar gewone mensen zijn. Met wie je kan praten en je gevoelens kan delen. En waar na elke bocht weer een nieuw avontuur op de loer ligt. Waar je geen kaartjes voor hoeft te kopen. Dat is veel leuker en geeft ons veel meer reisenergie.
Met die nieuw opgedane energie en plannen stappen we op. En verlaten Pollonaruwa. Dat doen we meestal zo tussen 7 en 8 uur. Dit om de scherpste hitte te vermijden.
We kiezen voor kleine rustige weggetjes. Die bevallen ons het meest.
Na een uurtje fietsen vallen we Hingurakgoda binnen. Deze āmetropoolā bestaat uit enkele huisjes. Er loopt een spoorlijn langs. Eneā¦.dat is het zo ongeveer.
Nou, lieve lezer. Correctie! Helemaal waar is dat niet.
Aan de Zuiderzeestraatweg tussen Oldebroek en Wezep heeft lang een melkfabriek gestaan. In de ooit zo trotse fabriek werd in de vorige eeuw boter en melkpoeder gefabriceerd. Tot 1984 brachten
boeren op de Noord Veluwe hun melkbussen er naar toe. In de fabriek werd de melk bewerkt en verder gedistribueerd.
Maar in 1984 was het uit met de pret. De melk vond op een andere wijze zijn weg naar de klant. De fabriek werd overbodig. Het werd een worstfabriek. Maar dat duurde niet lang.
Sinds eind jaren 90 staat de oude melkfabriek leeg. Hoewel nadien een deel werd gesloopt is het betonnen geraamte van het pand al die jaren blijven staan.
Het onverkoopbare gebouw gaf veel overlast. Er werden feesten gegeven en er schijnen zelfs pornofilms te zijn opgenomen.
āU vraagt? Welke series? Welk deel? Waar die te koop zijn? Ja, sorry lieve lezer, dat weet ik ook niet. Dat soort informatie moet ik u schuldig blijvenā.
āU vraagt? Welke series? Welk deel? Waar die te koop zijn? Ja, sorry lieve lezer, dat weet ik ook niet. Dat soort informatie moet ik u schuldig blijvenā.
Ik reed er zoān 1 keer per jaar langs de fabriek. En zag het verval met de jaren toenemen. Ik vond het wel mooi. Bomen groeiden uit de ramen. Muren brokkelden af. Hij is nu afgebroken. Echter, van
mij had ie mogen blijven staan.
Dit verhaal schoot me te binnen toen we vanochtend het āmelkfabriekjeā van Hingurakgoda aandeden.
Locals komen er hun melk aanbieden. Die melk wordt afgemeten en overgegoten in een grote melkbus. De naam van de aanbieder wordt genoteerd. En de hoeveelheid geregistreerd. En vandaaruit zal de
melk zijn weg naar de klant vinden.
We trekken verder over grotendeels vlakke asfaltwegen.
De rijstoogst is begonnen. Nog niet overal. Maar de eerste percelen moeten er aan geloven.
We slaan af naar de A6. Dit zou een wat grotere weg moeten zijn. Het blijkt een rustige weg te zijn. Flink wat tegenwind. Geen voorzieningen. En met afstand het saaiste deel dat we deze reis
gefietst hebben.
Om een uur of twee des middags vallen we ons eindstation voor vandaag binnen: Habarana.
We ontmoetten de plaatselijke fietsenmaker (die we gelukkig niet nodig hebben).
In Habarana gaan we onze vermoeide fietsbenen te ruste leggen.
Gerrit
Pollonaruwa - Habarana
55 km
Gotta
22 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Wich Cuntrie?
Were you go?
How long in Sri Lanka?
What you think off Sri Lanka?
Dit zijn DE vier vragen die we voorgelegd krijgen.
Om te beantwoorden.
Een ehā¦..keertje ā¦ā¦..of ehā¦ā¦30.
Per uur.
Niet erg.
Echter, op de vraag ā wich Cuntrieā?, antwoord ik wel ās uit balorigheid: We cum vrommmm China!! Trek mijn ogen in een spleet en roep dan keihard: Ni Hao!!!!
Gisteren vertrokken wij uit Sigryia. De dag ervoor bezochten we de oude Acient City. Een ruĆÆne complex dat zich mag scharen in de zeer exclusieve lijst van Unesco Wereld Erfgoed.
Joan beklom de leeuwenrots (zie het midden van de foto) via de trappen aan de buitenzijde van de rots. Ikkeā¦..bleefā¦..hoe zal ik het zeggenā¦..met beide beentjes op de grondā¦.omdat die rots
ehā¦ā¦.jaā¦ā¦.misschien wat aan de hoge kant was.
Maar het had echt niets te maken met mijn hoogtevrees, valangsten of anderszins. Echt niet!! En nog wat: er moet ook iemand zijn de de begane grond van het park goed in beeld brengt. Dus, je hoeft
er echt niet om te lachen. Echt niet!
Hoe dan ook.
Gisterochtend bestegen we onze karretjes in alle vroegte. Niet te vroeg. Want de jungle waar we doorheen fietsen is full off Olifanten, Krokodillen en ander scherpe tanden en slurf gespuis.
Echt. We werden aan alle kanten door borden en locals gewaarschuwd: āniet in de schemering en het donker door de jungle fietsen. Kan gevaarlijke situatie opleverenā.
De eerste 15 kilometers door de jungle verliepen prachtig en tropisch groen.
Maar binnen dat tropische is er ook ruimte voor landbouw (al moeten ze alles in het werk stellen om de olifanten van het land te houdenā¦.).
We hielpen met de uienoogst (zie ook Instagram ā de lustige reizigerā voor bewegend beeld) en keken van tijd tot tijd goed om ons heen of er toch geen verdwaalde - of in dronkenschap verkerende -
olifant ons pad zou kruisen.
Door de politieke en economische problemen die Sri Lanka op dit moment ondervindt is er protest gaande. De afgelopen maanden deed zich dat vooral gelden in de hoofdstad Colombo. Maar ook op het
platteland laat men zich niet onbetuigd en is men zelfs zeer uitgesproken.
In de gesprekken die we voeren hoopt iedereen dat er in maart volgend jaar vervroegde verkiezingen zullen komen. En iedereen - die we spreken - verwacht dat er een nieuw president zal komen. en
hoopt dan dat het beter zal gaan.
Regelmatig treffen we teksten aan (als hierboven) op gebouwen, pijpleidingen en wegen: āGotta go Homeā. Iets dat ze al bereikt hebben. De president (Gotabaya Rjapaksa) is verjaagd naar het buitenland. Deze heeft een vriendje (Rail Wickremesinghe) als nieuwe president benoemd en Gotta is weer teruggekomen naar Sri Lanka. De bevolking is woedend, des duivelsā¦ā¦.
In Sri Lanka vind je een labyrinth van wegen. In veel landen waar ik fietstte was verdwalen onmogelijk. In Pakistan geldt: ā er zijn wel bestemmingen maar er leiden geen wegen naar toeā. In
Ethiopiƫ heb je ook weinig keus. En ook in Marokko zijn de wegen op 1 hand te tellen. Verdwalen gaat in deze landen domweg niet.
Maar hier is het een wir-war van wegen. Er is zoveel keus. de kleine weggetjes zijn het mooist en fijnst om op de fietsen.
Het einde van de fietsdag bracht ons gisteren ons in Polonnaruwa. De stad die we vandaag onveilig gaan maken.
O ja. Gisteren was de warmste fietsdag off all.
Gerrit
Dinsdag 20 september 2022
Sigirya - Pollowanura
Sigirya - Pollowanura
57 km
Tijgerhulp
18 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Heeft Gerrit een nieuwe relatie?
Is er al fietsend een nieuwe vriendschap ontstaan? Heeft ie een nieuw mokkeltje opgedaan in Sri Lanka? Met bromfietshelm nog wel? Is zijn relatie met Joan ten einde geraakt deze reis?
Nee lieve lezer, maakt u zich niet ongerust. Niets van dit alles. Maar ik zou wel graag uw hulp willen inroepen.
Stay tuned.
Lieve lezer. Mocht u de leeftijd ervoor hebben. Ga dan even met mij- in gedachten - terug naar de jaren zeventig. Om de punaise even precies in het jaartal te prikken: 1972. Toen werd een beweging
opgericht die zich de Thamiltijgers noemden.
De Thamiltijgers bestonden uit Hindoes en Christenen, Die maakten destijds 18% van de totale bevolking uit. De tijgers voelden zich gaandeweg achtergesteld en voelden zich minder Sri Lankaans. Zij
wilden een eigen land stichten binnen Sri Lanka.
Via politieke weg lukte het niet om autonomie te verkrijgen. Ze besloten een gewapende strijd aan te gaan. In 1983 doodden de Tijgers in de hoofdstad Colombo 13 soldaten van het regeringsleger. Dat
was het begin van een lange en bloedige strijd in Sri Lanka.
In de jaren 80 domineerde de strijd in Sri Lanka het nieuws. Ik herinner me nog goed - als jochie van een jaar of 12 - dat de Thamiltijgers als nieuwsitem op het NOS journaal regelmatig voorbij
kwam.
In de jaren negentig werd het stil.
Ik heb gemist dat op 17 mei 2009 de wapens zijn neergelegd en de strijd ten einde was gekomen. Een strijd die 26 jaar heeft geduurd en 70.000 levens heeft gekost.
Het staken van de strijd betekend overigens niet dat de beweging ter ziele is gegaan. De Thamiltijgers bestaan nog steeds. Ze vormen nog een politieke tak. En er is Thaipusam.
Thaipusam is een betoverend Thamilfestival waar volgelingen van de hindoegod Lord Murugan hun lichaam doorboren met honderd spiesen en haken om hun toewijding te tonen.
Zoek een andere hobby zou je denken. Ga punniken. Ga breien. Ga kantklossen. Of zet desnoods een cd van van Nick & Simon op. Ik bedoel: dan pijnig je jezelf voldoende dacht ik zo. Dan heb je
qua boetedoening je deel wel gehad. Dichterbij een doodservaring kun je niet komenā¦ā¦.
Maar ehā¦ā¦..lieve lezer. Dat doen ze allemaal niet. Want laten wij nu precies vandaag op onze tocht naar Dambula met onze fietsje regelrecht in zoān ceremonie terecht zijn gekomen.
Hiero treft u een beeld aan. Bewegend beeld treft u aan op Instagram: zoek even op āde lustige reizigerā.
O ja, ik zou uw hulp nog inroepen. Ik verzamel vogelverschrikkers.
Nou ja. Verzamelen! Ik verzamel fotoās. Zou anders een mooie boel worden in huize Pleijter-de Visser. Moet je die dingen eerst vinden. En dan met je zondagse schoenen een akker of weiland inlopen.
En hopen dat dat je niet in de drek of koeienpoep terecht komt. Vervolgens moet je dan zoān vogelverschrikker uit de grond zien te trekken. Op je schouder leggen. En dan maar zien hoe je met het
vogelverschrikkende gevaarte thuis ziet te geraken.
Jah, en danā¦ā¦ dan moet je nog een plekje thuis vinden om het ding tentoon te stellen. Heb ik ons hele huis volgestouwd met verschrikkende vreemde vogels. En dat we dan zelf in de garage gaan wonen.
Of zo.
U denkt toch niet dat ik/wij gek zijn geworden. Dat zou me overigens ietwat van U tegenvallen lieve lezer!!
Afijn.
Het liefst verzamel ik zoveel mogelijk verschillende vogelverschrikkers uit zoveel mogelijk verschillende landen. Ik heb er de afgelopen 20 jaar al een stuk of honderd bij elkaar gefotografeerd.
Echter, er kunnen er altijd meer bij.
Dus. Mocht u ās zoān vogelverschrikker zien. Leg ām dan vast. Schrijf er even bij waar je ām gefotografeerd heb. En stuur ām naar mij op. Dat zou geweldig leuk zijn.
Het doel is om een poster te laten maken met alle āveroveringenā en die dan bij mij thuis aan de muur te hangen.
Dat zal de boze Thamil- en Hindoegeesten wel buiten de deur houden en moet - en dit is een niet onbelangrijk detail - tevens voorkomen dat ze mij doorboren met honderd spiesen en haken en met mij
in die hoedanigheid - in Duitsland in ons stoffige dorpje - een beetje over straat gaan paraderen.
En daarom zeg ik: Lang Leve de Vogelverschrikker!!
Gerrit
Kandy-Lenadora
70 km
70 km
Snoep
17 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
In mijn basisschooltijd kocht ik snoep in het snoepwinkeltje in Hattemerbroek (Daar destijds beter bekend onder de naam: sneuuuup).
Je kocht er kauwgomballen voor 1 ouderwetse cent. Verschillende soorten drop kocht je uit van die glazen potten met zoān zwarte draai-deksel.
Meestal kocht ik harde zoete drop. Maar zo heel soms maakte ik een uitstapje en kocht een snoepsoort die ik nog niet kende. Een snoepsoort die er lekker uit zag. Zo soms pakte dat goed uit. Af en
toe viel dat tegen. Dan bleek dat snoepje niet zo lekker als vooraf gedacht.
De rit van Ella naar Kandy verloopt flink heuvelachtig. En voert ons deels door - op heuvels gelegen - theeplantages. Toen we in Ella verbleven hebben we een theefabriek bezocht en ons laten
onderwijzen in de Wereld die ātheeā heet.
Machtig interessant!!
De Camelia chinensis (de theestruik) is verantwoordelijk voor alle kopjes thee die wij zo op een dag achteroverslaan. Althans ik.
De theestruiken kunnen tot 150 jaar oud worden. En er wordt elke 7-10 dagen van geoogst. Dan worden de bovenste jonge blaadje geplukt en naar de fabriek vervoerd. De theeplantages zijn particulier
eigendom. De fabriek koopt het van de theeplantage eigenaar.
Het fabricageproces begint met het drogen van de bladeren. Het vochtgehalte wordt teruggebracht tot 50%. Dan begint het fermentatieproces (alleen bij de productie van zwarte thee). Dan wordt het
goedje weer gedroogd. En daarna gezeefd.
Er ontstaan bij dat zeeproces, zeven verschillende kwaliteiten thee (elk krat heeft een kleur die overeenkomt met de kwaliteit). Het spijt mij u te moeten teleurstellen, zeer gewaardeerde lezer, ik
doe dat liever niet. Echter, U voelt ām misschien al een beetje aankomen: de thee die U, ik, wij, zij, hullie en wullie in onze supermarkt in zoān theezakje kopen, is van ehā¦ā¦ā¦.de minste kwaliteit.
Ze noemen dat hier: stofthee. Thee uit de onderste zeef dus.
Beter is het om losse thee te kopen.
We mogen door de fabriek lopen alwaar het proces in volle gang is. Veel van de productie is geautomatiseerd. Maar er komt ook nog steeds veel handwerk bij kijken. En dat is weer goed voor de
werkgelegenheid.
Monsters van de verschillende soorten kwaliteiten thee worden naar de Veiling in de hoofdstad Colombo gestuurd. Daar wordt de thee beoordeeld door Fabrikanten als Ceylon, Lipton, etcā¦. Die kopen
dan partijen op. En voegen hun eigen melange toe. En die thee(zakjes) vind u - lieve theedrinkende lezer - dan weer in uw eigenste supermarkt-schap terug.
Vandaag hebben we Kandy (spreekt uit: Kendy) vereerd met een bezoek. Kandy is centraal gelegen in het meest bergachtige deel van het land. Kandy is de culturele
hoofdstad van Sri Lanka. Je hebt er belangwekkende tempels, een centraal gelegen meer en een belangrijke botanische tuin.
Onze bezoek plannen zijn groot. Echter, bij het binnenrijden valt Kandy niet mee. Het is een grote stad waar het verkeer zijn roetwalmen uitstoot. Het is druk. Zweterig. Smerig. Mmā¦ā¦ā¦
We besluiten de Koninklijke Botanische Tuin te bezoeken. Wat een machtig leuke en interessante tuin blijkt te zijn. Met wel 4000 verschillende soorten bomen, struiken, planten. Allemaal bij elkaar
verzameld in een prachtig onderhouden park van maar liefst 60hectare.
Het is zaterdag en de Sri Lankanen weten de weg naar de tuin goed te vinden. Het is machtig druk. Voor veel jongelui en families voorziet de tuin in een behoefte. Mensen zoeken op het warmste deel van de dag de verkoeling van de bomen en struiken. En picknicken gezellig met elkaar.
Wij wanen ons op de kamerplanten-afdeling van de intratuin. We bleven machtig veel plezier aan dit bezoek.
En zo zie je maar. Een snoepje dat zich vooraf heel erg lekker aan ons toonde, viel aanvankelijk best wel tegen toen we het in onze mond staken. Maar toen we eenmaal aan het kauwen raakten, bleek
het toch heel lekker te zijn.
Morgen zetten we koers naar het noorden van Sri Lanka. Alwaar zeker en vast nog veel meer āzoets en lekkersā te beleven zal zijn.
Gerrit
Inspannings-bilspleet-vocht
13 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Lieve lezer,
Met het transpiratievocht nog ietwat bungelend en kriebelend in de bilspleet, deze x geen verhaal maar een fijn beeldverslag van de - nogal inspannende - klimtocht naar het bergdorpje Ella.
Wellicht kunt U op de onderste foto de weg ontwaren die gefietst isā¦ā¦..
Hier komen de bewijsstukken.
Thanamalwila - Ella
57 km
57 km
Slurf
11 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Sommige van U vragen mij wel eens waar ik zo tijdens het fietsen aan denk (Echt niemand vraagt datā¦.).
Weet U.
Meestal heb ik niet van die verheven gedachten. Maar vandaag is dat anders. Ik heb een topidee. Een gedachte, een idee dat de Wereld zal veranderen. Dat de grondvesten in beweging zal brengen. Iets
dat een aardverschuiving teweeg zal brengen. Een aanpak die alle grond, alle fundament onder alle duurzaamheidsvoeten zal wegtrekken. Een plan waar ons klimaat wel bij zal varen. Een voorstel waar
zelfs de knapste koppen hun klimaatvingers bij zullen aflikken.
Ik kom er later in deze bijdrage op terug.
Ach kom.
Laat ik het meteen vertellen, ik ben de kinderachtigste niet. Dan hoeft u niet zo in spanning te zitten. Ik weet namelijk niet hoe het U vergaat, maar als ik iets van spanning ervaar, dan moet ik
altijd poepen. En dat kan ik lang ophouden (mijn all-time record staat op vijf dagen!), maar ergens komt dan toch het moment suprĆŖme dat het hele zaakie de endeldarm moet verlaten.
Dat gun ik U niet lieve lezer. Die spanning. Die wachttijd. Die kronkelende darmen. Daar hebben wij de afgelopen jaren een veel te fijne en vriendschappelijke relatie voor opgebouwd.
Daaromā¦ā¦let op, hier komt mijn revolutionaire idee.
Wij fietsten vandaag langs een groot fabrieksterrein. Op dat terrein had je van die lange loopslurfen. Ze leken heel erg op de slurven op het vliegveld. Je weet wel. Die slurven die je vanuit de
vertrekhal en gate naar het vliegtuig begeleiden.
Ik dacht - toen ik de slurven zag - waarom maken we die slurven niet een stukje langer. Nu zijn het van die korte stukjes, die in het vliegtuig uitkomen. Je wordt als passagier ook wel gedwongen om
aan boord te gaan. Ja, vind je het gek dat die vliegtuigen dan ook gaan vliegen.
Maar als we nu ās - ja ik zeg maar wat hoor - die slurven een stukje langer maken. En niet naar het vliegtuig zouden laten lopen, maar gewoon naar je eindbestemming. Dat je zo vanuit je gate - door
de slurf - naar je vakantieadresje wordt geleid.
Vind u dat geen fantastisch idee, lieve slurflezer???
Ik zeg win - win. Alle vliegtuigen zijn in 1 klap overbodig geworden. Ik zeg milieuwinst. Geen vertrekkende en dalende vliegtuigen: weg geluidsoverlast. Hoeven we niet meer na te denken over
uitbreiden van Schiphol (wat die boeven/directie van Schiphol nu toch stiekem aan het doen zijnā¦ā¦ā¦).
Verdwalen in zoān slurf kan domweg niet, want we maken geen afslagen in de slurf. Tuurlijk niet!! Gewoon een rechtstreekse slurfverbinding. Naar je eigenste strandtent, hangmat of all inclusive
resort.
Daarbij.
Het lijkt me goed voor je conditie. En nog ās een keer daarbij: ons falende Schiphol directeurtje Dickie Dick Benschop kan een andere baan gaan zoeken (leek me toch al een prima idee!!). Als ik ām
een welgemeende carriereswitch aan de hand mag doen: doe iets in de kofferindustrie! Ga lekker in de weer met koffers en rugzakken. Zoek het in die hoek. En mocht dat niet lukken: misschien iets
met in de wachtrijen-industrie of fysiotherapeut: kan ie lekker met kapotte ruggen in de weerā¦ā¦ā¦
Lieve lezer: wat zegt U me van mijn slurfidee? TOP-IDEETJE TOCH?
Wij hebben vandaag een fijn ritje gehad. Het eerste deel liep langs de kust. Daarna schuurden we onderlangs een Nationaal Park. Met olifanten en voor mijn ondefinieerbare dieren, maar aan hunnie
gefladder te zien, leken het vogels te zijn.
Schaduw was ver te zoeken vandaag. Temperaturen liepen op tot ruim 44 graden. Op zichzelf hoeft dat geen probleem te zijn. Maar de luchtvochtigheid is hier tegen de 100%. En die combinatie heeft
alles in zich, om het fietsen wat zwaarder te maken.
We smeren ons sā ochtends - meteen na het opstaan - in met zonnebrandcreme. Zou je een later moment op de dag kiezen, dan zweet je die zonnebrand-meuk er in 1 keer uit. En kan het zijn beschermende
werk niet meer doen.
Onze fietskleding is na een half uur fietsen doorweekt. Sokken, korte broek, T-schirt, ondergoed: je kunt het uitwringen! Onze huiden glimmen van het zweet. We āmotiverenā onszelf om tenminste 3
liter water per dag tot ons te nemen. En drinken meer. Maar denken dat dat eigenlijk nog niet voldoende is.
Na een fietsdag die om 8 uur begon, bereiken we om 14 uur ons onderkomen. Een huis. Midden in de natuur. Simpel. Eenvoudig. Laat ik het zo zeggen: wanneer er sterren worden uitgedeeld, staat dit onderkomen ver achterin de rij te bungelen.
Maar dat vinden wij de leukste. Een eigenaresse en haar zoon die geen woord Engels spreken. Bedlaken met vlekken. Een niet geheel reukvrije douche. 1 plastic stoel. Een klamboe in een zodanige
hygiƫnische toestand dat - als ik een mug was - ik daar nooit in terecht zou willen komen.
Helemaal fijn voor ons.
We vergrijpen ons aan een broodje met Nutella (U weet wel, die chocolademeuk dat we voor goudgeld ergens op de kop hebben getikt, goudgeld jaā¦.je zou er in Nederland een fijn 5 kamer-appartement
voor kunnen kopenā¦..) en overleggen waar we morgen koers naar zullen zetten.
We besluiten om de kust achter ons te laten en koers te zetten - meer het binnenland in - richting Ella. Dat prachtig gelegen, groene, heuvelachtige dorpje waar het zo fijn toeven is (wat is dat
eigenlijk: toeven? Ik vind dat een gek woordā¦ā¦).
Dat fietsten naar Ella klinkt simpel maar boezemt ons enige angst in.
Het is namelijk bergop. Haarspeldbocht na haarspeldbocht Na haarspeldbocht. Dat ons naar een hoogte van 1100 meter zal brengen.
De verwachting is dat de zon onze bolletjes zal verwarmen met een temperatuur van circa 44 graden. En een luchtvochtigheid met iets van een 1 en twee nullen. In die volgorde. Dus niet gaan husselen
met de cijfers en wat kommaās er doorheen wrotten, lieve lezer. Een 1 gevolgd door twee nullen. Dus.
See how it goes.
Ambalantota - Thanamalwila
67 km
Crisis
10 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
āNo WIFI today, the monkeys pulled the cableāā¦..
Aldus de eigenaar van ons onderkomen voor de komende nacht.
Fijne eerste zin om te schrijven, zeer gewaardeerde en lieve lezer.
Dat van die apen dan. Dat van die WIFI zijn we inmiddels wel gewend. Als het de apen niet zijn die lostrekwerk hebben verricht, dan is het wel de heersende economische crisis. Of een andere reden.
De vooraf beloofde WIFI werkt vaak niet. Maar met zonder WIFI is prima te leven, ook in Sri Lanka. We hebben een telefoonabonnement genomen. En daar surfen we mee op het World Wide SpinnenWeb.
Surfen zouden we overigens sowieso kunnen doen. We fietsten de hele dag langs de Indische Oceaan. Ons onderkomen ligt aan zee. We ruiken de zee. En de vis die er gevangen wordt. De golven zijn
zeker en vast surfwaardig. Alleenā¦ā¦ik kan geen evenwicht houden op zoān plank. Ik ben ook zo stijf als een plank, dat werkt ook niet mee. Heb plankenkoorts. En een plank voor mān kop (zegt Joan).
Het is vaak schrikken voor hoteleigenaren. Gasten! Die hebben ze in 2,5 jaar tijd nauwelijks gezien. Dat zien wij ook. Hotels en restaurants zijn er genoeg hier langs de kust. Maar veel zijn
gesloten. Onbemand. Verlaten. Reden: het toerisme ligt op zān gat hier.
De āellendeā begon in 2016. Tot die tijd wisten toeristen het paradijselijke eiland prima te vinden.
In 2016 en 2017 werd het land geconfronteerd met extreme droogte. Oogsten mislukten. Dan was er een politieke crisis in 2018. In 2019 ging het helemaal mis.
Op zondagochtend, 21 april 2019 om 8.45 uur werden zes aanslagen gepleegd. Luxe hotels, kerken en wooncomplexen waren het doelwit. Er vielen 269 doden en 500 gewonden. Dat maakte in 1 klap een
einde aan het vertrouwen van de toerist.
Toen het land net bezig was om enigszins op te krabbelen, diende de coronapandemie zich aan. En ging het land gebukt onder de gevolgen.
En nu hebben ze (zeer recent) te kampen met een nieuwe politieke en economische crisis.
Slecht bestede leningen, corruptie, een serie onhandige beleidsbeslissingen (op 1 ervan kom ik later deze reis terug) en wat pech maakten dat het land op de rand van de afgrond afstevent. Alleen
het IMF zou nog te hulp kunnen schieten. Maar ja, Sri Lanka staat al bol van de leningen die ze niet kunnen terugbetalen. Het IMF staat niet te springen en eist hervormingen waaronder het verhogen
van belastingen.
Er zijn tekorten. Zo kan je maar beperkt benzine (4 liter voor een brommer, 5 voor een tuk tuk en 20 voor een auto) voor een periode van 10 dagen krijgen. Veel benzinestations zijn gesloten. Bij
die open zijn vormen zich doorgaans lange rijen wachtenden. Iedereen krijgt een QR code, een daarmee kan je de schaars geworden benzine dus bekomen.
Ik wilde wat bandenplakspul kopen (na 5 lekke banden, noodzakelijk geworden), maar daar is moeilijk aan te komen. En als het er is, dan verkoopt men het niet graag. Bang dat ze zelf geen banden
meer kunnen plakken.
Sri Lanka is extreem afhankelijk van de toeristenbranche. Ok. Ze hebben kokosnoten, ze produceren en exporteren rijst, thee en rubber. Maar op een fijne 5e plaats staat het toerisme.
Tot op de dag van vandaag ontvangt het land nauwelijks toeristen. We blijken vaak de eerste Westerste gasten te zijn. Sinds lange tijd.
Dat merken we hier ook. In ons onderkomen voor de komende nacht. Als we ons melden worden in allerijl de bezems uit de kast getrokken. De duizend dingen doekjes tevoorschijn getoverd. De
allesreiniger, VIM en schuursponsjes vinden hun weg naar onze kamer. En wordt ons (vaak) gevraagd even te wachten, want de kamer verdient een schoonmaakbeurt.
Vaak nemen we een drankje. Wachten geduldig. Hangen wat. Bungelen wat op zoān plastic tuinstoeltje. Tot onze kamerdeur openslaat. Mensen zijn geweldig blij dat ze weer gasten (en inkomsten) mogen
ontvangen.
Wij zijn blij dat we een beperkte bijdrage kunnen en mogen leveren.
De route van vandaag liep langs de kust.
De kust waar sā ochtends vroeg de vis aan land wordt gebracht. Wordt verkocht of gedroogd. Hier zie je verse tonijn liggen, die gisteren aan land is gebracht en ligt te drogen in de zon. In totaal
liggen de vissen vier dagen te drogen. Dan worden ze (langs de weg) te koop aangeboden.
Ok.
Eerst de benen maar ās wat rust gunnen. Morgen hopen we weer verder te trekken. Op naar nieuwe verhalen en avonturen.
Gerrit
Galle - Talalla
58 km
VOC-knakkers
09 sep. 2022
š±š°
vanuit Sri Lanka
Joan en ik hebben onze fietsankers uitgeworpen in de zuidelijk gelegen stad Galle.
Prima en passende plek om dit te doen. Immers. De Hollanders gooiden er in 1663 ook hunnie ankertje uit en zetten voet aan wal. Eerste agendapunt was het verjagen van de Portugezen.
Leek aanvankelijk een ingewikkelde klus te worden.
Maar goed. Die VOC jongens waren ook niet voor 1 watergat te vangen. Die toonden gewoon de website van de Moonsisters. U weet wel: die gekke, wat zeg ik, knettergekke Lexmond-zusjes. Met hunnie
zweverige Chakra-stenen, & zie-de-boom-schijnt-door de-maan-kalenders en veel meer van die schokkend dure onzin meuk, die je in het aardse leven geen steek verder brengt. Flikker toch op met
die onzin. Stenen helpen niet. Gaan niet helpen. Nu niet. In de toekomst ook niet.
Nouwww lieve lezerā¦ā¦ā¦
Dat is niet helemaal waar. Ik moet mezelf even tot de orde roepen. Stenen kunnen wel degelijk behulpzaam zijn.
Stel je voor. Je bent vreemd gegaan. Je komt na gedane arbeid thuis. En bent in alle commotie je huissleutel vergeten. Als je dan geen grindpad bij de hand hebt, en je hebt wel een steentje van de
Moonsisters. Dan kun je met dat steentje tegen een raam gooien. En je partner attenderen op het feit dat je thuis bent. En of hij/zij zo vriendelijk wil zijn om de deur even te openen. Kan je mooi
je verhaal doenā¦. Of zo.
Ander voorbeeld.
Je hebt een grindpad en je mist net precies 1 steentje om het hele zaakie compleet te maken. Echt waar. Er liggen er een paar duizend, maar je komt er precies 1 tekort. Kijk, in dat geval komt zoān
steentje van de Moonsisters toch maar mooi en goed van pas. Beetje duur. Dat wel. Maar toch.
Afijn.
De aanblik van de Moonsisters maakten iets van indruk op de Portugezen en deed hunnie een eerste voorzichtige terugtrekkende beweging maken.
Maar goed, daarmee was de strijd nog niet gewonnen. Zwaarder geschut was gewenst.
Daarom dreigden die VOC-knakkers het gehele repertoire van Nick & Simon op hunnie Dolby Surround-installatie (had je toen nogā¦) af te spelen en daarbij de cd-speler op de oneindige repeat-stand te zetten.
Dat maakte dat de Portugezen hunnie opblaasbootjes als gekken opbliezen, tot het hunnie adem benam. Maar nog waren ze niet weg.
Daarom dreigden die VOC-knakkers het gehele repertoire van Nick & Simon op hunnie Dolby Surround-installatie (had je toen nogā¦) af te spelen en daarbij de cd-speler op de oneindige repeat-stand te zetten.
Dat maakte dat de Portugezen hunnie opblaasbootjes als gekken opbliezen, tot het hunnie adem benam. Maar nog waren ze niet weg.
Dat kwam pas toen Caroliene Tensen (tja, wat wil je: 1 tegen 100!!) ten tonele verscheen, U weet wel: onze overjarige, overrijpe TurboTrut (en verder ga ik er niets vervelends meer
over zeggen, die richt zichzelf wel ten gronde). Ja toen, bij die aanblik, toen wisten onze Portugese vrienden niet hoe hard ze weg van de wal moesten peddelen. En hadden de Hollanders de havenstad
voor zichzelf.
Dus goed beschouwd is het aan de Moonsisters, NickerSimon en Mevrouw T te danken dat Hollanders er een jaartje of 200 ā konden blijven plakkenā (wat met de hier heersende luchtvochtigheid geen
probleem moet zijn geweest, kan geen 1-2-3 seconden-lijm tegenop, maar dit geheel terzijde).
De Hollanders lieten zich niet onbetuigd. Ze bouwden een haven, een fort (met dikke stadsmuren), een vuurtoren, een kerk, een ziekenhuis (veel zeelieden trokken het tropische klimaat niet en
moesten verzorgd/verpleegd worden) en bouwden het ene na het andere fraaie gebouw. De straten gaven ze Hollandse namen als āZeebergstraat, Leynbaanstraat en de Grooteā.
Er zijn veel overblijfselen uit die tijd bewaard gebleven. Mede daarom is In 1988 de stad aan UNESCO Werelderfgoedlijst toegevoegd.
Galle is ook een van de steden die door de Tsunami in 2004 zwaar getroffen is. Vierduizend mensen verloren daarbij het leven. We werden de afgelopen dagen op onze tocht langs de kust regelmatig
herinnerd aan die tragische gebeurtenis.
Ik weet het nog.
Ik was in die dagen kasteelbeheerder. Organiseerde in dat jaar een groot evenement op 2e kerstdag. En ging helemaal op in het organiseren van dat evenement. Daarom kwam het slechte nieuws
aanvankelijk niet bij me binnen. Bovendien (en eerlijk): ik wist niet wat een Tsunami was. Pas in de dagen/weken erna kwam het nieuws en de omvang van de ramp ECHT bij mij binnen. Zag later wat
films en las er wat berichten en boeken over.
En nu ben ik hier. En fiets (samen met Joan) langs de kust waar het verschrikkelijke zich heeft afgespeeld.
We passeerden vandaag een dorp dat voor 98% is weggevaagd. Er kwam in dat dorp destijds net een trein langs. Alle inzittenden (249 mensen) verloren daarbij het leven. Standbeelden, plaquettes,
verhalen van ooggetuigen doen ons realiseren welke tragedie zich hier destijds heeft voltrokkenā¦..
Het doet ons de adem benemen.
Gerrit
Dinsdag 6 september 2022
Kesbewa - Kalutara
56 km
Woensdag 7 september
Kalutara -Ambadagola
47 km
Donderdag 8 september
Ambadagola - Galle
36 km
